Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 98
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 98
[out of range]
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002003
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/167.jpg
"
pagenum
="
127
"/>
<
figure
id
="
id.035.01.167.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/167/1.jpg
"
number
="
58
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
tum. </
s
>
<
s
id
="
id.002004
">Vt A B C D E F. </
s
>
<
s
id
="
id.002005
">In
<
lb
/>
hac forma duo conſideranda ſunt,
<
lb
/>
alterum eſt ex amplitudine baſis,
<
lb
/>
qua cuneus ad ſuſcipiendam ſuſti
<
lb
/>
nendamque percußionem aptißi
<
lb
/>
mus eſt: alterum eſt ex vertice acu
<
lb
/>
to, qui ob id facile intrà corpora penetrans ſibi viam facit. </
s
>
<
s
id
="
id.002006
">Vſus
<
lb
/>
eius eſt ad magnos arborum truncos diuidendum, quod fit magna
<
lb
/>
cum facilitate
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
à puero, beneficio ipſius cunei per rimulam primò
<
lb
/>
factam, qua parte acutior eſt, immiſsi & qua parte oppoſita latior
<
lb
/>
eſt à malleo percuſsi, quod à Milone licet athleta robuſtiſsimo per ſe
<
lb
/>
fieri non potuit. </
s
>
<
s
id
="
id.002007
">Hic enim cum aliquando conspiceret adoleſcentem
<
lb
/>
cuneis immißis findentem arbores, fertur ſubriſiſſe & ſubmouiſſe.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
id.002008
">Tum non alio vtens inſtrumento, quam ſuis manibus auſus eſt trun
<
lb
/>
cum diducere. </
s
>
<
s
id
="
id.002009
">Mox quicquid habebat roboris in primo impetu colli
<
lb
/>
gens, diduxit hûc atque illûc partes, interim elapſis cuneis, quoniam
<
lb
/>
reliquam arboris partem diducere non poſſet, diù quidem obnixus eſt,
<
lb
/>
tandem victus educere non potuit: ſed ab arboris partibus in ſeſe cele
<
lb
/>
riter coëuntibus comprehenſæ, primum quidem ipſæ contritæ ſunt,
<
lb
/>
mox & ipſi miſerandi exitij fuere cauſa, vt refert Galenus in lib. de
<
lb
/>
exhort. ad bonas artes. </
s
>
<
s
id
="
id.002011
">Hic eſt de quo Iuuenalis,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002012
">Viribus ille</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002013
">Confiſus perijt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002014
">Cur à cuneo.]
<
emph
type
="
italics
"/>
Antea vectis conſideratus eſt generaliter, dein
<
lb
/>
de ſpecialiter: ſed ſimplex vt in remo, gubernaculo, malo, collope:
<
lb
/>
nunc etiam idem ſpecialiter conſideratur, ſed multiplex. </
s
>
<
s
id
="
id.002015
">Et primum
<
lb
/>
quidem duplicatus, vt in cuneo. </
s
>
<
s
id
="
id.002016
">Nam hic quod paruus exiſtens ma
<
lb
/>
gnos arborum truncos penetrando diuidat, non aliunde habet quam
<
lb
/>
quia duplex eſt vectis, & à percuſsione motus. </
s
>
<
s
id
="
id.002017
">Ex hoc enim quod ve
<
lb
/>
ctis facile mouet. </
s
>
<
s
id
="
id.002018
">Ex hoc quod eſt duo vectes, cum hi ex aduerſo ſibi
<
lb
/>
inuicem contrarij ſint, & mutuas operas ſibi tradant, magis & faci
<
lb
/>
lius mouet. </
s
>
<
s
id
="
id.002019
">Ex hoc quod à percuſsione, eaque celeri, quæ motus eſt, ma
<
lb
/>
gis adhuc mouetur: ſicque à tribus ijs coniunctis effectus à cuneo ad
<
lb
/>
mirandi prodeuntis habetur cauſa. </
s
>
<
s
id
="
id.002020
">Notandum autem quod inter
<
lb
/>
cuneos, qui angulum ad verticem
<
expan
abbr
="
acutiorẽ
">acutiorem</
expan
>
habet facilius mouet, ac
<
lb
/>
ſcindit: quam qui obtuſiorem. </
s
>
<
s
id
="
id.002021
">Mouetur enim cuneus anguli maioris
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>