Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002705
">
<
pb
pagenum
="
158
"
xlink:href
="
009/01/158.jpg
"/>
poteſt proximum eſſe debet, vt vectis pars longior ſit ad partes potentiæ
<
lb
/>
mouentis. </
s
>
<
s
id
="
s.002706
">vt plurimum verò fulcimentum eſt inter pondus, & potentiam:
<
lb
/>
aliquando etiam eſt ex altero vectis extremo, ita vt onus ſit inter fulturam,
<
lb
/>
& potentiam; aliquando potentia eſt inter vtrunque, vnde tres vectis ſpe
<
lb
/>
cies exiſtunt. </
s
>
<
s
id
="
s.002707
">vt in ſubiectis figuris apparet. </
s
>
<
s
id
="
s.002708
">In prima, vectis eſt A B, fultu
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.158.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/158/1.jpg
"
number
="
87
"/>
<
lb
/>
ra E, onus C. potentia autem ſeu vis,
<
lb
/>
ſeu aliud pondus
<
expan
abbr
="
mouẽs
">mouens</
expan
>
ſit vbi D. quæ
<
lb
/>
deorſum in D, præmens eleuabit ſur
<
lb
/>
ſum ex altera parte onus C. & vectis
<
lb
/>
circa fulturam E, tanquam centrum
<
lb
/>
conuertetur. </
s
>
<
s
id
="
s.002709
">In altera figura pondus
<
lb
/>
eſt inter fulturam, & potentiam, ful
<
lb
/>
tura autem in altera extremitate, vt
<
lb
/>
patet in figura, hic autem potentia
<
lb
/>
non præmit deorſum in D: ſed ſurſum
<
lb
/>
vectem eleuando pondus C, attollitur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002710
">In tertia tandem figura potentia, eſt
<
lb
/>
inter vtrunque, eſt enim in D, ibique
<
lb
/>
ſurſum vrget. </
s
>
<
s
id
="
s.002711
">verum tamen eſt hunc vectem artificibus eſſe inutilem, quip
<
lb
/>
pe qui nullo modo iuuet potentiam, imò verò pondus ipſum grauius reddit:
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
hoc genere in his Mechanicis indigemus.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002712
">Reſpondet igitur dubitationi, dicens rationem huius incrementi poten
<
lb
/>
tiæ motricis, quod fit aſſumpto vecte fortè inde oriri, quod vectis ſit quæ
<
lb
/>
dam libra, cuius alterum brachium ſit altero longius; in prima autem quæ
<
lb
/>
ſtione explicatum eſt, cur libra maior, maiorem vim habeat, eam ad cir
<
lb
/>
culum reducendo; vectis autem fit libra, hypomoclion enim eſt loco ſparti,
<
lb
/>
tam enim ſpartum, quam hypomoclion veluti centra manent. </
s
>
<
s
id
="
s.002713
">quoniam ve
<
lb
/>
rò ab eodem pondere, cęlerius, ſiue maiori vi mouetur linea, quantò lon
<
lb
/>
gior à centro fuerit, vt dictum eſt de admiranda circuli natura; hinc fit, vt
<
lb
/>
cum duæ ſint in vecte potentiæ, ſiue duo pondera, mouens, & motum, illud
<
lb
/>
facilius ac maiore vi moueat, ſiue vires ex vecte acquirat, quod longiorem
<
lb
/>
vectis partem preſſerit. </
s
>
<
s
id
="
s.002714
">quemadmodum igitur pars vectis longior, quæ ſpe
<
lb
/>
ctabat ad mouentem potentiam, ſuperat minorem partem, in qua eſt mo
<
lb
/>
tum; ita etiam maius eſt pondus
<
expan
abbr
="
motũ
">motum</
expan
>
, quàm mouens. </
s
>
<
s
id
="
s.002715
">ſemper autem quan
<
lb
/>
to ab hypomoclio magis diſtabit potentia, tantò facilius mouebit, cuius
<
lb
/>
cauſa ſupra reddita eſt, quoniam nimirum, quæ plus à centro elongatur ma
<
lb
/>
iorem deſcribit circulum, qui magis ad lineam rectam accedit: quare ab
<
lb
/>
eadem potentia adhibito vecte, tantò facilius pars vectis mouens dimoue
<
lb
/>
bitur, quantò magis à fulcimento diſtabit. </
s
>
<
s
id
="
s.002716
">Exempli gratia ſit in ſuperiori
<
lb
/>
prima figura vectis A B, pondus C, mouens D, hypomoclion E, in qua præ
<
lb
/>
dicta poteris contemplari. </
s
>
<
s
id
="
s.002717
">vltima illa textus verba
<
emph
type
="
italics
"/>
(Quod autem vbi D, mo
<
lb
/>
uens, vbi F, motum autem vbi C, pondus in G,)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
videntur ſuperuacanea, atque
<
lb
/>
mendosè addita.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002718
">In hac quæſtione reſpexit Ariſt. ſolùm ad primam vectis ſpeciem. </
s
>
<
s
id
="
s.002719
">Illud
<
lb
/>
demum, quod dixit eandem habere rationem potentiam ad pondus, quàm
<
lb
/>
partes vectis inuicem demonſtratum eſt poſtea acutiſſimè ab Archimede </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>