Quæſtio Decimaſexta.
Cvr quantò longiora ſunt ligna, tantò imbe
cilliora fiunt: & ſi tollantur, inflectuntur
magis, tametſi quod breue quidem eſt, ceu
cubitum, fuerit tenue: quòd verò cubitorum
centum, craſſum? An quia & vectis, & onus,
& hypomochlion, in leuando ipſa fit ligni
proceritas? Prior namque illius pars ceu hypomochlion fit:
quòd verò in extremo eſt, pondus. Quamobrem quantò ex
tenſius fuerit id, quod ab hypomochlio eſt, tantò inflecti ne
ceſſe eſt magis. Quo enim plus ab hypomochlio diſtat, eò ma
gis incuruari neceſſe eſt. Neceſſariò igitur extrema vectis ele
uantur. Si igitur flexilis fuerit vectis, ipſum inflecti magis
cum extollitur, neceſſe eſt, quod longis accidit lignis: in bre
uibus autem quod vltimum eſt, quieſcenti hypomochlion de pro
pe fit.
cilliora fiunt: & ſi tollantur, inflectuntur
magis, tametſi quod breue quidem eſt, ceu
cubitum, fuerit tenue: quòd verò cubitorum
centum, craſſum? An quia & vectis, & onus,
& hypomochlion, in leuando ipſa fit ligni
proceritas? Prior namque illius pars ceu hypomochlion fit:
quòd verò in extremo eſt, pondus. Quamobrem quantò ex
tenſius fuerit id, quod ab hypomochlio eſt, tantò inflecti ne
ceſſe eſt magis. Quo enim plus ab hypomochlio diſtat, eò ma
gis incuruari neceſſe eſt. Neceſſariò igitur extrema vectis ele
uantur. Si igitur flexilis fuerit vectis, ipſum inflecti magis
cum extollitur, neceſſe eſt, quod longis accidit lignis: in bre
uibus autem quod vltimum eſt, quieſcenti hypomochlion de pro
pe fit.
COMMENTARIVS.
Dvo quærit hic Ariſtoteles, quorum vnum pendet ex
alio. Primum eſt cur quanto longiora ſunt ligna,
tanto imbecilliora fiant, etiam ſi ſint pariter craſſio
ra. Secundum verò eſt cur longiora ipſa ligna ſi ab aliquo
extremo tollantur, magis inflectantur quàm breuiora, atque
etiam ſimul graciliora, vt haſtæ, vel ſariſſæ dum manu ab al
tero extremo apprehenduntur, atque à terra eleuantur ad
lineam horizonti parallelam: Nam quo longiores extite
rint, eò magis inclinantur, minusque rectitudinem, quam in
ſolo iacendo, vel ſtantes habebant, ſeruare queunt in aere
ita ſuſpenſæ.
alio. Primum eſt cur quanto longiora ſunt ligna,
tanto imbecilliora fiant, etiam ſi ſint pariter craſſio
ra. Secundum verò eſt cur longiora ipſa ligna ſi ab aliquo
extremo tollantur, magis inflectantur quàm breuiora, atque
etiam ſimul graciliora, vt haſtæ, vel ſariſſæ dum manu ab al
tero extremo apprehenduntur, atque à terra eleuantur ad
lineam horizonti parallelam: Nam quo longiores extite
rint, eò magis inclinantur, minusque rectitudinem, quam in
ſolo iacendo, vel ſtantes habebant, ſeruare queunt in aere
ita ſuſpenſæ.
Ex ijs autem duobus quæſitis, ſecundo tantum reſpondet
Ariſtoteles, cum ex eius ſolutione facilè patere poſsit ſolu
tio primi. Ait igitur ex hoc procedere maiorem inflexio
Ariſtoteles, cum ex eius ſolutione facilè patere poſsit ſolu
tio primi. Ait igitur ex hoc procedere maiorem inflexio