Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
Scan
Original
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002036
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/169.jpg
"
pagenum
="
129
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
nubrio, vbi manus ipſum comprehendunt, plus diſtet. </
s
>
<
s
id
="
id.002037
">Præterea cer
<
lb
/>
tum eſt quod quantò potentia percutiens validior eſt, validiori tantò
<
lb
/>
impellet pulſu. </
s
>
<
s
id
="
id.002038
">his adde quod eſt ab Hippocrate
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
foreign
lang
="
el
">e)n toi=s trw/masi</
foreign
>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
annotatum. </
s
>
<
s
id
="
id.002039
">Quantò impulſus magis fiet
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
foreign
lang
="
el
">kat' i)/cin</
foreign
>
<
emph
type
="
italics
"/>
è directo, id eſt vt
<
lb
/>
interpretor è perpendiculari. </
s
>
<
s
id
="
id.002040
">Cæterum percußionem vim habere ad
<
lb
/>
mouendum validißimam docebit Ariſtoteles prob. 19. huius libri:
<
lb
/>
ſed ex multis colligere id ita eſſe poſſumus. </
s
>
<
s
id
="
id.002042
">Primum quod licet cuneo
<
lb
/>
baſi ſua ſuper plano inſiſtenti, pondus alioqui valde ingens impona
<
lb
/>
tur, ipſum non diuidet, aut parùm, ſi ad diuiſionem percußione fa
<
lb
/>
ctam compares. </
s
>
<
s
id
="
id.002043
">Secundum ſi cuneo vel vectis vel cochlea vel aliud
<
lb
/>
aliquod inſtrumentum aptetur, vt ipſe intimius propellatur, effectus
<
lb
/>
inde conſequens parui erit momenti,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.035.01.169.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/169/1.jpg
"
number
="
59
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
reſpectu eius, qui à percußione pro
<
lb
/>
ficiſcitur. </
s
>
<
s
id
="
id.002044
">Guidus Vbaldus commo
<
lb
/>
de hoc adfert exemplum. </
s
>
<
s
id
="
id.002045
">Sit A cor
<
lb
/>
pus lapideum ex quo angulus ſolidus
<
lb
/>
B ſit auferendus, mallei ferrei per
<
lb
/>
cuſſu facile id fit, ſine percuſſu, nec
<
lb
/>
cum hoc, nec cum alio quouis inſtru
<
lb
/>
mento, niſi cum maxima difficulta
<
lb
/>
te fieri poterit. </
s
>
<
s
id
="
id.002046
">Percuſsio igitur cauſa eſt, cur magna ſcindantur
<
lb
/>
pondera.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002047
">Paruo verò.]
<
emph
type
="
italics
"/>
Occurrit obiectioni, quæ fit propter exiguitatem
<
lb
/>
cunei, ob idque & vectis, ſed hanc dicit compenſari vehementia &
<
lb
/>
celeritate percuſsionis, & quanquam ratione motus, motor exiguus
<
lb
/>
videatur, & ita lateat, magnus eſt tamen viribus. </
s
>
<
s
id
="
id.002048
">Sic in rebus natu
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg32
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
ralibus, vt eſt apud Galenum, paruæ molis res quædam ſolo tactu,
<
lb
/>
quædam exiguo morſu maximas corporibus inducunt alterationes.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
id.002049
">Id quod in heraclio lapide, quem
<
expan
abbr
="
magnetẽ
">magnetem</
expan
>
nominant, videre eſt, fer
<
lb
/>
rum enim quod tetigerit, ei adhæret vel nullo adhibito vinculo: dein
<
lb
/>
de ſi aliud id, quod primo tactum fuerit, tetigerit, ſimiliter vt pri
<
lb
/>
mum, illi inhærebit, poſtea tertium ſecundo. </
s
>
<
s
id
="
id.002050
">Præterea à Phalangij
<
lb
/>
ictu totum corpus affici videtur exiguo veneno per foramen iniecto:
<
lb
/>
ſed longè maiori admiratione dignus eſt Scorpionis ictus, qui breui
<
lb
/>
admodum tempore grauißima infert accidentia. </
s
>
<
s
id
="
id.002051
">Hæc Galenus quæ
<
lb
/>
ideo attuli, vt intelligant morſus ab animalium dentibus inciſorijs
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>