164158PHYSICORVM ARIST.
Maximè nanq;
quiſpiam in figuris, formis atq;
habitibus,
& horũ deiectionibus, acquiſitionibusúe, alterationem eſſe
existimabit. Videtur enim in his alteratio eſſe, uerũ nõ eſt:
ſed cùm quædã alterantur, hæc fiunt: cùm denſatur in quam,
aut rarefit, aut calefit, aut frigefit, materies ipſa: ſed altera-
tio non eſt. Non enim ſtatuæ formã nomine dicimus eius,
ex quo forma eſt orta, nec eius etiam ex quo eſt pyramidis,
aut lecticæ figura pyramidẽ, aut lecticã, ſed denominantes
aliud æneum, aliud terreũ, aliud ligneũ appellamus. At id,
quod alteratur, dicimus: ipſum enim æs, humidum eſſe dici
mus, aut calidũ, aut durũ. Et nõ ſolùm hoc pacto, ſed etiã
ipſum humidũ, atq; calidũ eſſe dicimus æs, affe ctus nomine
materiã nuncupãtes. Cùm igitur id quidẽ ex quo eſt forma,
& figura, & id quod eſt ortũ figurarũ nomine nõ dicatur:
id uerò, quod alteratur, nomine dicatur affectuũ, patet alte-
rationẽ in ſolis ſenſibilibus eſſe. Præterea abſurdũ eſt &
alio modo dicere: dicere nanq; hominẽ alteratũ eſſe, uel do-
mum ſumpto fine: ridiculum eſt, ſi perfectionẽ domus, aut
parietes, aut tegulam alterationẽ eſſe dixerimus: & ſi cum
parietibus domus clauditur, aut tegitur, ipſam dixerimus
alterari. Patet autem alterationẽ in hiſce non eſſe, quæ ge
nerantur: atqui nec in habitibus alteratio eſt: habitus enim,
uirtutes, ac uitia ſunt. Virtus autem omnis, & uitium, &
aliquid eſt: quemadmodũ ſanitas, tẽperatio quædam eſt ca-
lidorum, ac humidorũ, aut internorũ, aut ad continens. Si-
militer & pulchritudo, et robur ad aliquid ſunt: ſunt enim
diſpo ſitiones quædam eius, quod præstãtißimum eſt, adid,
quod optimũ: atq; id præstantißimũ dico, quod cõſeruat, ac
circa ipſam naturã diſponit. Cùm igitur uirtutes quidem,
ac uitia ſint ex hiſce, quæ ſunt ad aliquid, hæc autẽ
& horũ deiectionibus, acquiſitionibusúe, alterationem eſſe
existimabit. Videtur enim in his alteratio eſſe, uerũ nõ eſt:
ſed cùm quædã alterantur, hæc fiunt: cùm denſatur in quam,
aut rarefit, aut calefit, aut frigefit, materies ipſa: ſed altera-
tio non eſt. Non enim ſtatuæ formã nomine dicimus eius,
ex quo forma eſt orta, nec eius etiam ex quo eſt pyramidis,
aut lecticæ figura pyramidẽ, aut lecticã, ſed denominantes
aliud æneum, aliud terreũ, aliud ligneũ appellamus. At id,
quod alteratur, dicimus: ipſum enim æs, humidum eſſe dici
mus, aut calidũ, aut durũ. Et nõ ſolùm hoc pacto, ſed etiã
ipſum humidũ, atq; calidũ eſſe dicimus æs, affe ctus nomine
materiã nuncupãtes. Cùm igitur id quidẽ ex quo eſt forma,
& figura, & id quod eſt ortũ figurarũ nomine nõ dicatur:
id uerò, quod alteratur, nomine dicatur affectuũ, patet alte-
rationẽ in ſolis ſenſibilibus eſſe. Præterea abſurdũ eſt &
alio modo dicere: dicere nanq; hominẽ alteratũ eſſe, uel do-
mum ſumpto fine: ridiculum eſt, ſi perfectionẽ domus, aut
parietes, aut tegulam alterationẽ eſſe dixerimus: & ſi cum
parietibus domus clauditur, aut tegitur, ipſam dixerimus
alterari. Patet autem alterationẽ in hiſce non eſſe, quæ ge
nerantur: atqui nec in habitibus alteratio eſt: habitus enim,
uirtutes, ac uitia ſunt. Virtus autem omnis, & uitium, &
aliquid eſt: quemadmodũ ſanitas, tẽperatio quædam eſt ca-
lidorum, ac humidorũ, aut internorũ, aut ad continens. Si-
militer & pulchritudo, et robur ad aliquid ſunt: ſunt enim
diſpo ſitiones quædam eius, quod præstãtißimum eſt, adid,
quod optimũ: atq; id præstantißimũ dico, quod cõſeruat, ac
circa ipſam naturã diſponit. Cùm igitur uirtutes quidem,
ac uitia ſint ex hiſce, quæ ſunt ad aliquid, hæc autẽ