1reo anſerculo ornata: è regione autem proportio
ne prora prominetin longum producta, habenś
que utrin que ſignum Iſidis deæ, quæ cognomen
tum naui indidit. Quo loco exiſtimo Iſim deam eſſe
παράσημον nauis, id eſt, inſigne illud proræ impoſi
tum, à quo nauis ipſa cognomentum ſortita eſt.
Quod & ipſum conijcere eſt ex Plutarcho in Sym
poſio, his uerbis: οὐ μὴν ἀλλ' ἑαυτὸν ὁ Γόργος ἔφη πυθόμενον
τοῦ τε ναυκλήρου τοὔνομα καὶ τοῦ κυβερνήτου καὶ τῆς νεὼς τὸ παράτ
σημον ἐκπέμψαι πλοῖα καὶ στρατιώτας ἐπὶ τὰς κα- τάρσεις παραφυλά
ξοντας. Inde fortaſſe aliquæ naues dicebantur κριοὶ,
id eſt, arietes: καὶ τράγοι, id eſt, hirci: quòd id genus ani
malium haberent tanquam παράσὴμον. nec ab ſimi
le uero eſt, centaurum piſtrim que & cuncta id ge
nus, ea ratione dicta, prolata〈qué〉 à Vergilio in quin
to in uerſiculis ſuprà relatis. Quod nos anſercu
lum uertimus, intellige formam anſerculi effictam
ad puppis ornamentum, ut uidimus in antiquis
nauibus depictis: quas adſcribendas curauimu
s in Lectorum gratiam. Lucianus in ueris narrationi
bus: Ὅ τε γὰρ ἐν τῇ πρύμνῃ χηνίσκος ἄφνω ἐπτερύξατο καὶ ἀνεβό
ησε. id eſt: Anſerculus enim qui ad puppim erat, re
pente alas premere cœpit, & clangorem fundere.
ne prora prominetin longum producta, habenś
que utrin que ſignum Iſidis deæ, quæ cognomen
tum naui indidit. Quo loco exiſtimo Iſim deam eſſe
παράσημον nauis, id eſt, inſigne illud proræ impoſi
tum, à quo nauis ipſa cognomentum ſortita eſt.
Quod & ipſum conijcere eſt ex Plutarcho in Sym
poſio, his uerbis: οὐ μὴν ἀλλ' ἑαυτὸν ὁ Γόργος ἔφη πυθόμενον
τοῦ τε ναυκλήρου τοὔνομα καὶ τοῦ κυβερνήτου καὶ τῆς νεὼς τὸ παράτ
σημον ἐκπέμψαι πλοῖα καὶ στρατιώτας ἐπὶ τὰς κα- τάρσεις παραφυλά
ξοντας. Inde fortaſſe aliquæ naues dicebantur κριοὶ,
id eſt, arietes: καὶ τράγοι, id eſt, hirci: quòd id genus ani
malium haberent tanquam παράσὴμον. nec ab ſimi
le uero eſt, centaurum piſtrim que & cuncta id ge
nus, ea ratione dicta, prolata〈qué〉 à Vergilio in quin
to in uerſiculis ſuprà relatis. Quod nos anſercu
lum uertimus, intellige formam anſerculi effictam
ad puppis ornamentum, ut uidimus in antiquis
nauibus depictis: quas adſcribendas curauimu
s in Lectorum gratiam. Lucianus in ueris narrationi
bus: Ὅ τε γὰρ ἐν τῇ πρύμνῃ χηνίσκος ἄφνω ἐπτερύξατο καὶ ἀνεβό
ησε. id eſt: Anſerculus enim qui ad puppim erat, re
pente alas premere cœpit, & clangorem fundere.
De manibus, ferreis coruiś que, & harpagine,
nihil in præſentia dicere neceſſe. ea enim potius
quic numerarit in machinationibus ad prælian
dum, qui m in nauis inſtrumento. Quòd ſi quis de
his etiam adire cupiat, eum reijciam ad Appianum
Alexandrinum, qui in quinto bellorum ciuilium
nihil in præſentia dicere neceſſe. ea enim potius
quic numerarit in machinationibus ad prælian
dum, qui m in nauis inſtrumento. Quòd ſi quis de
his etiam adire cupiat, eum reijciam ad Appianum
Alexandrinum, qui in quinto bellorum ciuilium