Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Page concordance

< >
Scan Original
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
< >
page |< < of 252 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="id.002003">
                  <pb xlink:href="035/01/167.jpg" pagenum="127"/>
                  <figure id="id.035.01.167.1.jpg" xlink:href="035/01/167/1.jpg" number="58"/>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                tum. </s>
                <s id="id.002004">Vt A B C D E F. </s>
                <s id="id.002005">In
                  <lb/>
                hac forma duo conſideranda ſunt,
                  <lb/>
                alterum eſt ex amplitudine baſis,
                  <lb/>
                qua cuneus ad ſuſcipiendam ſuſti­
                  <lb/>
                nendamque percußionem aptißi­
                  <lb/>
                mus eſt: alterum eſt ex vertice acu­
                  <lb/>
                to, qui ob id facile intrà corpora penetrans ſibi viam facit. </s>
                <s id="id.002006">Vſus
                  <lb/>
                eius eſt ad magnos arborum truncos diuidendum, quod fit magna
                  <lb/>
                cum facilitate
                  <expan abbr="etiã">etiam</expan>
                à puero, beneficio ipſius cunei per rimulam primò
                  <lb/>
                factam, qua parte acutior eſt, immiſsi & qua parte oppoſita latior
                  <lb/>
                eſt à malleo percuſsi, quod à Milone licet athleta robuſtiſsimo per ſe
                  <lb/>
                fieri non potuit. </s>
                <s id="id.002007">Hic enim cum aliquando conspiceret adoleſcentem
                  <lb/>
                cuneis immißis findentem arbores, fertur ſubriſiſſe & ſubmouiſſe.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="id.002008">Tum non alio vtens inſtrumento, quam ſuis manibus auſus eſt trun­
                  <lb/>
                cum diducere. </s>
                <s id="id.002009">Mox quicquid habebat roboris in primo impetu colli­
                  <lb/>
                gens, diduxit hûc atque illûc partes, interim elapſis cuneis, quoniam
                  <lb/>
                reliquam arboris partem diducere non poſſet, diù quidem obnixus eſt,
                  <lb/>
                tandem victus educere non potuit: ſed ab arboris partibus in ſeſe cele­
                  <lb/>
                riter coëuntibus comprehenſæ, primum quidem ipſæ contritæ ſunt,
                  <lb/>
                mox & ipſi miſerandi exitij fuere cauſa, vt refert Galenus in lib. de
                  <lb/>
                exhort. ad bonas artes. </s>
                <s id="id.002011">Hic eſt de quo Iuuenalis,
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002012">Viribus ille</s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002013">Confiſus perijt. </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002014">Cur à cuneo.]
                  <emph type="italics"/>
                Antea vectis conſideratus eſt generaliter, dein­
                  <lb/>
                de ſpecialiter: ſed ſimplex vt in remo, gubernaculo, malo, collope:
                  <lb/>
                nunc etiam idem ſpecialiter conſideratur, ſed multiplex. </s>
                <s id="id.002015">Et primum
                  <lb/>
                quidem duplicatus, vt in cuneo. </s>
                <s id="id.002016">Nam hic quod paruus exiſtens ma­
                  <lb/>
                gnos arborum truncos penetrando diuidat, non aliunde habet quam
                  <lb/>
                quia duplex eſt vectis, & à percuſsione motus. </s>
                <s id="id.002017">Ex hoc enim quod ve­
                  <lb/>
                ctis facile mouet. </s>
                <s id="id.002018">Ex hoc quod eſt duo vectes, cum hi ex aduerſo ſibi
                  <lb/>
                inuicem contrarij ſint, & mutuas operas ſibi tradant, magis & faci­
                  <lb/>
                lius mouet. </s>
                <s id="id.002019">Ex hoc quod à percuſsione, eaque celeri, quæ motus eſt, ma­
                  <lb/>
                gis adhuc mouetur: ſicque à tribus ijs coniunctis effectus à cuneo ad­
                  <lb/>
                mirandi prodeuntis habetur cauſa. </s>
                <s id="id.002020">Notandum autem quod inter
                  <lb/>
                cuneos, qui angulum ad verticem
                  <expan abbr="acutiorẽ">acutiorem</expan>
                habet facilius mouet, ac
                  <lb/>
                ſcindit: quam qui obtuſiorem. </s>
                <s id="id.002021">Mouetur enim cuneus anguli maioris
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>