Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
Scan
Original
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002051
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/170.jpg
"
pagenum
="
130
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
maxillarum impetu adactis in rem morſam vt pondus diuidendum,
<
lb
/>
tanquam à cuneis eſſe factos, vt & vulnera ab enſibus, haſtis, dola
<
lb
/>
bris, ſecuribus & id genus inſtrumentis. </
s
>
<
s
id
="
id.002052
">Serra quoque & lima ad
<
lb
/>
hoc genus, quòd ad ſuos denticulos ſpectat reduci poteſt, quot enim
<
lb
/>
denticuli tot cunei, & ij alligati, aut continui ſuo vecti, id eſt, manu
<
lb
/>
brio, quod pro vt longius, vel breuius eſt, ita maiorem vim impulſus
<
lb
/>
aut tractus obtinet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
id.002053
">
<
margin.target
id
="
marg32
"/>
Lib. 5. de
<
lb
/>
loc. aff. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002054
">Eſto cuneus.]
<
emph
type
="
italics
"/>
Hîc eſt demonſtratio linearis ad ostenden
<
lb
/>
dum cuneum diuidendo ponderi duorum vectium vicem prorſus ge
<
lb
/>
rere, eorumque ſibi inuicem contrariorum. </
s
>
<
s
id
="
id.002055
">Sed hanc ſic paulò am
<
lb
/>
plius & apertius repetemus. </
s
>
<
s
id
="
id.002056
">Sit cuneus A B C cuius vertex B:
<
lb
/>
& ſit A B æqualis B C,
<
lb
/>
quod autem diuidendum
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.035.01.170.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/170/1.jpg
"
number
="
60
"/>
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
eſt, ſit D E F G, ſitque
<
lb
/>
pars cunei H B K intra
<
lb
/>
D E F G, & H B ſit
<
lb
/>
æqualis ipſi B K. </
s
>
<
s
>percu
<
lb
/>
tiatur vt fieri ſolet cuneus
<
lb
/>
in A C. </
s
>
<
s
id
="
id.002057
">Dum cuneus in
<
lb
/>
A C percutitur, A B fit
<
lb
/>
vectis, cuius hypomoch
<
lb
/>
lium eſt H, & pondus in
<
lb
/>
B, eodemque modo C B
<
lb
/>
fit vectis, cuius hypomo
<
lb
/>
chlium eſt K, & pondus ſimiliter in B. </
s
>
<
s
id
="
id.002058
">Sed dum percutitur cuneus
<
lb
/>
maiori adhuc ipſius portione, intra ipſum D E F G ingreditur,
<
lb
/>
quam prius eſſet: ſit autem portio hæc M B L, ſitque M B ipſi
<
lb
/>
B L æqualis. </
s
>
<
s
id
="
id.002059
">Et cum M B, B L ſint ipſis H B, B K maiores:
<
lb
/>
erit M L maior H K. </
s
>
<
s
id
="
id.002060
">Dum igitur M L erit in ſitu H K, opor
<
lb
/>
tet vt fiat maior diuiſio, & D moueatur verſus O: G autem ver
<
lb
/>
ſus N, & quò maior pars cunei intra D E F G ingredietur, eò
<
lb
/>
maior fiet diuiſio: & D, G magis adhuc impellentur verſus O,
<
lb
/>
N. </
s
>
<
s
id
="
id.002061
">Pars igitur K G eius quod diuiditur mouebitur à vecte A B,
<
lb
/>
cuius hypomochlium eſt H, & pondus in B, ita vt punctum B
<
lb
/>
ipſius vectis A B impellat partem k G: & pars H D mouebi
<
lb
/>
tur à vecte C B, cuius hypomochlium eſt k, ita vt B vecte C B
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>