Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium

Page concordance

< >
Scan Original
161 109
162 110
163 111
164 112
165 113
166 114
167 115
168 116
169 117
170 118
171 119
172 120
173 121
174 122
175 123
176 124
177 125
178 126
179 127
180 128
181 129
182 130
183 131
184 132
185 133
186 134
187 135
188 136
189 137
190 138
< >
page |< < (117) of 389 > >|
169117PARS SECUNDA. quæ ſint plana diſtantiarum æqualium, quorum priora duo ſi
ſint DCE F, XAB Y, ſe ſecabunt in aliqua recta CE pa-
rallela illorum interſectioni M P;
tertium autem GAB H
ipſam CE debebit alicubi ſecare in C;
cum planum RP O
ſecet PM in P:
nam ex hac ſectione conſtat, hanc rectam
non eſſe parallelam huic plano, adeoque nec illa illi erit, ſed
in ipſum alicubi incurret.
Tranſibunt igitur per punctum C
tria plana diſtantiarum æqualium, adeoque per num.
247 &
aliud quodvis planum tranſiens per punctum idem C erit pla-
num æqualium diſtantiarum pro quavis directione, &
idcirco
etiam pro diſtantiis perpendicularibus;
ac ipſum punctum C
juxta definitionem num.
241, erit commune gravitatis centrum
omnium maſſarum, ſive omnis congeriei punctorum, quod qui-
dem eſſe unicum, facile deducitur ex definitione, &
hac ipſa
demonſtratione;
nam ſi duo eſſent, poſſent utique per ipſa
duci duo plana parallela directionis cujuſvis, &
eorum utrum-
que eſſet planum diſtantiarum æqualium, quod eſt contra id,
quod num.
246 demonſtravimus.
250. Demonſtrandum neceſſario fuit, haberi aliquod gravi-
11Neceſſitas de-
monſtrandi ha-
beri ſemper cen-
trum gravitatis.
tatis centrum, atque id eſſe unicum;
& perperam id quidem
a Mechanicis paſſim omittitur:
ſi enim id non ubique adeſſet,
&
non eſſet unicum, in paralogiſmum incurrerent quampluri-
mæ Mechanicorum ipſorum demonſtrationes, qui ubi in plano
duas invenerunt rectas, &
in ſolidis tria plana determinantia
æquilibrium, in ipſa interſectione conſtituunt gravitatis cen-
trum, &
ſupponunt omnes alias rectas, vel omnia alia pla-
na, quæ per id punctum ducantur, eandem æquilibrii proprie-
tatem habere, quod utique fuerat non ſupponendum, ſed de-
monſtrandum.
Et quidem facile eſt ſimilis paralogiſmi exem-
plum præbere in alio quodam, quod magnitudinis centrum ap-
pellare liceret, per quod nimirum figura ſectione quavis ſeca-
retur in duas partes æquales inter ſe, ſicut per centrum gravi-
tatis ſecta, ſecatur in binas partes æquilibratas in hypotheſi gra-
vitatis conſtantis, &
certam directionem habentis plano ſecan-
ti parallelam.
251. Erraret ſane, qui ita definiret centrum magnitudinis,
22Centrum enim
magnitudinis
non ſemper ha-
beri.
tum determinaret id ipſum in datis figuris eadem illa me-
thodo, quæ pro centro gravitatis adhibetur.
Is ex. gr. pro
triangulo ABG in fig.
38 ſic ratiocinationem inſtitueret. Se-
33Fig. 38. cetur AG bifariam in D, ducaturque BD, quæ utique ipſum
triangulum ſecabit in duas partes æquales.
Deinde, ſecta AB
itidem bifariam in E, ducatur G E, quam itidem conſtat, de-
bere ſecare triangulum in partes æquales duas.
In earum igitur
concurſu C habebitur centrum magnitudinis.
Hoc invento ſi
progrederetur ulterius, &
haberet pro æqualibus partes, quæ
alia ſectione quacunque facta per C obtinentur;
erraret peſ-
ſime.
Nam ducta ED, jam conſtat, fore ipſam ED paral-
lelam BG, &
ejus dimidiam; adeoque ſimilia fore

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index