Viviani, Vincenzo, De maximis et minimis, geometrica divinatio : in qvintvm Conicorvm Apollonii Pergaei

Table of contents

< >
[161.] LEMMA X. PROP. LXXIV.
[162.] PROBL. XXX. PROP. LXXV.
[163.] COROLL. I.
[164.] COROLL. II.
[165.] MONITVM.
[166.] THEOR. XXXVI. PROP. LXXVI.
[167.] SCHOLIVM.
[168.] THEOR. XXXVII. PROP. LXXVII.
[169.] PROBL. XXXI. PROP. LXXVIII.
[170.] MONITVM.
[171.] LEMMA XI. PROP. LXXIX.
[172.] LEMMA XII. PROP. LXXX.
[173.] THEOR. XXXVIII. PROP. LXXXI.
[174.] PROBL. XXXII. PROP. LXXXII.
[175.] COROLL.
[176.] THEOR. XXXIX. PROP. LXXXIII.
[177.] ALITER affirmatiuè.
[178.] PROBL. XXXIII. PROP. LXXXIV.
[179.] SCHOLIVM.
[180.] THEOR. XL. PROP. LXXXV.
[181.] THEOR. XLI. PROP. LXXXVI.
[182.] COROLL. I.
[183.] COROLL. II.
[184.] THEOR. XLII. PROP. LXXXVII.
[185.] THEOR. XLIII. PROP. LXXXVIII.
[186.] LEMMA XIII. PROP. XIC.
[187.] THEOR. XLIV. PROP. XC.
[188.] COROLL. I.
[189.] COROLL. II.
[190.] COROLL. III.
< >
page |< < (144) of 347 > >|
168144
6. IN quarta autem figura Ellipſis
circa minorem axim BR, in
133[Figure 133] qua prædictæ contingentibus
perpendiculares ipſi BR occur-
runt:
dico AC, quæ à remotiori
contactu educitur minorem eſſe
DG, quæ à propinquiori.
Nam
cum ſit DO ad DG, vt I L ad IG,
vel vt tranſuerſum latus ad 113. Co-
roll. 90. h.
ctum, vel vt HL ad HC, vel vt
AN ad AC, erit DO ad DG, vt
AN ad AC, &
permutando, vt
DO ad AN, ita DG ad AC, ſed
eſt DO maior AN, vt ſupra ad numerum 5.
oſtenſum eſt, ergo, & DG maior
erit ipſa AC.
Quod ſecundò oſtendere propoſitum fuit.
PROBL. XXXIV. PROP. XCIV.
Dato angulo rectilineo, ad punctum in eius latere datum MA-
XIMVM circulum inſcribere.
SIt datus angulus rectilineus ABC, & punctum in eius latere datum ſit A,
ad quod oporteat _MAXIMVM_ circulum inſcribere.
Bifariam ſecetur angulus à recta BD, & ex A ipſi AB perpendicularis eri-
gatur AE, occurrens BD in E;
& centro E, interuallo EA deſcribatur circu-
lus.
Dico hunc eſſe _MAXIMVM_ quæſitum.
Nam ſumpta BC ipſi BA æquali, iunctiſque AC, EC; cum latera AB,
BE, æqualia ſint lateribus CB, BE, &
anguli ad B æquales, erit EA æqualis
EC.
Inſuper ſunt BA, AE, ipſis BC, CE æqualia, vtrunque vtrique, & ba-
ſis BE communis, ergo angulus BAE angulo BCE æqualis, nempe rectus
quare circulus ex EA per C tranſibit, contigetque latera BA, BC, ſiue erit
angulo ABC inſcriptus.
Dico hunc eſſe _MAXIMVM_ quæſitum.
Nam ſi centra circulorum ad A pertinen-
134[Figure 134] tium, fuerint in portione perpendicularis
AE, inter A, &
E; ipſi, vt ſatis conſtat, erũt
quidem angulo inſcripti, cum circulo quo-
que inſcripti ſint;
ſed minores erunt circulo
ADC cum ſint minoris radij;
illi verò quo-
rum centra ſunt in producta AE, vt in F, ſunt
quidem maiores, ſed latus BC omnino ſecát:
quoniam ducta F G parallela ad E C, quæ
productæ A C occurrat in G, cum ſit AF ad
FG, vt AE ad EC, ſitque AE ipſi EC æqua-
lis, erit quoque AF æqualis FG:
quare cir-
culus ex FA tranſibit per punctum G, quod
eſt extra angulum;
ideoque in ſe remeans ſecabit omnino latus BC, quod
eſt infinitæ extenſionis.
Si verò centrum ſumatur extra prædicta

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index