Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Table of figures

< >
[Figure 41]
[Figure 42]
[Figure 43]
[Figure 44]
[Figure 45]
[Figure 46]
[Figure 47]
[Figure 48]
[Figure 49]
[Figure 50]
[Figure 51]
[Figure 52]
[Figure 53]
[Figure 54]
[Figure 55]
[Figure 56]
[Figure 57]
[Figure 58]
[Figure 59]
[Figure 60]
[Figure 61]
[Figure 62]
[Figure 63]
[Figure 64]
[Figure 65]
[Figure 66]
[Figure 67]
[Figure 68]
[Figure 69]
[Figure 70]
< >
page |< < of 252 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="id.002021">
                  <pb xlink:href="035/01/168.jpg" pagenum="128"/>
                  <emph type="italics"/>
                per maius ſpatium, quam minoris, ſiquidem maioris anguli maior eſt
                  <lb/>
                ſubtenſa, cum anguli ſunt æquicruri prop. 26. lib. 1. </s>
                <s>A potentia verò
                  <lb/>
                facilius eodem tempore mouetur aliquid per minus ſpatium: quam
                  <lb/>
                per maius cum cætera paria ſunt.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002022">An quia.]
                  <emph type="italics"/>
                Prior cauſa eſt ad ſolutionem problematis, quæ hoc
                  <lb/>
                ſyllogiſmo concludetur.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002023">
                  <emph type="italics"/>
                Duo vectes ſimul iuncti multum mouent, & magnas moles
                  <lb/>
                diſtrahunt.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002024">
                  <emph type="italics"/>
                Cuneus eſt duo vectes, ijque ſibi inuicem contrarij: ſed
                  <lb/>
                iuncti.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002025">
                  <emph type="italics"/>
                Cuneus igitur multum mouet, & magnas moles diſtrahet.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="id.002026">Syllogiſmi propoſitio confirmationem non habet: ſed hæc repeti po­
                  <lb/>
                teſt ex vnius vectis potentia anteà confirmata, quæ in duobus igitur
                  <lb/>
                iunctis maior erit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002027">Vterque verò habet.]
                  <emph type="italics"/>
                Confirmatio eſt aſſumptionis.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002028">
                  <emph type="italics"/>
                Vbi eſt longitudo duplex, hypomochlia duo, & pondus, ibi ſunt
                  <lb/>
                duo vectes.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002029">
                  <emph type="italics"/>
                In cuneo eſt vtrinque longitudo, labra rimæ quam ingredi­
                  <lb/>
                tur cuneus, ſunt hypomochlia: truncus findendus eſt
                  <lb/>
                pondus.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002030">
                  <emph type="italics"/>
                Eſt igitur cuneus duo vectes.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002031">Præterea percuſſio.]
                  <emph type="italics"/>
                Secunda eſt cauſa ad ſolutionem proble­
                  <lb/>
                matis, quod cuneus adigatur non ſimplici pulſu: ſed percuſſu, qui ve­
                  <lb/>
                hemens & celer eſt motus: iam motum autem mouendum vehemen­
                  <lb/>
                tius mouet. </s>
                <s id="id.002032">Percußio autem duobus fit modis, vel ex eo ipſo ſolo quod
                  <lb/>
                percutit tanquam graui e loco ſuperiori deorſum incidente: at que hoc
                  <lb/>
                quò grauius eſt, eò maior fit percußio: quin & quò longius diſtiterit
                  <lb/>
                primum incidens, magis percutit. </s>
                <s id="id.002033">Graue enim vnumquodque dum
                  <lb/>
                mouetur grauitatis magis aſſumit motum: quam quieſcens: & adhuc
                  <lb/>
                magis quo longius mouet. </s>
                <s id="id.002034">quilibet enim aër addit ſuper motum iam
                  <lb/>
                acquiſitum. </s>
                <s id="id.002035">Inde caſus lapidis aut ictus ab altiore loco grauius per­
                  <lb/>
                cutit: vel ex eo quidem quod percutit, ſed recto atque moto, ab aliqua
                  <lb/>
                potentia percutiente, vt ſi per manubrium mallei, quod vna vel duæ
                  <lb/>
                manus moueant. </s>
                <s id="id.002036">Certum eſt quod quò grauior erit malleus, & quò
                  <lb/>
                longius manubrium, eò maior fiet percuſsio, vt ex præcedentibus ſatis
                  <lb/>
                patere poteſt, cum malleus tanquam pondus à centro, quod eſt in ma­
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>