172154GVL. PHIL. ANNOT.
tianus idem lib.
eodem, idest de Muſica, triplicẽ vocis ra-
tionem eſſe ſcribit. Continuam, velut colloquiũ, Diuiſam
ſiue Diastematicam, quá in modulatione ſeruamus, & mi-
xtá, qua carmina recitátur. Vide tñ Boethiũ lib. Muſicæ
1. cap. 12. ná lib. 5. cap. 4. et. 5. tradit de vocibus vni-
ſonis & nó vniſonis. IT AQVE INTERVAL-
LIS EA CVM VERSATVR. Interualla, dicun-
tur diastemata, ideſt vocis ſpacia quibus acuta & grauis
includitur. Quemadmodũ aũt ex eis fiunt ſyſtemata, ita
hæc ex phihongis, qui elementorũ vice in muſica fungũtur
auct. Adraſto Peripatetico. Quòd verò triũ tantũ modu-
lationũ generum meminit Vitru. harmoniæ Chromatis et
Diatoni, id fecit plurimorũ ſententiá ſecutus, Nã Pappus
& Cleonides mixtũ addiderunt vel cõmune, hoc quidẽ ex
inſistentibus phthongis, illud verò in quo duo aut tria ge-
nera ineſſent. DISSIMILES SVNT TETRA-
CHORDORVM DISPOSITIONES. Exponit
Capella Tetrachordũ quatuor ſonorũ in ordine poſitorum
congruentẽ & fidam concordiam. DIATONI, DVO
SVNT CONTINVATI TONI, TERTIVM
HEMITONIVM. Hoc demũ verũ est, ſi ab Hemito-
nio incipiẽs, duos tonos ſubstituas. SONITVS QVI
GRÆCE ΓΘΟ´ΓΓΟΙ DICVNTVR IN VNO
QVOQVE GENERE SVNT DECEM ET
OCTO. Phthongus quid eſſet, varii tradiderunt. Pto-
lemæus volumine de muſica ſonú eſſe ait vnũ & eundem
tenentem tenorem. Eius Interpres Porphyrius tradit eſſe
ſonum per vnũ eductũ tenorem. Bacchius interuallorũ mi-
nimum. Ariſtides Quintilianus minimũ vocis per ſe ele-
ctum. Aristoxenus caſum vocis modulatilis ad tonũ
tionem eſſe ſcribit. Continuam, velut colloquiũ, Diuiſam
ſiue Diastematicam, quá in modulatione ſeruamus, & mi-
xtá, qua carmina recitátur. Vide tñ Boethiũ lib. Muſicæ
1. cap. 12. ná lib. 5. cap. 4. et. 5. tradit de vocibus vni-
ſonis & nó vniſonis. IT AQVE INTERVAL-
LIS EA CVM VERSATVR. Interualla, dicun-
tur diastemata, ideſt vocis ſpacia quibus acuta & grauis
includitur. Quemadmodũ aũt ex eis fiunt ſyſtemata, ita
hæc ex phihongis, qui elementorũ vice in muſica fungũtur
auct. Adraſto Peripatetico. Quòd verò triũ tantũ modu-
lationũ generum meminit Vitru. harmoniæ Chromatis et
Diatoni, id fecit plurimorũ ſententiá ſecutus, Nã Pappus
& Cleonides mixtũ addiderunt vel cõmune, hoc quidẽ ex
inſistentibus phthongis, illud verò in quo duo aut tria ge-
nera ineſſent. DISSIMILES SVNT TETRA-
CHORDORVM DISPOSITIONES. Exponit
Capella Tetrachordũ quatuor ſonorũ in ordine poſitorum
congruentẽ & fidam concordiam. DIATONI, DVO
SVNT CONTINVATI TONI, TERTIVM
HEMITONIVM. Hoc demũ verũ est, ſi ab Hemito-
nio incipiẽs, duos tonos ſubstituas. SONITVS QVI
GRÆCE ΓΘΟ´ΓΓΟΙ DICVNTVR IN VNO
QVOQVE GENERE SVNT DECEM ET
OCTO. Phthongus quid eſſet, varii tradiderunt. Pto-
lemæus volumine de muſica ſonú eſſe ait vnũ & eundem
tenentem tenorem. Eius Interpres Porphyrius tradit eſſe
ſonum per vnũ eductũ tenorem. Bacchius interuallorũ mi-
nimum. Ariſtides Quintilianus minimũ vocis per ſe ele-
ctum. Aristoxenus caſum vocis modulatilis ad tonũ