Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
140
"/>
imperfectum quod non abſoluitur à quanto. </
s
>
<
s
>Denique talis diuidendi ratio per vniuerſa illa ge
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1074
"/>
<
lb
/>
nera pertinet ſecundum quæ fit propriè motus. </
s
>
<
s
>itaque eſt quiddam commune ad vnum, & per
<
lb
/>
ſuas parteis ad ſingula pro ratione accommodatur. </
s
>
<
s
>Sic ſua diuiſionis eſt ratio ſecundum
<
expan
abbr
="
formã
">formam</
expan
>
<
lb
/>
in quanto, quali, & vbi, neque ab hac diuidendi formula abhorret ipſa ſubſtantia. </
s
>
<
s
>Tertiò ſumi
<
lb
/>
tur, vt aiunt, diuiſio à mora in qua fit motus, quæ planè ortum ducit à certa proportione quæ in
<
lb
/>
ter agens & patiens intercedit ex quo motus celer, aut tardus appellari ſolet. </
s
>
<
s
>credo autem eam
<
lb
/>
propriè tempus eſſe, aut ſaltem ab illo non abſtrahi. </
s
>
<
s
>Poſtremò diuiſio in motu eſt ſucceſsiua
<
lb
/>
contractio diuerſorum graduum, ſiue partium, vt ſolent aliqui dicere, formæ quæ certè tempus
<
lb
/>
non eſt, vt ipſi volunt, atque à tempore ſeparatur, cùm tempus habeat rationem rei perfectæ,
<
lb
/>
itaque certam conſtituit ſpeciem in prædicamento quantitatis: atqui illa contractio cum ſucceſ
<
lb
/>
ſione partium formę imperfectę rei rationem habet, neque propriam vllam per ſe ſpeciem facit.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Modi enim rerum, partes, & viæ ad formas ſpeciem non efformant, cùm ab eo conſtituantur cu
<
lb
/>
ius ſunt viæ, partes, & modi; in quibus ſucceſsio iſta numeranda eſt. </
s
>
<
s
>Nam ſpecies ipſa forma
<
lb
/>
completur; habet enim certam denominationem quæ eſt vniuerſa ex forma; ſed poteſtas, mo
<
lb
/>
dus, via, & pars poſſunt aliquid eſſe formæ, neutiquam tamen formæ. </
s
>
<
s
>His ſtantibus ea decernun
<
lb
/>
tur ab ipſis. </
s
>
<
s
>In primis rationem illam diuiſionis quæ priore loco expoſita eſt, non eſſe motui
<
lb
/>
familiarem, quia proficiſcitur à ſubiecto, & eſt per accidens. </
s
>
<
s
>Neque item ſecundam eo quòd
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1075
"/>
<
lb
/>
hæc datur extra motum quem nunc definire inſtituimus: nam datur in generatione ſubſtantiæ
<
lb
/>
quam ſub motu qui tractatur in præſentia,
<
expan
abbr
="
cõtineri
">contineri</
expan
>
negant. </
s
>
<
s
>Negant quoque illam tertiam, quia
<
lb
/>
nihil eſt aliud omnino quàm tempus; hoc autem non conſtituit motum, ſed comitatur, cùm ſit
<
lb
/>
numerus eius, aut affectio,
<
expan
abbr
="
ſpeciesq́
">ſpeciesque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>per ſe ipſam à motu ſeparata. </
s
>
<
s
>Neque enim illi obſtat, quo
<
lb
/>
minus ſit quędam ſpecies abſoluta, quia ſit affectio, quemadmodum obſtabat, ſi modus, aut pars,
<
lb
/>
aut via fuiſſet. </
s
>
<
s
>Ob id, cùm ad præſtandum motum plura requirantur, & ex his interna aliqua,
<
lb
/>
nonnulla externa. </
s
>
<
s
>in externis tempus collocatur. </
s
>
<
s
>Sed vltimam prorſus pertinere dicunt ad mo
<
lb
/>
tum quæ, ſcilicet, eſt partitio per gradus & parteis formæ. </
s
>
<
s
>Ab his tranſeunt ad ea quæ
<
expan
abbr
="
cõſequun-tur
">conſequun
<
lb
/>
tur</
expan
>
ex his, quorum primum ad propoſitam quæſtionem pertinet. </
s
>
<
s
>Cùm enim quæritur genus
<
lb
/>
motus; quantum hîc accipiendum eſt: quoniam motus ita conſideratus, vt contractio ſucceſsi
<
lb
/>
ua diuerſorum graduum continet rationem diuiſionis quæ per ſe ſpectat ad quantum, at cùm
<
lb
/>
quędam res imperfecta ſit, nec ſpeciem proptereà conſtituat. </
s
>
<
s
>ex hoc effici, vt expungatur ali
<
lb
/>
quando è genere quanti; veruntamen ad quantum refertur. </
s
>
<
s
>nam cęteroquin entis ea diuiſio, de
<
lb
/>
