1& alias, quas Ariſtoteles ab eiſdem auferendas eſſe voluit,
ita vt verbis tantum diſcrepare viderentur: ſi hi eſſent motus.
& ſi animæ ſolius, & non totius animati corporis eſſent: quin?
non ne ex eo, quod animæ pars, quæ agens intellectus nuncu
patur, omnia facit: & pars, quæ possibilis intellectus appel
latur, omnia fit: animam omnia intelligere propterea, eam
dem eſſe immortalem, colligimus? quod ſi verum eſt, vt veriſ
ſimum eſſe norint, qui librum de anima tertium, vel ſemel tan
tum, atque cunctanter legerunt, quis non videt Platonem, &
Ariſtotelem, eamdem animæ intelligendi motionem aſcripſiſſe,
& ex eadem, animæ immortalitatem demonſtrauiſſe? ita vt
nihil, præter verba inter illos interſit. Hæc obiter: nunc ad
rem noſtram reuertimur. Cum itaque Diuinus Plato oſten
dat animam eſſe naturam, & per ſe mobilem, ac ſe per ſe mo
uentem; tum ex his, quæ animæ intrinſecus inſunt: tum ex his,
quæ eidem extrinſecus accidunt: ait animam ſua præſentia præ
ſtare corpori, vt per ſe quodammodo moueatur: & corpus exani
me non verè moueri; ſed illius mutationem quandam tantum eſſe:
quia animatorum proprium eſt, à ſe ipſis poſſe agitari: & alibi.
ita vt verbis tantum diſcrepare viderentur: ſi hi eſſent motus.
& ſi animæ ſolius, & non totius animati corporis eſſent: quin?
non ne ex eo, quod animæ pars, quæ agens intellectus nuncu
patur, omnia facit: & pars, quæ possibilis intellectus appel
latur, omnia fit: animam omnia intelligere propterea, eam
dem eſſe immortalem, colligimus? quod ſi verum eſt, vt veriſ
ſimum eſſe norint, qui librum de anima tertium, vel ſemel tan
tum, atque cunctanter legerunt, quis non videt Platonem, &
Ariſtotelem, eamdem animæ intelligendi motionem aſcripſiſſe,
& ex eadem, animæ immortalitatem demonſtrauiſſe? ita vt
nihil, præter verba inter illos interſit. Hæc obiter: nunc ad
rem noſtram reuertimur. Cum itaque Diuinus Plato oſten
dat animam eſſe naturam, & per ſe mobilem, ac ſe per ſe mo
uentem; tum ex his, quæ animæ intrinſecus inſunt: tum ex his,
quæ eidem extrinſecus accidunt: ait animam ſua præſentia præ
ſtare corpori, vt per ſe quodammodo moueatur: & corpus exani
me non verè moueri; ſed illius mutationem quandam tantum eſſe:
quia animatorum proprium eſt, à ſe ipſis poſſe agitari: & alibi.
Omne corpus ait, cui motus extrinſecus accidit, inanime
eſt: cui intus ex ſe ipſo id ineſt, animatum exiſtit: tamquam
hæc animæ natura ſit. Quod ſi ita eſt, vt non ſit aliud quic
quam, quod ſe ipſum moueat præter animam, neceſſariò in
genita, & immortalis est anima.
eſt: cui intus ex ſe ipſo id ineſt, animatum exiſtit: tamquam
hæc animæ natura ſit. Quod ſi ita eſt, vt non ſit aliud quic
quam, quod ſe ipſum moueat præter animam, neceſſariò in
genita, & immortalis est anima.
Ex quibus Aristotelis argumentum naſcitur: illud eſt in
hanc formam redactum.
hanc formam redactum.
Omne quod à ſe ipſo per ſe propriè mouetur, anima viuit,
vt animalia.
vt animalia.
Elementa anima non viuunt, vt animalia.
Ergo elementa à ſe ipſis propriè non mouentur.
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib