Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
138
"/>
qualitatis ſignificetur quiddam in quo ſit ſucceſsio: quandò paſsio & diſpoſitio quæ re vera
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1062
"/>
<
lb
/>
nondum abſolutæ res ſunt, qualitates quodammodo appellentur. </
s
>
<
s
>& quoniam, ſicut ea quæ ge
<
lb
/>
neratur, eſt ſubſtantia, nec quidem ſimpliciter; verùm fiens: ſic etiam id per quod fit quantum
<
lb
/>
& quale, quantitas eſt & qualitas, non ſanè abſoluta & facta, ſed imperfecta, & quæ fiat. </
s
>
<
s
>Atta
<
lb
/>
men, etſi omnia ab Alexandro cum aliqua ratione dicta ſunt, nihilominus acerrimos oppugna
<
lb
/>
tores habuerunt, & qui his commoti quæ ſubſcribemus, ab Alexandro defecerint, iure'ne an in
<
lb
/>
iuria poſteà videbimus. </
s
>
<
s
>Opponitur primum. </
s
>
<
s
>Si motus eſſet ad aliquid, haberet alterum com
<
lb
/>
par ſibi reſpondens, id verò eſſet aut mouens, aut mobile. </
s
>
<
s
>Sed neutrum ex his eſſe poteſt, mul
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1063
"/>
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
toq́
">toque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>minus ex vtriſque coniunctum. </
s
>
<
s
>Nullo igitur pacto videtur motus eſſe ad aliquid. </
s
>
<
s
>Veritas
<
lb
/>
connexi perſpicitur ex his quæ docet Ariſtoteles de habitudine motus. </
s
>
<
s
>Aſſumptum verò ſic ap
<
lb
/>
probamus; ſiquidem habitudo motus ad mobile ſit tanquam accidentis ad ſubſtantiam; atqui
<
lb
/>
ea non eſt vera habitudo: aliter omnia accidentia forent ad aliquid, & eſſet vnum commune ge
<
lb
/>
nus, & vniuocum omnium accidentium, nempe eſſe ad aliquid. </
s
>
<
s
>Neque item motus eſt ad aliud
<
lb
/>
propter ipſum mouens, quia ſic ſe habet vt effectus ad cauſſam. </
s
>
<
s
>neque item hæc eſt veta habitu
<
lb
/>
do. </
s
>
<
s
>nam ſi minus: ſic omnia referrentur ad Deum qui eſt omnium cauſſa:
<
expan
abbr
="
ideoq́
">ideoque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>eſſent in
<
expan
abbr
="
eorũ
">eorum</
expan
>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1064
"/>
<
lb
/>
prædicamento quæ ſeſe viciſsim reſpiciunt, non minus ſubſtantiæ, quàm accidentia. </
s
>
<
s
>Deinde, ſi
<
lb
/>
motum habitudo abſolueret; cùm ea pariter ad patiens
<
expan
abbr
="
agensq́
">agensque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>pertineat; efficeret vt motus ex
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1065
"/>
<
lb
/>
æquo agens
<
expan
abbr
="
patiensq́
">patiensque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>reſpiceret. </
s
>
<
s
>At non ita eſt tùm quia per ſubiectum exiſtit, &
<
expan
abbr
="
perſpicuũ
">perſpicuum</
expan
>
eſt.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg1066
"/>
<
lb
/>
tùm quòd ab agente ſeparatur, & ſæpiſsimè latet agens. </
s
>
<
s
>Tùm etiam poterit inſtare quiſpiam.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Si motus eſt ad aliquid beneficio qualitatis, aut ita refertur ad illud prædicamentum, quantum
<
lb
/>
præſefert ſpecialem rationem motus, aut ob aliam quampiam rationem. </
s
>
<
s
>Si ſecundum dederit, vt
<
lb
/>
ipſe dare cogitur, ſi ſibi conſtare voluerit: ergo, dicet quiſpiam, erit aliud
<
expan
abbr
="
prædicamentũ
">prædicamentum</
expan
>
, ad quod
<
lb
/>
pertinebit motus, quatenus pręſefert ſpecialem illam rationem qua eſt motus. </
s
>
<
s
>Perſpicuum verò
<
lb
/>
eſt id conſequi, proptereà quòd veriſimile eſt aliquod eſſe genus ad quod pertineat, quatenus
<
lb
/>
ipſe motus eſt. </
s
>
<
s
>Cæterùm valeant hęc, quantum poſſunt. </
s
>
<
s
>nobis enim facilis patebit exitus ad hęc
<
lb
/>
omnia è noſtris decretis. </
s
>
<
s
>ad eadem quoque facilè reſpondere poſſet Alexander. </
s
>
<
s
>Sed quoniam
<
lb
/>
inuenère fidem apud
<
expan
abbr
="
nõnullos
">nonnullos</
expan
>
, & ob eam cauſſam repudiata eſt aliquando eius ſententia, viſum
<
lb
/>
eſt illa in medio ponere. </
s
>
<
s
