Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 83
[out of range]
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001721
">
<
pb
pagenum
="
152
"
xlink:href
="
025/01/156.jpg
"/>
animum, & ratiocinare ex certis principiis, & dubitationi locus non
<
lb
/>
erit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001722
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſoc.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc ſententia nimiam novitatem præ ſe fert; ac proinde vel
<
lb
/>
hoc nomine ſuſpécta multis eſſe videbitur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001723
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001724
"> Fateor vltro, hanc ſententiam novam eſſe, ſed ex antiquis
<
lb
/>
& certis principiis deducta; quòd ſi minimè liceat, nullus vnquam reſ
<
lb
/>
literariæ progreſſus ſperandus eſt: & verò quid damni ex hac novitate ti
<
lb
/>
meri poſſit, non video; ſupponit enim hæc ſententia marinum
<
expan
abbr
="
æſtũ
">æſtum</
expan
>
cum iis
<
lb
/>
omnibus phænomenis, quæ à rerum iſtarum peritiſſimis obſervata fuere;
<
lb
/>
docet, prædictum æſtum eſſe à Luna, eiuſque incrementum in Novilunio
<
lb
/>
& Plenilunio; decrementum in Quadraturis; maximam vim circa Æqui
<
lb
/>
noctia; agnoſcit aëta gravem eſſe; quis hoc neget? </
s
>
<
s
id
="
s.001725
">atque adeò ſuo niſu,
<
lb
/>
ſua vi proſſiva pollere, quæ toties in actum exeritur, quoties major eſt,
<
lb
/>
quàm reſiſtentia; docet præterea Lunam ex noſtris elementis compactam
<
lb
/>
eſſe; & hæc communis eſt Sanctorum Patrum ſententia; ac proinde So
<
lb
/>
lis & caloris vi humorem educi ex Luna; denique docet commune me
<
lb
/>
dium versùs illum globum gravitare, cui propiùs eſt, vnde gravitationis,
<
lb
/>
ac proinde preſſionis inæqualitatem ſequi, neceſſe ſit, & ex hac, aqua
<
lb
/>
rum tumorem & æſtum. </
s
>
<
s
id
="
s.001726
">Cuncta hæc, etiam præſcindendo ab æſtu, ita à
<
lb
/>
natura conſtituta eſſe putarem; ſi vltra dubitas, ponamus ex hypotheſi,
<
lb
/>
nec enim, opinor, negabis ita eſſe poſſe; fingamus igitur, ita
<
lb
/>
eſſe; & vide, vtrùm cuncta æſtus marini phænomena rectè expli
<
lb
/>
centur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001727
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſoc.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001728
"> Si aër gravitat, cur eius pondus non ſentimus? </
s
>
<
s
id
="
s.001729
">deinde quomo
<
lb
/>
dò fieri poteſt, vt idem aëris tractus modò versùs vnum, modò verſus aliud
<
lb
/>
centrum gravitet? </
s
>
<
s
id
="
s.001730
">An fortè novit, cui proprior eſt? </
s
>
<
s
id
="
s.001731
">denique, humor ille
<
lb
/>
Lunaris, vbi ſemel terræ illapſus eſt, cùm hæc immobilis conſiſtat, non
<
lb
/>
videtur, quomodò in maternum patriumque ſinum & globum denuò redi
<
lb
/>
re valeat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001732
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc facilè ſolvo; primum quidem, quia non ſentimus
<
lb
/>
aëris pondus ſicuti nec vrinatores pondus aquæ; nempe ideò me
<
lb
/>
dium gravitat, vt corpus ſubjectum levius ſurſum extrudat; nihil
<
lb
/>
ergo ab eius pondere nobis timendum eſt, qui aëre graviores ſu
<
lb
/>
mus; immo id vnum dumtaxat aëris, vel alterius medij gravita
<
lb
/>
tio in nobis præſtat, vt minùs graves ſimus, detracta nobis ea
<
lb
/>
gravitatis, ſeu gravitationis parte, quæ pondus tantæ molis aëris, quan
<
lb
/>
tæ nos ſumus, adæquat. </
s
>
<
s
id
="
s.001733
">Secundum verò ſic diluo; terminus extrinſecus
<
lb
/>
determinat lineam motus gravium, ex naturæ inſtituto, ſeù præſcripto
<
lb
/>
fine; nec opus eſt, vt mobile cognitione, aut ſenſu polleat; ſed cum ſuum
<
lb
/>
finem obtinere debeat, ſuam vim exerit ad illum obtinendum; cùm igitur
<
lb
/>
corpus grave debeat conſtituere vnum totum, ſeu
<
expan
abbr
="
vnũ
">vnum</
expan
>
<
expan
abbr
="
globũ
">globum</
expan
>
totalem, cum
<
lb
/>
aliis corporibus, ſeu partibus
<
expan
abbr
="
eiuſdẽ
">eiuſdem</
expan
>
globi, vt
<
expan
abbr
="
hũc
">hunc</
expan
>
finem obtineat, ferri debet
<
lb
/>
versùs commune centrum, in quo natura conſtituit terminum illius latio
<
lb
/>
nis; vnde ſi fortè centrum illud locum mutaret, etiam corpus grave lineam
<
lb
/>
motus mutaret. </
s
>
<
s
id
="
s.001734
">Res eſt perſpicua in terræ mobilis hypotheſi, quæ licèt vera </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>