Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
Scan
Original
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002003
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/167.jpg
"
pagenum
="
127
"/>
<
figure
id
="
id.035.01.167.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/167/1.jpg
"
number
="
58
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
tum. </
s
>
<
s
id
="
id.002004
">Vt A B C D E F. </
s
>
<
s
id
="
id.002005
">In
<
lb
/>
hac forma duo conſideranda ſunt,
<
lb
/>
alterum eſt ex amplitudine baſis,
<
lb
/>
qua cuneus ad ſuſcipiendam ſuſti
<
lb
/>
nendamque percußionem aptißi
<
lb
/>
mus eſt: alterum eſt ex vertice acu
<
lb
/>
to, qui ob id facile intrà corpora penetrans ſibi viam facit. </
s
>
<
s
id
="
id.002006
">Vſus
<
lb
/>
eius eſt ad magnos arborum truncos diuidendum, quod fit magna
<
lb
/>
cum facilitate
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
à puero, beneficio ipſius cunei per rimulam primò
<
lb
/>
factam, qua parte acutior eſt, immiſsi & qua parte oppoſita latior
<
lb
/>
eſt à malleo percuſsi, quod à Milone licet athleta robuſtiſsimo per ſe
<
lb
/>
fieri non potuit. </
s
>
<
s
id
="
id.002007
">Hic enim cum aliquando conspiceret adoleſcentem
<
lb
/>
cuneis immißis findentem arbores, fertur ſubriſiſſe & ſubmouiſſe.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
id.002008
">Tum non alio vtens inſtrumento, quam ſuis manibus auſus eſt trun
<
lb
/>
cum diducere. </
s
>
<
s
id
="
id.002009
">Mox quicquid habebat roboris in primo impetu colli
<
lb
/>
gens, diduxit hûc atque illûc partes, interim elapſis cuneis, quoniam
<
lb
/>
reliquam arboris partem diducere non poſſet, diù quidem obnixus eſt,
<
lb
/>
tandem victus educere non potuit: ſed ab arboris partibus in ſeſe cele
<
lb
/>
riter coëuntibus comprehenſæ, primum quidem ipſæ contritæ ſunt,
<
lb
/>
mox & ipſi miſerandi exitij fuere cauſa, vt refert Galenus in lib. de
<
lb
/>
exhort. ad bonas artes. </
s
>
<
s
id
="
id.002011
">Hic eſt de quo Iuuenalis,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002012
">Viribus ille</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002013
">Confiſus perijt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002014
">Cur à cuneo.]
<
emph
type
="
italics
"/>
Antea vectis conſideratus eſt generaliter, dein
<
lb
/>
de ſpecialiter: ſed ſimplex vt in remo, gubernaculo, malo, collope:
<
lb
/>
nunc etiam idem ſpecialiter conſideratur, ſed multiplex. </
s
>
<
s
id
="
id.002015
">Et primum
<
lb
/>
quidem duplicatus, vt in cuneo. </
s
>
<
s
id
="
id.002016
">Nam hic quod paruus exiſtens ma
<
lb
/>
gnos arborum truncos penetrando diuidat, non aliunde habet quam
<
lb
/>
quia duplex eſt vectis, & à percuſsione motus. </
s
>
<
s
id
="
id.002017
">Ex hoc enim quod ve
<
lb
/>
ctis facile mouet. </
s
>
<
s
id
="
id.002018
">Ex hoc quod eſt duo vectes, cum hi ex aduerſo ſibi
<
lb
/>
inuicem contrarij ſint, & mutuas operas ſibi tradant, magis & faci
<
lb
/>
lius mouet. </
s
>
<
s
id
="
id.002019
">Ex hoc quod à percuſsione, eaque celeri, quæ motus eſt, ma
<
lb
/>
gis adhuc mouetur: ſicque à tribus ijs coniunctis effectus à cuneo ad
<
lb
/>
mirandi prodeuntis habetur cauſa. </
s
>
<
s
id
="
id.002020
">Notandum autem quod inter
<
lb
/>
cuneos, qui angulum ad verticem
<
expan
abbr
="
acutiorẽ
">acutiorem</
expan
>
habet facilius mouet, ac
<
lb
/>
ſcindit: quam qui obtuſiorem. </
s
>
<
s
id
="
id.002021
">Mouetur enim cuneus anguli maioris
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>