Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Table of figures

< >
< >
page |< < of 252 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="id.002036">
                  <pb xlink:href="035/01/169.jpg" pagenum="129"/>
                  <emph type="italics"/>
                nubrio, vbi manus ipſum comprehendunt, plus diſtet. </s>
                <s id="id.002037">Præterea cer­
                  <lb/>
                tum eſt quod quantò potentia percutiens validior eſt, validiori tantò
                  <lb/>
                impellet pulſu. </s>
                <s id="id.002038">his adde quod eſt ab Hippocrate
                  <emph.end type="italics"/>
                  <foreign lang="el">e)n toi=s trw/masi</foreign>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                annotatum. </s>
                <s id="id.002039">Quantò impulſus magis fiet
                  <emph.end type="italics"/>
                  <foreign lang="el">kat' i)/cin</foreign>
                  <emph type="italics"/>
                è directo, id eſt vt
                  <lb/>
                interpretor è perpendiculari. </s>
                <s id="id.002040">Cæterum percußionem vim habere ad
                  <lb/>
                mouendum validißimam docebit Ariſtoteles prob. 19. huius libri:
                  <lb/>
                ſed ex multis colligere id ita eſſe poſſumus. </s>
                <s id="id.002042">Primum quod licet cuneo
                  <lb/>
                baſi ſua ſuper plano inſiſtenti, pondus alioqui valde ingens impona­
                  <lb/>
                tur, ipſum non diuidet, aut parùm, ſi ad diuiſionem percußione fa­
                  <lb/>
                ctam compares. </s>
                <s id="id.002043">Secundum ſi cuneo vel vectis vel cochlea vel aliud
                  <lb/>
                aliquod inſtrumentum aptetur, vt ipſe intimius propellatur, effectus
                  <lb/>
                inde conſequens parui erit momenti,
                  <emph.end type="italics"/>
                  <lb/>
                  <figure id="id.035.01.169.1.jpg" xlink:href="035/01/169/1.jpg" number="59"/>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                reſpectu eius, qui à percußione pro­
                  <lb/>
                ficiſcitur. </s>
                <s id="id.002044">Guidus Vbaldus commo­
                  <lb/>
                de hoc adfert exemplum. </s>
                <s id="id.002045">Sit A cor­
                  <lb/>
                pus lapideum ex quo angulus ſolidus
                  <lb/>
                B ſit auferendus, mallei ferrei per­
                  <lb/>
                cuſſu facile id fit, ſine percuſſu, nec
                  <lb/>
                cum hoc, nec cum alio quouis inſtru­
                  <lb/>
                mento, niſi cum maxima difficulta­
                  <lb/>
                te fieri poterit. </s>
                <s id="id.002046">Percuſsio igitur cauſa eſt, cur magna ſcindantur
                  <lb/>
                pondera.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002047">Paruo verò.]
                  <emph type="italics"/>
                Occurrit obiectioni, quæ fit propter exiguitatem
                  <lb/>
                cunei, ob idque & vectis, ſed hanc dicit compenſari vehementia &
                  <lb/>
                celeritate percuſsionis, & quanquam ratione motus, motor exiguus
                  <lb/>
                videatur, & ita lateat, magnus eſt tamen viribus. </s>
                <s id="id.002048">Sic in rebus natu­
                  <emph.end type="italics"/>
                  <lb/>
                  <arrow.to.target n="marg32"/>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                ralibus, vt eſt apud Galenum, paruæ molis res quædam ſolo tactu,
                  <lb/>
                quædam exiguo morſu maximas corporibus inducunt alterationes.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="id.002049">Id quod in heraclio lapide, quem
                  <expan abbr="magnetẽ">magnetem</expan>
                nominant, videre eſt, fer­
                  <lb/>
                rum enim quod tetigerit, ei adhæret vel nullo adhibito vinculo: dein­
                  <lb/>
                de ſi aliud id, quod primo tactum fuerit, tetigerit, ſimiliter vt pri­
                  <lb/>
                mum, illi inhærebit, poſtea tertium ſecundo. </s>
                <s id="id.002050">Præterea à Phalangij
                  <lb/>
                ictu totum corpus affici videtur exiguo veneno per foramen iniecto:
                  <lb/>
                ſed longè maiori admiratione dignus eſt Scorpionis ictus, qui breui
                  <lb/>
                admodum tempore grauißima infert accidentia. </s>
                <s id="id.002051">Hæc Galenus quæ
                  <lb/>
                ideo attuli, vt intelligant morſus ab animalium dentibus inciſorijs
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>