Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001721
">
<
pb
pagenum
="
152
"
xlink:href
="
025/01/156.jpg
"/>
animum, & ratiocinare ex certis principiis, & dubitationi locus non
<
lb
/>
erit. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001722
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſoc.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc ſententia nimiam novitatem præ ſe fert; ac proinde vel
<
lb
/>
hoc nomine ſuſpécta multis eſſe videbitur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001723
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001724
"> Fateor vltro, hanc ſententiam novam eſſe, ſed ex antiquis
<
lb
/>
& certis principiis deducta; quòd ſi minimè liceat, nullus vnquam reſ
<
lb
/>
literariæ progreſſus ſperandus eſt: & verò quid damni ex hac novitate ti
<
lb
/>
meri poſſit, non video; ſupponit enim hæc ſententia marinum
<
expan
abbr
="
æſtũ
">æſtum</
expan
>
cum iis
<
lb
/>
omnibus phænomenis, quæ à rerum iſtarum peritiſſimis obſervata fuere;
<
lb
/>
docet, prædictum æſtum eſſe à Luna, eiuſque incrementum in Novilunio
<
lb
/>
& Plenilunio; decrementum in Quadraturis; maximam vim circa Æqui
<
lb
/>
noctia; agnoſcit aëta gravem eſſe; quis hoc neget? </
s
>
<
s
id
="
s.001725
">atque adeò ſuo niſu,
<
lb
/>
ſua vi proſſiva pollere, quæ toties in actum exeritur, quoties major eſt,
<
lb
/>
quàm reſiſtentia; docet præterea Lunam ex noſtris elementis compactam
<
lb
/>
eſſe; & hæc communis eſt Sanctorum Patrum ſententia; ac proinde So
<
lb
/>
lis & caloris vi humorem educi ex Luna; denique docet commune me
<
lb
/>
dium versùs illum globum gravitare, cui propiùs eſt, vnde gravitationis,
<
lb
/>
ac proinde preſſionis inæqualitatem ſequi, neceſſe ſit, & ex hac, aqua
<
lb
/>
rum tumorem & æſtum. </
s
>
<
s
id
="
s.001726
">Cuncta hæc, etiam præſcindendo ab æſtu, ita à
<
lb
/>
natura conſtituta eſſe putarem; ſi vltra dubitas, ponamus ex hypotheſi,
<
lb
/>
nec enim, opinor, negabis ita eſſe poſſe; fingamus igitur, ita
<
lb
/>
eſſe; & vide, vtrùm cuncta æſtus marini phænomena rectè expli
<
lb
/>
centur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001727
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſoc.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001728
"> Si aër gravitat, cur eius pondus non ſentimus? </
s
>
<
s
id
="
s.001729
">deinde quomo
<
lb
/>
dò fieri poteſt, vt idem aëris tractus modò versùs vnum, modò verſus aliud
<
lb
/>
centrum gravitet? </
s
>
<
s
id
="
s.001730
">An fortè novit, cui proprior eſt? </
s
>
<
s
id
="
s.001731
">denique, humor ille
<
lb
/>
Lunaris, vbi ſemel terræ illapſus eſt, cùm hæc immobilis conſiſtat, non
<
lb
/>
videtur, quomodò in maternum patriumque ſinum & globum denuò redi
<
lb
/>
re valeat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001732
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc facilè ſolvo; primum quidem, quia non ſentimus
<
lb
/>
aëris pondus ſicuti nec vrinatores pondus aquæ; nempe ideò me
<
lb
/>
dium gravitat, vt corpus ſubjectum levius ſurſum extrudat; nihil
<
lb
/>
ergo ab eius pondere nobis timendum eſt, qui aëre graviores ſu
<
lb
/>
mus; immo id vnum dumtaxat aëris, vel alterius medij gravita
<
lb
/>
tio in nobis præſtat, vt minùs graves ſimus, detracta nobis ea
<
lb
/>
gravitatis, ſeu gravitationis parte, quæ pondus tantæ molis aëris, quan
<
lb
/>
tæ nos ſumus, adæquat. </
s
>
<
s
id
="
s.001733
">Secundum verò ſic diluo; terminus extrinſecus
<
lb
/>
determinat lineam motus gravium, ex naturæ inſtituto, ſeù præſcripto
<
lb
/>
fine; nec opus eſt, vt mobile cognitione, aut ſenſu polleat; ſed cum ſuum
<
lb
/>
finem obtinere debeat, ſuam vim exerit ad illum obtinendum; cùm igitur
<
lb
/>
corpus grave debeat conſtituere vnum totum, ſeu
<
expan
abbr
="
vnũ
">vnum</
expan
>
<
expan
abbr
="
globũ
">globum</
expan
>
totalem, cum
<
lb
/>
aliis corporibus, ſeu partibus
<
expan
abbr
="
eiuſdẽ
">eiuſdem</
expan
>
globi, vt
<
expan
abbr
="
hũc
">hunc</
expan
>
finem obtineat, ferri debet
<
lb
/>
versùs commune centrum, in quo natura conſtituit terminum illius latio
<
lb
/>
nis; vnde ſi fortè centrum illud locum mutaret, etiam corpus grave lineam
<
lb
/>
motus mutaret. </
s
>
<
s
id
="
s.001734
">Res eſt perſpicua in terræ mobilis hypotheſi, quæ licèt vera </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>