Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Table of figures

< >
< >
page |< < of 252 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="id.002003">
                  <pb xlink:href="035/01/167.jpg" pagenum="127"/>
                  <figure id="id.035.01.167.1.jpg" xlink:href="035/01/167/1.jpg" number="58"/>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                tum. </s>
                <s id="id.002004">Vt A B C D E F. </s>
                <s id="id.002005">In
                  <lb/>
                hac forma duo conſideranda ſunt,
                  <lb/>
                alterum eſt ex amplitudine baſis,
                  <lb/>
                qua cuneus ad ſuſcipiendam ſuſti­
                  <lb/>
                nendamque percußionem aptißi­
                  <lb/>
                mus eſt: alterum eſt ex vertice acu­
                  <lb/>
                to, qui ob id facile intrà corpora penetrans ſibi viam facit. </s>
                <s id="id.002006">Vſus
                  <lb/>
                eius eſt ad magnos arborum truncos diuidendum, quod fit magna
                  <lb/>
                cum facilitate
                  <expan abbr="etiã">etiam</expan>
                à puero, beneficio ipſius cunei per rimulam primò
                  <lb/>
                factam, qua parte acutior eſt, immiſsi & qua parte oppoſita latior
                  <lb/>
                eſt à malleo percuſsi, quod à Milone licet athleta robuſtiſsimo per ſe
                  <lb/>
                fieri non potuit. </s>
                <s id="id.002007">Hic enim cum aliquando conspiceret adoleſcentem
                  <lb/>
                cuneis immißis findentem arbores, fertur ſubriſiſſe & ſubmouiſſe.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="id.002008">Tum non alio vtens inſtrumento, quam ſuis manibus auſus eſt trun­
                  <lb/>
                cum diducere. </s>
                <s id="id.002009">Mox quicquid habebat roboris in primo impetu colli­
                  <lb/>
                gens, diduxit hûc atque illûc partes, interim elapſis cuneis, quoniam
                  <lb/>
                reliquam arboris partem diducere non poſſet, diù quidem obnixus eſt,
                  <lb/>
                tandem victus educere non potuit: ſed ab arboris partibus in ſeſe cele­
                  <lb/>
                riter coëuntibus comprehenſæ, primum quidem ipſæ contritæ ſunt,
                  <lb/>
                mox & ipſi miſerandi exitij fuere cauſa, vt refert Galenus in lib. de
                  <lb/>
                exhort. ad bonas artes. </s>
                <s id="id.002011">Hic eſt de quo Iuuenalis,
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002012">Viribus ille</s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002013">Confiſus perijt. </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002014">Cur à cuneo.]
                  <emph type="italics"/>
                Antea vectis conſideratus eſt generaliter, dein­
                  <lb/>
                de ſpecialiter: ſed ſimplex vt in remo, gubernaculo, malo, collope:
                  <lb/>
                nunc etiam idem ſpecialiter conſideratur, ſed multiplex. </s>
                <s id="id.002015">Et primum
                  <lb/>
                quidem duplicatus, vt in cuneo. </s>
                <s id="id.002016">Nam hic quod paruus exiſtens ma­
                  <lb/>
                gnos arborum truncos penetrando diuidat, non aliunde habet quam
                  <lb/>
                quia duplex eſt vectis, & à percuſsione motus. </s>
                <s id="id.002017">Ex hoc enim quod ve­
                  <lb/>
                ctis facile mouet. </s>
                <s id="id.002018">Ex hoc quod eſt duo vectes, cum hi ex aduerſo ſibi
                  <lb/>
                inuicem contrarij ſint, & mutuas operas ſibi tradant, magis & faci­
                  <lb/>
                lius mouet. </s>
                <s id="id.002019">Ex hoc quod à percuſsione, eaque celeri, quæ motus eſt, ma­
                  <lb/>
                gis adhuc mouetur: ſicque à tribus ijs coniunctis effectus à cuneo ad­
                  <lb/>
                mirandi prodeuntis habetur cauſa. </s>
                <s id="id.002020">Notandum autem quod inter
                  <lb/>
                cuneos, qui angulum ad verticem
                  <expan abbr="acutiorẽ">acutiorem</expan>
                habet facilius mouet, ac
                  <lb/>
                ſcindit: quam qui obtuſiorem. </s>
                <s id="id.002021">Mouetur enim cuneus anguli maioris
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>