Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 98
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 98
[out of range]
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002036
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/169.jpg
"
pagenum
="
129
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
nubrio, vbi manus ipſum comprehendunt, plus diſtet. </
s
>
<
s
id
="
id.002037
">Præterea cer
<
lb
/>
tum eſt quod quantò potentia percutiens validior eſt, validiori tantò
<
lb
/>
impellet pulſu. </
s
>
<
s
id
="
id.002038
">his adde quod eſt ab Hippocrate
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
foreign
lang
="
el
">e)n toi=s trw/masi</
foreign
>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
annotatum. </
s
>
<
s
id
="
id.002039
">Quantò impulſus magis fiet
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
foreign
lang
="
el
">kat' i)/cin</
foreign
>
<
emph
type
="
italics
"/>
è directo, id eſt vt
<
lb
/>
interpretor è perpendiculari. </
s
>
<
s
id
="
id.002040
">Cæterum percußionem vim habere ad
<
lb
/>
mouendum validißimam docebit Ariſtoteles prob. 19. huius libri:
<
lb
/>
ſed ex multis colligere id ita eſſe poſſumus. </
s
>
<
s
id
="
id.002042
">Primum quod licet cuneo
<
lb
/>
baſi ſua ſuper plano inſiſtenti, pondus alioqui valde ingens impona
<
lb
/>
tur, ipſum non diuidet, aut parùm, ſi ad diuiſionem percußione fa
<
lb
/>
ctam compares. </
s
>
<
s
id
="
id.002043
">Secundum ſi cuneo vel vectis vel cochlea vel aliud
<
lb
/>
aliquod inſtrumentum aptetur, vt ipſe intimius propellatur, effectus
<
lb
/>
inde conſequens parui erit momenti,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.035.01.169.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/169/1.jpg
"
number
="
59
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
reſpectu eius, qui à percußione pro
<
lb
/>
ficiſcitur. </
s
>
<
s
id
="
id.002044
">Guidus Vbaldus commo
<
lb
/>
de hoc adfert exemplum. </
s
>
<
s
id
="
id.002045
">Sit A cor
<
lb
/>
pus lapideum ex quo angulus ſolidus
<
lb
/>
B ſit auferendus, mallei ferrei per
<
lb
/>
cuſſu facile id fit, ſine percuſſu, nec
<
lb
/>
cum hoc, nec cum alio quouis inſtru
<
lb
/>
mento, niſi cum maxima difficulta
<
lb
/>
te fieri poterit. </
s
>
<
s
id
="
id.002046
">Percuſsio igitur cauſa eſt, cur magna ſcindantur
<
lb
/>
pondera.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002047
">Paruo verò.]
<
emph
type
="
italics
"/>
Occurrit obiectioni, quæ fit propter exiguitatem
<
lb
/>
cunei, ob idque & vectis, ſed hanc dicit compenſari vehementia &
<
lb
/>
celeritate percuſsionis, & quanquam ratione motus, motor exiguus
<
lb
/>
videatur, & ita lateat, magnus eſt tamen viribus. </
s
>
<
s
id
="
id.002048
">Sic in rebus natu
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg32
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
ralibus, vt eſt apud Galenum, paruæ molis res quædam ſolo tactu,
<
lb
/>
quædam exiguo morſu maximas corporibus inducunt alterationes.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
id.002049
">Id quod in heraclio lapide, quem
<
expan
abbr
="
magnetẽ
">magnetem</
expan
>
nominant, videre eſt, fer
<
lb
/>
rum enim quod tetigerit, ei adhæret vel nullo adhibito vinculo: dein
<
lb
/>
de ſi aliud id, quod primo tactum fuerit, tetigerit, ſimiliter vt pri
<
lb
/>
mum, illi inhærebit, poſtea tertium ſecundo. </
s
>
<
s
id
="
id.002050
">Præterea à Phalangij
<
lb
/>
ictu totum corpus affici videtur exiguo veneno per foramen iniecto:
<
lb
/>
ſed longè maiori admiratione dignus eſt Scorpionis ictus, qui breui
<
lb
/>
admodum tempore grauißima infert accidentia. </
s
>
<
s
id
="
id.002051
">Hæc Galenus quæ
<
lb
/>
ideo attuli, vt intelligant morſus ab animalium dentibus inciſorijs
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>