Gassendi, Pierre
,
De motu impresso a motore translato epistulae duae
,
1642
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 158
>
151
152
153
154
155
156
157
158
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 158
>
page
|<
<
of 158
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.000969
">
<
pb
pagenum
="
153
"
xlink:href
="
027/01/152.jpg
"/>
cum, quàm ſupra æquinoctialem; quia longitudo
<
lb
/>
gradus ſupra Tropicum eſt veluti directè jacens ab
<
lb
/>
occaſu in ortum; ſupra æquinoctialem verò obliquè
<
lb
/>
ſe habet. </
s
>
<
s
id
="
id.000970
">Ex hoc autem fit, vt ſpecialis quædam inæ
<
lb
/>
qualitas reuolutioni diurnæ contingat tam in ſolſti
<
lb
/>
tialibus, quàm in æquinoctialibus locis; ob quam
<
lb
/>
diurnæ illæ reciprocationes alterationem ſubeant,
<
lb
/>
dum in ipſis Terra verſatur; neque tam vehementeis
<
lb
/>
ſubeant in locis intermediis, vbi eiuſmodi inæquali
<
lb
/>
tas aut minor eſt, aut euaneſcit. </
s
>
<
s
id
="
id.000971
">Atque hæc aliunde
<
lb
/>
videri poteſt cauſa, cur æſtus vehementior ſit ſub
<
lb
/>
ſolſtitiis, æquinoctiiſque, quàm temporibus cæ
<
lb
/>
teris: cùm etiam, quia motus diurnus aduerſatur
<
lb
/>
magis motui annuo ad Æquinoctialem, quàm ad
<
lb
/>
Tropicum (quòd vterque motus Terra exſiſtente in
<
lb
/>
Tropico conſpiret directè in ortum, exſiſtente verò
<
lb
/>
in Æquinoctiali alius ad alium obliquus ſit) inde fieri
<
lb
/>
poſſe videatur, cur æquinoctiales reciprocationes
<
lb
/>
ſint ſolſtitialibus æſtuoſiores. </
s
>
<
s
id
="
id.000972
">Denique imaginare
<
lb
/>
Lunam eſſe Terræ quaſi illigatam, vnáque delatam; &
<
lb
/>
orbem magnum, per quem Terra motu annuo ince
<
lb
/>
dit, comprehendere non tantum iter ipſius medium,
<
lb
/>
ſed totum etiam ſpatium heinc inde verſus Martem,
<
lb
/>
ac Venerem, cuius extrema à Luna Terram motu
<
lb
/>
menſtruo circumambiente attinguntur. </
s
>
<
s
id
="
id.000973
">Imaginare
<
lb
/>
rursus vim, qua Sol tam Terram, quam Lunam mo
<
lb
/>
uet, explicari per radium, ſeu quaſi virgulam, chordu
<
lb
/>
lamve à Sole protenſam: concipies ſanè hanc chor
<
lb
/>
dulam longiorem eſſe cùm Luna eſt in oppoſitione,
<
lb
/>
vltra nempe Terram, quàm dum in coniunctione eſt, </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>