157(143)
HYDRODYNAMICÆ
SECTIO OCTAVA.
De motu fluidorum cum homogeneorum tum hetero-
geneorum per vaſa irregularis & præruptæ ſtru-
cturæ, ubi ex theoria virium vivarum, quarum pars
continue abſorbeatur, explicantur præcipue Phæno-
mena ſingularia fluidorum, per plurima foramina trajecto-
rum, præmiſsis regulis generalibus pro motibus fluido-
rum ubique definiendis.
geneorum per vaſa irregularis & præruptæ ſtru-
cturæ, ubi ex theoria virium vivarum, quarum pars
continue abſorbeatur, explicantur præcipue Phæno-
mena ſingularia fluidorum, per plurima foramina trajecto-
rum, præmiſsis regulis generalibus pro motibus fluido-
rum ubique definiendis.
§. 1.
ALiis adhuc principiis præter quam in ſectione proxime præceden-
te uſi non ſumus, quam hiſce duobus quod velocitates fluidorum
ſint ubique reciproce proportionales amplitudinibus vaſorum, cujus
ope invenitur aſcenſus potentialis totius aquæ ex dato aſcenſu po-
tentiali cujusvis particulæ; tum quod aſcenſus pot. totius aquæ perpetuo æqua-
lis maneat deſcenſui actuali. Quoties ambo hæc principia locum habent, mi-
nime dubitandum eſt, quin methodo à nobis adhibita motus fluidorum
recte definiatur. Non diffitebor tamen, hujusmodi fieri poſſe ſtructuræ va-
ſa, in quibus fluida moventur, ut neutrum iſtorum principiorum recte pro-
cedat. Prius equidem raro aut nunquam notabiliter à vero abducit, quia
ubicunque locum non habet, ibi nullum fere aquæ habere ſolent motum,
poſſuntque ſine ſenſibili errore ceu ſtagnantes conſiderari: Longe vero ali-
ter comparatum eſt alterum principium, quod apparebit exinferioribus ex-
emplis, & cujus rei luculentum eſſe poſſunt teſtimonium ea, quæ in ſupe-
riori ſectione protulimus circa refluxum aquarum; tantum enim abeſt, ut
aquæ in vaſe ſubmerſo ex data altitudine delapſæ, ad hanc altitudinem re-
gredi poſſint, prouti vi iſtius principii deberent, ſublatis impedimentis ex-
trinſecis, quin potius plerunque vix ſenſibilis ſit earum aſcenſus præ deſcen-
ſu, quem antea fecerunt: imo nequidem aſcendere ſuperficies aquæ
te uſi non ſumus, quam hiſce duobus quod velocitates fluidorum
ſint ubique reciproce proportionales amplitudinibus vaſorum, cujus
ope invenitur aſcenſus potentialis totius aquæ ex dato aſcenſu po-
tentiali cujusvis particulæ; tum quod aſcenſus pot. totius aquæ perpetuo æqua-
lis maneat deſcenſui actuali. Quoties ambo hæc principia locum habent, mi-
nime dubitandum eſt, quin methodo à nobis adhibita motus fluidorum
recte definiatur. Non diffitebor tamen, hujusmodi fieri poſſe ſtructuræ va-
ſa, in quibus fluida moventur, ut neutrum iſtorum principiorum recte pro-
cedat. Prius equidem raro aut nunquam notabiliter à vero abducit, quia
ubicunque locum non habet, ibi nullum fere aquæ habere ſolent motum,
poſſuntque ſine ſenſibili errore ceu ſtagnantes conſiderari: Longe vero ali-
ter comparatum eſt alterum principium, quod apparebit exinferioribus ex-
emplis, & cujus rei luculentum eſſe poſſunt teſtimonium ea, quæ in ſupe-
riori ſectione protulimus circa refluxum aquarum; tantum enim abeſt, ut
aquæ in vaſe ſubmerſo ex data altitudine delapſæ, ad hanc altitudinem re-
gredi poſſint, prouti vi iſtius principii deberent, ſublatis impedimentis ex-
trinſecis, quin potius plerunque vix ſenſibilis ſit earum aſcenſus præ deſcen-
ſu, quem antea fecerunt: imo nequidem aſcendere ſuperficies aquæ