Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Table of figures

< >
[Figure 31]
[Figure 32]
[Figure 33]
[Figure 34]
[Figure 35]
[Figure 36]
[Figure 37]
[Figure 38]
[Figure 39]
[Figure 40]
[Figure 41]
[Figure 42]
[Figure 43]
[Figure 44]
[Figure 45]
[Figure 46]
[Figure 47]
[Figure 48]
[Figure 49]
[Figure 50]
[Figure 51]
[Figure 52]
[Figure 53]
[Figure 54]
[Figure 55]
[Figure 56]
[Figure 57]
[Figure 58]
[Figure 59]
[Figure 60]
< >
page |< < of 252 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="id.002051">
                  <pb xlink:href="035/01/170.jpg" pagenum="130"/>
                  <emph type="italics"/>
                maxillarum impetu adactis in rem morſam vt pondus diuidendum,
                  <lb/>
                tanquam à cuneis eſſe factos, vt & vulnera ab enſibus, haſtis, dola­
                  <lb/>
                bris, ſecuribus & id genus inſtrumentis. </s>
                <s id="id.002052">Serra quoque & lima ad
                  <lb/>
                hoc genus, quòd ad ſuos denticulos ſpectat reduci poteſt, quot enim
                  <lb/>
                denticuli tot cunei, & ij alligati, aut continui ſuo vecti, id eſt, manu­
                  <lb/>
                brio, quod pro vt longius, vel breuius eſt, ita maiorem vim impulſus
                  <lb/>
                aut tractus obtinet.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="margin">
                <s id="id.002053">
                  <margin.target id="marg32"/>
                Lib. 5. de
                  <lb/>
                loc. aff. </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002054">Eſto cuneus.]
                  <emph type="italics"/>
                Hîc eſt demonſtratio linearis ad ostenden­
                  <lb/>
                dum cuneum diuidendo ponderi duorum vectium vicem prorſus ge­
                  <lb/>
                rere, eorumque ſibi inuicem contrariorum. </s>
                <s id="id.002055">Sed hanc ſic paulò am­
                  <lb/>
                plius & apertius repetemus. </s>
                <s id="id.002056">Sit cuneus A B C cuius vertex B:
                  <lb/>
                & ſit A B æqualis B C,
                  <lb/>
                quod autem diuidendum
                  <emph.end type="italics"/>
                  <lb/>
                  <figure id="id.035.01.170.1.jpg" xlink:href="035/01/170/1.jpg" number="60"/>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                eſt, ſit D E F G, ſitque
                  <lb/>
                pars cunei H B K intra
                  <lb/>
                D E F G, & H B ſit
                  <lb/>
                æqualis ipſi B K. </s>
                <s>percu­
                  <lb/>
                tiatur vt fieri ſolet cuneus
                  <lb/>
                in A C. </s>
                <s id="id.002057">Dum cuneus in
                  <lb/>
                A C percutitur, A B fit
                  <lb/>
                vectis, cuius hypomoch­
                  <lb/>
                lium eſt H, & pondus in
                  <lb/>
                B, eodemque modo C B
                  <lb/>
                fit vectis, cuius hypomo­
                  <lb/>
                chlium eſt K, & pondus ſimiliter in B. </s>
                <s id="id.002058">Sed dum percutitur cuneus
                  <lb/>
                maiori adhuc ipſius portione, intra ipſum D E F G ingreditur,
                  <lb/>
                quam prius eſſet: ſit autem portio hæc M B L, ſitque M B ipſi
                  <lb/>
                B L æqualis. </s>
                <s id="id.002059">Et cum M B, B L ſint ipſis H B, B K maiores:
                  <lb/>
                erit M L maior H K. </s>
                <s id="id.002060">Dum igitur M L erit in ſitu H K, opor­
                  <lb/>
                tet vt fiat maior diuiſio, & D moueatur verſus O: G autem ver­
                  <lb/>
                ſus N, & quò maior pars cunei intra D E F G ingredietur, eò
                  <lb/>
                maior fiet diuiſio: & D, G magis adhuc impellentur verſus O,
                  <lb/>
                N. </s>
                <s id="id.002061">Pars igitur K G eius quod diuiditur mouebitur à vecte A B,
                  <lb/>
                cuius hypomochlium eſt H, & pondus in B, ita vt punctum B
                  <lb/>
                ipſius vectis A B impellat partem k G: & pars H D mouebi­
                  <lb/>
                tur à vecte C B, cuius hypomochlium eſt k, ita vt B vecte C B
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>