Vitruvius, M. Vitrvvivs Per Iocvndvm Solito Castigatior Factvs Cvm Figvris Et Tabvla Vt Iam Legi Et Intelligi Possit, 1511

Page concordance

< >
Scan Original
161 76
162
163 77
164
165 78
166
167 79
168
169 80
170
171 81
172
173 82
174
175 83
176
177 84
178
179 85
180
181 86
182
183 87
184
185 88
186
187 89
188
189 90
190
< >
page |< < of 256 > >|
162LIBER ex creta factum non coctum in ea foſſione, eadem ratione opertum, poſitũ
fuerit, ſi is locus aquã habuerit, cũ apertum fuerit, vas humidum erit, &
eti
am diſſoluetur ab humore, Velluſ lanæſi collocatũ erit in ea foſſura, in ſe
quenti autẽ die de eo aqua expreſſa erit, ſignificabit eum locũ habere copi-
am, Non minus ſi lucerna concinnata, olei plena, &
accenſa, in eo loco oꝑ
ta fuerit collocata, &
poſtero die nõ erit exucta, ſed habuerit reliquias olei
&
elly chnii, ipſa humida inueniet̃ indicabit eum locũ habere aquã, ideo
ꝙ omnis tepor ad ſe ducit humores, Itẽ in eo loco ignis ſi factus fuerit, &
ꝑ-
calefacta terra &
aduſta, uaporem nebuloſum exſe ſuſcitauerit, is locus ha
bebit aquã, Cum hæc ita erunt pertentata, &
quæ ſupraſcripta ſunt ſigna in
uenta, tum deprimendus eſt puteus in eo loco, &
ſi caput erit aquæ inuen-
tum plures ſunt circa fodiendi, &
per ſpecus in vnum locum oẽs conducẽ-
di, Hec autẽ maxime in montibus &
regionibus ſeptẽtrionalibus ſunt que-
renda, eo ꝙ in his &
ſuauiora & ſalubriora, & copioſiora inueniuntur, auer
ſi enim ſunt ſolis curſui, &
in his locis primum crebræ ſunt arbores & ſiluo
ſæ, ipſi montes ſuas habent vmbras obſtantes, ut radiiſolis nõ directi per
ueniant ad terrã, nec poſſint humores exſuggere, Interualla quo montiũ
maxime recipiunt hymbres, &
ꝓpter ſiluarum crebritatẽ, niues ibi ab vm-
bris arborum &
montium diutius conſeruantur, deinde liquatæ per terræ
venas percolantur, &
ita perueniunt ad infimas montium radices, ex qui-
bus profluentes fontium erũpunt fluctus, Campeſtribus aũt locis contra-
rio non poſſunt haberi copiæ, quæ &
ſi ſint non poſſunt habere ſalubritatẽ
ꝙ ſolis vehemens impetus, propter nulllã obſtãtiam vmbrarum eripit ex-
hauriendo feruẽs explanitie cãporum humorẽ, &
ſi quæibi ſunt aquæ ap
parentes, ex his, quod ẽ leuiſſimum tenuiſſimũ, &
ſubtili ſalubritate aer
auocans diſſipat in impetũ cœli, quæ grauiſſimæ duræ &
inſuaues ſunt
partes, eæ infontibus campeſtribus relinquuntur.
De aqua hymbrium. # Caput. II.
Ita quæ ex hymbribus aqua colligitur ſalubriores habet virtutes, eo ꝙ eli-
gitur ex omnibus fontibus leuiſſimis ſubtilibuſ tenuitatibus, deinde per
aeris exercitationem percolata tempeſtatibus liqueſcendo peruenit ad ter-
ram, Etiã non crebriter in campis confluũt hymbres, ſed in mõtibus aut
ad ipſos mõtes, ideo ꝙ humores ex terra matutino ſolis ortu moti, cum ſŭt
egreſſi in quãcun partẽ cœli, ſunt proclinati, trudunt aera, deinde cũ ſũt
moti proprer vacuitatẽ loci, poſt ſe recipiunt aeris ruentes undas, Aer autẽ
cum ruit trudens quocũ humorẽ præuium, ſpiritus &
impetus & vndas
creſcentes facit ventorum, A uentis aũt quocun feruntur humores cõglo
bati, ex fontibus &
fluminibus & paludibus & pelago, cum tepore ſolis cõ
tinguntur, exhauriuntur, &
ita tolluntur in altitudinẽ nubes, eæ deinde cũ
aeris vnda nitentes, cũ perueniunt ad montes, ab eorum offenſa, &
procel-
lis propter plenitatẽ &
grauitatẽ, liqueſcendo diſpergũtur, & ita

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index