165159LIBER VII.
tiones non ſint, nec ipſorum ſit generatio, nec alteratio o-
mnino, patet circa habitus, alter ationes nõ eſſe. At uerò neq;
circa uirtutes animi, uitiaq́; , alterationes eſſe uidentur: uir-
tus nãq; perfectio quædã eſt, unũquodq; enim maximè tum
eſt perfectũ, cùm propriã uirtutẽ eſt cõſecutum, et maximè
ſecundum naturam: ſicut circulus tum maximè ſecundùm
naturã eſt, quando maximè circulus eſt. Vitium uerò, cor-
ruptio eſt horum atque remotio. Fit igitur cùm aliquid
alteratur, uirtutis acceptio, uitijq́; deiectio: neutrum tamen
horũ eſt alteratio. Alterari autẽ aliquid deinde patet: nam
uirtus quidẽ, aut affectuũ eſt uacuitas, aut corundẽ medio-
critas quædã: uitium autẽ aut eſt omnis affectuũ concitatio,
aut eſt perturbatio urituti contraria. Atque omnino fit, ut
uirtus morum in uoluptatibus, doloribusúe conſistat: uolu-
ptas enim aut cùm agimus, aut cùm recordamur, aut cùm
ſper amus effici ſolet. Atque ſi cùm agimus prouenit, ſenſus
eſt cauſa: ſi cùm recordamur, aut ſperamus ab ipſo rurſus
efficitur: afficimur enim uoluptate aut recordantes ea, quæ
nos delectarunt, aut ſperantes euenire ea, quæ nos afficient
uoluptate. Atquineq; ad partẽ intellectiuã animæ, altera-
tio accommodatur: ſciens enim maximè ad aliquid dicitur.
Hoc autẽ ita eſſe perſpicuum inde fieri poteſt: per nullam
nanq; potentiã motus fit in nobis ſcientia, ſed prius aliquo
orto: experientia nanq; particulariũ, ſcientiã uniuerſalem
conſequimur. At neq; ipſa operatio generatio eſt, niſi uiſio
nem, tactumúe, generationes quiſpiam dixerit: tale eſt enim
ipſa operatio. Acceptio autem à principio ſcientiæ, non eſt
generatio, nec alteratio: ex eo nanque quia perturbationes
ſedantur, atque tranquilla fit anima, ſciens quiſpiam, atque
prudens euadit. Quemadmodum igitur cùm
mnino, patet circa habitus, alter ationes nõ eſſe. At uerò neq;
circa uirtutes animi, uitiaq́; , alterationes eſſe uidentur: uir-
tus nãq; perfectio quædã eſt, unũquodq; enim maximè tum
eſt perfectũ, cùm propriã uirtutẽ eſt cõſecutum, et maximè
ſecundum naturam: ſicut circulus tum maximè ſecundùm
naturã eſt, quando maximè circulus eſt. Vitium uerò, cor-
ruptio eſt horum atque remotio. Fit igitur cùm aliquid
alteratur, uirtutis acceptio, uitijq́; deiectio: neutrum tamen
horũ eſt alteratio. Alterari autẽ aliquid deinde patet: nam
uirtus quidẽ, aut affectuũ eſt uacuitas, aut corundẽ medio-
critas quædã: uitium autẽ aut eſt omnis affectuũ concitatio,
aut eſt perturbatio urituti contraria. Atque omnino fit, ut
uirtus morum in uoluptatibus, doloribusúe conſistat: uolu-
ptas enim aut cùm agimus, aut cùm recordamur, aut cùm
ſper amus effici ſolet. Atque ſi cùm agimus prouenit, ſenſus
eſt cauſa: ſi cùm recordamur, aut ſperamus ab ipſo rurſus
efficitur: afficimur enim uoluptate aut recordantes ea, quæ
nos delectarunt, aut ſperantes euenire ea, quæ nos afficient
uoluptate. Atquineq; ad partẽ intellectiuã animæ, altera-
tio accommodatur: ſciens enim maximè ad aliquid dicitur.
Hoc autẽ ita eſſe perſpicuum inde fieri poteſt: per nullam
nanq; potentiã motus fit in nobis ſcientia, ſed prius aliquo
orto: experientia nanq; particulariũ, ſcientiã uniuerſalem
conſequimur. At neq; ipſa operatio generatio eſt, niſi uiſio
nem, tactumúe, generationes quiſpiam dixerit: tale eſt enim
ipſa operatio. Acceptio autem à principio ſcientiæ, non eſt
generatio, nec alteratio: ex eo nanque quia perturbationes
ſedantur, atque tranquilla fit anima, ſciens quiſpiam, atque
prudens euadit. Quemadmodum igitur cùm