Gassendi, Pierre, De motu impresso a motore translato epistulae duae, 1642

List of thumbnails

< >
151
151
152
152
153
153
154
154
155
155
156
156
157
157
158
158
< >
page |< < of 158 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="id.000969">
                <pb pagenum="153" xlink:href="027/01/152.jpg"/>
              cum, quàm ſupra æquinoctialem; quia longitudo
                <lb/>
              gradus ſupra Tropicum eſt veluti directè jacens ab
                <lb/>
              occaſu in ortum; ſupra æquinoctialem verò obliquè
                <lb/>
              ſe habet. </s>
              <s id="id.000970">Ex hoc autem fit, vt ſpecialis quædam inæ­
                <lb/>
              qualitas reuolutioni diurnæ contingat tam in ſolſti­
                <lb/>
              tialibus, quàm in æquinoctialibus locis; ob quam
                <lb/>
              diurnæ illæ reciprocationes alterationem ſubeant,
                <lb/>
              dum in ipſis Terra verſatur; neque tam vehementeis
                <lb/>
              ſubeant in locis intermediis, vbi eiuſmodi inæquali­
                <lb/>
              tas aut minor eſt, aut euaneſcit. </s>
              <s id="id.000971">Atque hæc aliunde
                <lb/>
              videri poteſt cauſa, cur æſtus vehementior ſit ſub
                <lb/>
              ſolſtitiis, æquinoctiiſque, quàm temporibus cæ­
                <lb/>
              teris: cùm etiam, quia motus diurnus aduerſatur
                <lb/>
              magis motui annuo ad Æquinoctialem, quàm ad
                <lb/>
              Tropicum (quòd vterque motus Terra exſiſtente in
                <lb/>
              Tropico conſpiret directè in ortum, exſiſtente verò
                <lb/>
              in Æquinoctiali alius ad alium obliquus ſit) inde fieri
                <lb/>
              poſſe videatur, cur æquinoctiales reciprocationes
                <lb/>
              ſint ſolſtitialibus æſtuoſiores. </s>
              <s id="id.000972">Denique imaginare
                <lb/>
              Lunam eſſe Terræ quaſi illigatam, vnáque delatam; &
                <lb/>
              orbem magnum, per quem Terra motu annuo ince­
                <lb/>
              dit, comprehendere non tantum iter ipſius medium,
                <lb/>
              ſed totum etiam ſpatium heinc inde verſus Martem,
                <lb/>
              ac Venerem, cuius extrema à Luna Terram motu
                <lb/>
              menſtruo circumambiente attinguntur. </s>
              <s id="id.000973">Imaginare
                <lb/>
              rursus vim, qua Sol tam Terram, quam Lunam mo­
                <lb/>
              uet, explicari per radium, ſeu quaſi virgulam, chordu­
                <lb/>
              lamve à Sole protenſam: concipies ſanè hanc chor­
                <lb/>
              dulam longiorem eſſe cùm Luna eſt in oppoſitione,
                <lb/>
              vltra nempe Terram, quàm dum in coniunctione eſt, </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>