Guevara, Giovanni di
,
In Aristotelis mechanicas commentarii
,
1627
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 303
>
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 303
>
page
|<
<
of 303
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
id
="
N10019
">
<
pb
pagenum
="
163
"
xlink:href
="
005/01/171.jpg
"/>
<
p
id
="
N14D36
"
type
="
head
">
<
s
id
="
N14D38
">Quæſtio Decimaſexta.</
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D3B
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N14D3D
">C
<
emph
type
="
italics
"/>
vr quantò longiora ſunt ligna, tantò imbe
<
lb
/>
cilliora fiunt: & ſi tollantur, inflectuntur
<
lb
/>
magis, tametſi quod breue quidem eſt, ceu
<
lb
/>
cubitum, fuerit tenue: quòd verò cubitorum
<
lb
/>
centum, craſſum? </
s
>
<
s
id
="
N14D4B
">An quia & vectis, & onus,
<
lb
/>
& hypomochlion, in leuando ipſa fit ligni
<
lb
/>
proceritas? </
s
>
<
s
id
="
N14D52
">Prior namque illius pars ceu hypomochlion fit:
<
lb
/>
quòd verò in extremo eſt, pondus. </
s
>
<
s
id
="
N14D57
">Quamobrem quantò ex
<
lb
/>
tenſius fuerit id, quod ab hypomochlio eſt, tantò inflecti ne
<
lb
/>
ceſſe eſt magis. </
s
>
<
s
id
="
N14D5E
">Quo enim plus ab hypomochlio diſtat, eò ma
<
lb
/>
gis incuruari neceſſe eſt. </
s
>
<
s
id
="
N14D63
">Neceſſariò igitur extrema vectis ele
<
lb
/>
uantur. </
s
>
<
s
id
="
N14D68
">Si igitur flexilis fuerit vectis, ipſum inflecti magis
<
lb
/>
cum extollitur, neceſſe eſt, quod longis accidit lignis: in bre
<
lb
/>
uibus autem quod vltimum eſt, quieſcenti hypomochlion de pro
<
lb
/>
pe fit.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D73
"
type
="
head
">
<
s
id
="
N14D75
">COMMENTARIVS.</
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D79
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N14D7B
">Dvo quærit hic Ariſtoteles, quorum vnum pendet ex
<
lb
/>
alio. </
s
>
<
s
id
="
N14D80
">Primum eſt cur quanto longiora ſunt ligna,
<
lb
/>
tanto imbecilliora fiant, etiam ſi ſint pariter craſſio
<
lb
/>
ra. </
s
>
<
s
id
="
N14D87
">Secundum verò eſt cur longiora ipſa ligna ſi ab aliquo
<
lb
/>
extremo tollantur, magis inflectantur quàm breuiora, atque
<
lb
/>
etiam ſimul graciliora, vt haſtæ, vel ſariſſæ dum manu ab al
<
lb
/>
tero extremo apprehenduntur, atque à terra eleuantur ad
<
lb
/>
lineam horizonti parallelam: Nam quo longiores extite
<
lb
/>
rint, eò magis inclinantur,
<
expan
abbr
="
minusq.
">minusque</
expan
>
rectitudinem, quam in
<
lb
/>
ſolo iacendo, vel ſtantes habebant, ſeruare queunt in aere
<
lb
/>
ita ſuſpenſæ. </
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N14D9C
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N14D9E
">Ex ijs autem duobus quæſitis, ſecundo tantum
<
expan
abbr
="
reſpõdet
">reſpondet</
expan
>
<
lb
/>
Ariſtoteles, cum ex eius ſolutione facilè patere poſsit ſolu
<
lb
/>
tio primi. </
s
>
<
s
id
="
N14DA9
">Ait igitur ex hoc procedere maiorem inflexio</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>