>Quanquam mihi obſtare Alexandri ſententiæ videbatur, quòd ſi per
<
lb
/>
qualitatem referretur motus ad ea quæ ſunt ad aliquid; neceſſe erat exponere, quod' nam genus
<
lb
/>
eſſet qualitatis. </
s
>
<
s
>neque enim pariter omnia eſſe poterant; quandò aliqua ſunt quibus cum motu
<
lb
/>
nulla affinitas intercedit, vt docebimus de primo, ſecundo, & quarto genere qualitatis; ſed perti
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1067
"/>
<
lb
/>
net ſolum motus ad tertiam eius ſpeciem. </
s
>
<
s
>quòd ſi hanc acceperis, etiam motus, aut erit ipſamet
<
lb
/>
paſsio: & ſic motus, cùm fiat ſecundum paſsionem; fiet quoque motus ſecundum motum,
<
expan
abbr
="
idq́
">idque</
expan
>
.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>non minus erit abſurdum, quàm ſi motum moueri ponatur: aut cum motus in eo genere ſit al
<
lb
/>
teratio, vt aiunt, omnis motus erit alteratio. </
s
>
<
s
>Conferamus igitur nos ad ea quæ illi profecti ſunt
<
lb
/>
qui Alexandro ſucceſſerunt. </
s
>
<
s
>Philoponus ergo quem Auicennam imitatum eſſe video, motum
<
lb
/>
quidem vniuocum eſſe conceſsit, tamen prædicamento excluſit: cùm ea crederet in prædicamen
<
lb
/>
to contineri quæ abſoluta
<
expan
abbr
="
perfectaq́
">perfectaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>forent: motus autem quid imperfectum eſſet. </
s
>
<
s
>Sed mirum,
<
lb
/>
mea quidem ſententia, quædam eſſe vniuoca, quæ tamen
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
ſint in prędicamento, & Ariſtoteles,
<
lb
/>
vt viſum eſt ſuprà, quà de communi ad vnum, ea quæ ſunt extra prædicamenta etiam ab vniuo
<
lb
/>
catione reiiciebat, ac ſi vniuoca ſunt, in materia conueniunt; ob rationem communem quam
<
lb
/>
habent. </
s
>
<
s
>ſi conueniunt in materia, & in genere igitur. </
s
>
<
s
>Ergo & in prædicamento. </
s
>
<
s
>Nam quòd vni
<
lb
/>
uoca ſint in materia, ſic concluditur. </
s
>
<
s
>Vniuoca ſunt multa. </
s
>
<
s
>In ſeparatis non eſt multitudo. </
s
>
<
s
>ergo
<
lb
/>
neque ſeparata ſunt vniuoca. </
s
>
<
s
>Tùm ſic conſtruo rationem. </
s
>
<
s
>ſeparata non ſunt vniuoca. </
s
>
<
s
>ab oppo
<
lb
/>
ſita igitur. </
s
>
<
s
>Vniuoca non ſunt ſeparata. </
s
>
<
s
>Et accepimus entium partitionem in parteis, hæc verò ſunt
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1068
"/>
<
lb
/>
decem prædicamenta, aut principia, aut affectiones entium, atque hæc, vel ſingulorum prædica
<
lb
/>
mentorum, vt punctum & vnitas quanti, vel plurium, ſicuti contingens & neceſſarium, àc ſi fue
<
lb
/>
rint ſingulorum, quid prohibet illa eſſe vniuoca? </
s
>
<
s
>quòd ſi fuerint plurium, neceſſariò ſe habent ad
<
lb
/>
vnum, ſicut illa ad quę referuntur. </
s
>
<
s
>Sic enim contraria prima ad ſubſtantiam ſolam pertinere do
<
lb
/>
cebat Ariſtoteles, quòd ea quæ ad alia prædicamenta referrentur, prima non eſſent, ſicuti neque
<
lb
/>
etiam prima eſſent reliqua prædicamenta, ſed vna ſubſtantia. </
s
>
<
s
>Motus igitur, cùm plura prædica
<
lb
/>
menta peruagetur, vniuocum quid eſſe non poteſt. </
s
>
<
s
>Præterquam quòd omnino falſum eſt im
<
lb
/>
perfecta arceri à prædicamento. </
s
>
<
s
>Nam quid aliud obſecro ſunt diſpoſitio & affectio, quàm im
<
lb
/>
perfectæ quædam qualitates? </
s
>
<
s
>& tamen in genere qualitatis ab Ariſtotele collocantur? </
s
>
<
s
>Potuit il
<
lb
/>
lud rectè dici ea generis illius appellationem non impetraſſe. </
s
>
<
s
>neque enim paſsio qualitas eſt, aut
<
lb
/>
diſpoſitio: quandò à qualitate quales appellantur, à diſpoſitione verò & paſsione quales nomi
<
lb
/>
nari non poſſumus: ſed hæc de prędicamento expungere, magna nimium petitio videtur. </
s
>
<
s
>Quid?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>non'ne poteſtas eſt ſua quoque in ſingulis prædicamentis? </
s
>
<
s
>Poſt hos igitur Auerroës & D. Tho
<
lb
/>
mas hunc nodum aliter diſſoluens conati ſunt, vtpotè, adhibita diſtinctione motus in formam </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>