1enim conſcendens nauem ſapiens, num comprehen
ſum animo habet, at〈que〉 perceptum, ſe ex ſententia na
uigaturum? Quî poteſt? Sed ſi iam ex hoc loco pro
ficiſcatur Puteolos ſtadia triginta, probo nauigio,
bono gubernatore, ac tranquillitate: probabile ui
deatur ſe illuc uenturum eſſe ſaluum. Idem in primo
de diuinatione: Vnum de Simonide, qui cum igno
tum quendam proiectum mortuum uidiſſet, eum〈qué〉 hu
mauiſſet, haberet〈qué〉 in animo nauem conſcendere:
moneri uiſus eſt, ne id faceret, ab eo quem ſepuitu
ra affecerat. Quin & conſcendere ſimpliciter dicimus:
Tu uelim quàm primum conſcendas, ad me〈qué〉 uenias:
apud Tullium ad qintum fratrem. Conſcendere Græci
ἐπιβῆναι dicunt. Plutarchus περὶ τῶν ἐκλελοιπότων χπηστη
ρίων: Οὗτος ἔφη ποτὲ πλέων εἰς ἰταλίαν ἐπιβῆναι νεὼς ἐμπορικὰ
χρήματα καὶ συχνοὺς ἐπιβάτας ἀγούσης. Sed hæc gramma
ticorum ſunt: neque ſatis digna, in quibus diutius
immoremur. Illa profecto obſcuriora, quæ fortaſ
ſe uigilans Lector à nobis deſyderabit: qui ſint θρα
νῖται, qui ζυγῖται, qui θαλάμακες, apud Ariſtophanem
in Ranis, dum ait: Καὶ ἀποπαρδεῖν ἐς τὸ στόμα τῷ θαλάμακι.
qui ab Appiano θαλαμίαι appellantur, ab alijs θαλα
μῖται. Quòd ſi Græcorum Commentarios ſequi uolue
rimus: id tamen non erit expeditum. ita enim decla
rant, ut multo obſcuriora ea ipſa reddere uidean
tur. &, quod magis mirabere, pugnantia nobis in
ijs explicandis proponunt. Enarrator enim Ariſto
phanis in loco ſuprà citato, ait fuiſſe tres ordines
remigum: ut qui in inferiore parte nauis eſſent, θαλα
ſum animo habet, at〈que〉 perceptum, ſe ex ſententia na
uigaturum? Quî poteſt? Sed ſi iam ex hoc loco pro
ficiſcatur Puteolos ſtadia triginta, probo nauigio,
bono gubernatore, ac tranquillitate: probabile ui
deatur ſe illuc uenturum eſſe ſaluum. Idem in primo
de diuinatione: Vnum de Simonide, qui cum igno
tum quendam proiectum mortuum uidiſſet, eum〈qué〉 hu
mauiſſet, haberet〈qué〉 in animo nauem conſcendere:
moneri uiſus eſt, ne id faceret, ab eo quem ſepuitu
ra affecerat. Quin & conſcendere ſimpliciter dicimus:
Tu uelim quàm primum conſcendas, ad me〈qué〉 uenias:
apud Tullium ad qintum fratrem. Conſcendere Græci
ἐπιβῆναι dicunt. Plutarchus περὶ τῶν ἐκλελοιπότων χπηστη
ρίων: Οὗτος ἔφη ποτὲ πλέων εἰς ἰταλίαν ἐπιβῆναι νεὼς ἐμπορικὰ
χρήματα καὶ συχνοὺς ἐπιβάτας ἀγούσης. Sed hæc gramma
ticorum ſunt: neque ſatis digna, in quibus diutius
immoremur. Illa profecto obſcuriora, quæ fortaſ
ſe uigilans Lector à nobis deſyderabit: qui ſint θρα
νῖται, qui ζυγῖται, qui θαλάμακες, apud Ariſtophanem
in Ranis, dum ait: Καὶ ἀποπαρδεῖν ἐς τὸ στόμα τῷ θαλάμακι.
qui ab Appiano θαλαμίαι appellantur, ab alijs θαλα
μῖται. Quòd ſi Græcorum Commentarios ſequi uolue
rimus: id tamen non erit expeditum. ita enim decla
rant, ut multo obſcuriora ea ipſa reddere uidean
tur. &, quod magis mirabere, pugnantia nobis in
ijs explicandis proponunt. Enarrator enim Ariſto
phanis in loco ſuprà citato, ait fuiſſe tres ordines
remigum: ut qui in inferiore parte nauis eſſent, θαλα