Guevara, Giovanni di
,
In Aristotelis mechanicas commentarii
,
1627
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 303
>
Scan
Original
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 303
>
page
|<
<
of 303
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
id
="
N10019
">
<
pb
pagenum
="
163
"
xlink:href
="
005/01/171.jpg
"/>
<
p
id
="
N14D36
"
type
="
head
">
<
s
id
="
N14D38
">Quæſtio Decimaſexta.</
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D3B
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N14D3D
">C
<
emph
type
="
italics
"/>
vr quantò longiora ſunt ligna, tantò imbe
<
lb
/>
cilliora fiunt: & ſi tollantur, inflectuntur
<
lb
/>
magis, tametſi quod breue quidem eſt, ceu
<
lb
/>
cubitum, fuerit tenue: quòd verò cubitorum
<
lb
/>
centum, craſſum? </
s
>
<
s
id
="
N14D4B
">An quia & vectis, & onus,
<
lb
/>
& hypomochlion, in leuando ipſa fit ligni
<
lb
/>
proceritas? </
s
>
<
s
id
="
N14D52
">Prior namque illius pars ceu hypomochlion fit:
<
lb
/>
quòd verò in extremo eſt, pondus. </
s
>
<
s
id
="
N14D57
">Quamobrem quantò ex
<
lb
/>
tenſius fuerit id, quod ab hypomochlio eſt, tantò inflecti ne
<
lb
/>
ceſſe eſt magis. </
s
>
<
s
id
="
N14D5E
">Quo enim plus ab hypomochlio diſtat, eò ma
<
lb
/>
gis incuruari neceſſe eſt. </
s
>
<
s
id
="
N14D63
">Neceſſariò igitur extrema vectis ele
<
lb
/>
uantur. </
s
>
<
s
id
="
N14D68
">Si igitur flexilis fuerit vectis, ipſum inflecti magis
<
lb
/>
cum extollitur, neceſſe eſt, quod longis accidit lignis: in bre
<
lb
/>
uibus autem quod vltimum eſt, quieſcenti hypomochlion de pro
<
lb
/>
pe fit.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D73
"
type
="
head
">
<
s
id
="
N14D75
">COMMENTARIVS.</
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D79
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N14D7B
">Dvo quærit hic Ariſtoteles, quorum vnum pendet ex
<
lb
/>
alio. </
s
>
<
s
id
="
N14D80
">Primum eſt cur quanto longiora ſunt ligna,
<
lb
/>
tanto imbecilliora fiant, etiam ſi ſint pariter craſſio
<
lb
/>
ra. </
s
>
<
s
id
="
N14D87
">Secundum verò eſt cur longiora ipſa ligna ſi ab aliquo
<
lb
/>
extremo tollantur, magis inflectantur quàm breuiora, atque
<
lb
/>
etiam ſimul graciliora, vt haſtæ, vel ſariſſæ dum manu ab al
<
lb
/>
tero extremo apprehenduntur, atque à terra eleuantur ad
<
lb
/>
lineam horizonti parallelam: Nam quo longiores extite
<
lb
/>
rint, eò magis inclinantur,
<
expan
abbr
="
minusq.
">minusque</
expan
>
rectitudinem, quam in
<
lb
/>
ſolo iacendo, vel ſtantes habebant, ſeruare queunt in aere
<
lb
/>
ita ſuſpenſæ. </
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D9C
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N14D9E
">Ex ijs autem duobus quæſitis, ſecundo tantum
<
expan
abbr
="
reſpõdet
">reſpondet</
expan
>
<
lb
/>
Ariſtoteles, cum ex eius ſolutione facilè patere poſsit ſolu
<
lb
/>
tio primi. </
s
>
<
s
id
="
N14DA9
">Ait igitur ex hoc procedere maiorem inflexio</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>