qua 3. Phyſ. exponitur, eſt communis rebus perfectis & imperfectis. </
s
>
<
s
>Verumenimuerò, quod
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1076
"/>
<
lb
/>
ſpectat ad reliqua fluxus iſte communiter accipitur, & tam pertinet ad eum qui fit cum ſucceſsio
<
lb
/>
ne, quàm ad eum qui veſtigio temporis obitur quem propriè mutationem vocari dicunt. </
s
>
<
s
>Nan
<
lb
/>
que & generatio motus eſt communiter & fluxus: cùm in ea quoque ſit ratio generalis motus
<
lb
/>
& fluxus, nempe ratio medij, ſubiectum actu, & aliqua repugnantia, ſiue renitentia, quæ
<
expan
abbr
="
quidẽ
">quidem</
expan
>
<
lb
/>
omnia ad efficiendum motum concurrant neceſſe eſt, licet non compleant ipſum, nec ſpecificè
<
lb
/>
conſtituant: ſed prætereà ſucceſsionis differentia flagitetur per quam propriè motus à mutatio
<
lb
/>
ne propriè dicta ſeparatur. </
s
>
<
s
>Habes igitur omnem D. Thomæ ſententiam, quantum licuit, breui
<
lb
/>
ter expoſitam.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1072
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1073
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1074
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1075
"/>
F</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1076
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Confutatur ſententia Thomiſtarum, & ſeligitur ille motus qui proponitur ad definiendum.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Cap. </
s
>
<
s
>VII
<
emph.end
type
="
italics
"/>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>ITA defenditur à nonnullis D. Thomæ ſententia. </
s
>
<
s
>Sed eorum pace dicere nunc mihi liceat;
<
lb
/>
multas certè repugnantias inculcat quæ nobis ſunt ob auctoritatem patronorum mox iudi
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1077
"/>
<
lb
/>
candę. </
s
>
<
s
>In primis
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
diſtinguitur ſecunda ratio diuiſionis ab vltima: cùm vtraque ratio proponat
<
lb
/>
latitudinem formæ quæ per motum comparatur. </
s
>
<
s
>niſi fortè ſecunda illa abſtrahatur à ſucceſsio
<
lb
/>
ne, & in ea ſolum habeatur ratio terminorum omni conſideratione viæ
<
expan
abbr
="
ſucceſsionisq́
">ſucceſsionisque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ſecluſa.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Sed neque ipſi docent; nec facilè apparet, vt ea partitio poſterior à ſucceſsione ſeparetur; cùm,
<
lb
/>
ſi quilibet terminus ſeorſum concipiatur,
<
expan
abbr
="
rationẽ
">rationem</
expan
>
ſubeat vnius rei
<
expan
abbr
="
cuiuſdã
">cuiuſdam</
expan
>
perfectę, & eiuſmodi,
<
lb
/>
vt ſpeciei vim obtineat. </
s
>
<
s
>Sic & planta, & animal, & homo ſunt abſolutæ ſubſtantiæ, & vnum per
<
lb
/>
ſe ſingula. </
s
>
<
s
>Quòd ſi conferantur hi gradus, vt continent rationem quandam exuperantiæ, &
<
expan
abbr
="
cõ-parationis
">con
<
lb
/>
parationis</
expan
>
, perfectioris, ſcilicet, & imperfectioris; adhuc vt termini ſumuntur & inter ſe diſtin
<
lb
/>
cti proinde nullus hîc locus diuiſioni relinquitur. </
s
>
<
s
>Si verò in iis actus & poteſtas obſeruentur,
<
lb
/>
& quatenus id quod eſt imperfectius à perfectiore poteſt informari, & cùm ſit in potentia, dedu
<
lb
/>
ci ad actum per quandam continuationem, aut non fuit hoc ſine aliqua præfatione ponendum;
<
lb
/>
aut à nobis hactenus concedendum non eſt qui ſucceſsionem quoque in ſubſtantiæ mutatione
<
lb
/>
volumus eſſe. </
s
>
<
s
>Deinde referunt ſecundam ſpeciem diuiſionis ad varia prædicamenta, quartam
<
lb
/>
verò ſolum ad quantum, in
<
expan
abbr
="
eaq́
">eaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>collocant vniuerſam eſſentiam motus: cùm tamen idem reipſa </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>