Guevara, Giovanni di, In Aristotelis mechanicas commentarii, 1627

List of thumbnails

< >
171
171
172
172
173
173
174
174
175
175
176
176
177
177
178
178
179
179
180
180
< >
page |< < of 303 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap id="N10019">
            <pb pagenum="163" xlink:href="005/01/171.jpg"/>
            <p id="N14D36" type="head">
              <s id="N14D38">Quæſtio Decimaſexta.</s>
            </p>
            <p id="N14D3B" type="main">
              <s id="N14D3D">C
                <emph type="italics"/>
              vr quantò longiora ſunt ligna, tantò imbe­
                <lb/>
              cilliora fiunt: & ſi tollantur, inflectuntur
                <lb/>
              magis, tametſi quod breue quidem eſt, ceu
                <lb/>
              cubitum, fuerit tenue: quòd verò cubitorum
                <lb/>
              centum, craſſum? </s>
              <s id="N14D4B">An quia & vectis, & onus,
                <lb/>
              & hypomochlion, in leuando ipſa fit ligni
                <lb/>
              proceritas? </s>
              <s id="N14D52">Prior namque illius pars ceu hypomochlion fit:
                <lb/>
              quòd verò in extremo eſt, pondus. </s>
              <s id="N14D57">Quamobrem quantò ex­
                <lb/>
              tenſius fuerit id, quod ab hypomochlio eſt, tantò inflecti ne­
                <lb/>
              ceſſe eſt magis. </s>
              <s id="N14D5E">Quo enim plus ab hypomochlio diſtat, eò ma­
                <lb/>
              gis incuruari neceſſe eſt. </s>
              <s id="N14D63">Neceſſariò igitur extrema vectis ele­
                <lb/>
              uantur. </s>
              <s id="N14D68">Si igitur flexilis fuerit vectis, ipſum inflecti magis
                <lb/>
              cum extollitur, neceſſe eſt, quod longis accidit lignis: in bre­
                <lb/>
              uibus autem quod vltimum eſt, quieſcenti hypomochlion de pro­
                <lb/>
              pe fit.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p id="N14D73" type="head">
              <s id="N14D75">COMMENTARIVS.</s>
            </p>
            <p id="N14D79" type="main">
              <s id="N14D7B">Dvo quærit hic Ariſtoteles, quorum vnum pendet ex
                <lb/>
              alio. </s>
              <s id="N14D80">Primum eſt cur quanto longiora ſunt ligna,
                <lb/>
              tanto imbecilliora fiant, etiam ſi ſint pariter craſſio­
                <lb/>
              ra. </s>
              <s id="N14D87">Secundum verò eſt cur longiora ipſa ligna ſi ab aliquo
                <lb/>
              extremo tollantur, magis inflectantur quàm breuiora, atque
                <lb/>
              etiam ſimul graciliora, vt haſtæ, vel ſariſſæ dum manu ab al­
                <lb/>
              tero extremo apprehenduntur, atque à terra eleuantur ad
                <lb/>
              lineam horizonti parallelam: Nam quo longiores extite­
                <lb/>
              rint, eò magis inclinantur,
                <expan abbr="minusq.">minusque</expan>
              rectitudinem, quam in
                <lb/>
              ſolo iacendo, vel ſtantes habebant, ſeruare queunt in aere
                <lb/>
              ita ſuſpenſæ. </s>
            </p>
            <p id="N14D9C" type="main">
              <s id="N14D9E">Ex ijs autem duobus quæſitis, ſecundo tantum
                <expan abbr="reſpõdet">reſpondet</expan>
                <lb/>
              Ariſtoteles, cum ex eius ſolutione facilè patere poſsit ſolu­
                <lb/>
              tio primi. </s>
              <s id="N14DA9">Ait igitur ex hoc procedere maiorem inflexio­</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>