Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

List of thumbnails

< >
151
151
152
152
153
153
154
154
155
155
156
156
157
157
158
158
159
159
160
160
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <pb pagenum="139" xlink:href="011/01/159.jpg"/>
              <p type="main">
                <s id="s.000924">
                  <emph type="italics"/>
                Ergo anima vacat interitu.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000925">
                  <emph type="italics"/>
                Omne quod vacat interitu, eſt immortale.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000926">
                  <emph type="italics"/>
                Anima vacat interitu.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000927">
                  <emph type="italics"/>
                Ergo anima est immortalis.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000928">
                  <emph type="italics"/>
                Hæc ratio animæ immortalitatem maximè oſtendit, quia
                  <lb/>
                à nullo extrinſeco interfici poteſt.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000929">
                  <emph type="italics"/>
                Hæ duæ rationes tantam affinitatem, tantamque inter ſe
                  <lb/>
                cognitionem habent, vt vnica ratio videri possit. </s>
                <s id="s.000930">Quod enim à
                  <lb/>
                ſe ipſo non deſtruitur, neque ab alio quopiam deſtruetur: nam
                  <lb/>
                cum in ſe ſuæ perennitatis cauſam geſtet, ſibi ſemper præsto
                  <lb/>
                est; ſe ſaluam ſemper eſſe vult, vt illud eſt quod à ſe ipſo mo­
                  <lb/>
                uetur: & rurſus quod ab alio non destruitur, ſed principium
                  <lb/>
                est, & cauſa potius, vt omnia alia conſeruentur, id à ſe ipſo
                  <lb/>
                non deſtruetur quale motionis est principium.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000931">
                  <emph type="italics"/>
                Qua nam ratione illud Platonis intelligi debeat, animam
                  <lb/>
                eſſe naturam ſe ipſam mouentem, ſeu per ſe mobilem, Diui­
                  <lb/>
                nus Plato docuit libro decimo de legibus; vbi isthæc ad uer­
                  <lb/>
                bum ſcripſit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000932">
                  <emph type="italics"/>
                “Trahit quidem animus cælestia omnia, & terrena, in ſu
                  <lb/>
                per & ea, quæ in mari ſunt ſuismet motionibus, quorum
                  <lb/>
                iſta ſunt nomina.”
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000933">
                  <emph type="italics"/>
                “Velle, confidere, curare, conſulere, opinari, ſiue rectè, ſeu
                  <lb/>
                perperam. </s>
                <s id="s.000934">Gaudentem, timentem, conſidentem, dolentem,
                  <lb/>
                amantem, peroſum, &c.” Hæc ex Diuino Platone ad ver
                  <lb/>
                bum: De quibus motionum ſpeciebus locutum fuiſſe
                  <expan abbr="diuinũ">diuinum</expan>
                  <lb/>
                Platonem Theophrastus ſcripſit in primo ſuo libro de motu:
                  <lb/>
                & Strato Lampſacenus, qui fuit Theophraſti auditor, & in­
                  <lb/>
                ter optimos philoſophos numeratus in libro, quem Strato
                  <expan abbr="etiã">etiam</expan>
                  <lb/>
                ipſe de motu edidit. </s>
                <s id="s.000935">Ex quibus ſatis ſuperque
                  <expan abbr="notũ">notum</expan>
                eſſe reor,
                  <lb/>
                alias eſſe motionum ſpecies, quas Plato animalibus aſcripſit,
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>