Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
170
"
xlink:href
="
025/01/174.jpg
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001985
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001986
"> Hoc ipſum ſubnectere meditabar; ſed præveniſti; infundo igi
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.025.01.174.1.jpg
"
xlink:href
="
025/01/174/1.jpg
"
number
="
65
"/>
<
lb
/>
tur Mercurium in AB, donec totum vas plenum
<
lb
/>
ſit, ſtatue libellam AG; obſerva quantumlibet,
<
lb
/>
vides Mercurium aſſurgere in FG ; equidem cir
<
lb
/>
ca centrum V altiùs attollitur, quàm ſi eſſet aqua,
<
lb
/>
propter rationem à me ſupra expoſitam; tantu
<
lb
/>
lum enim ſubït cuneus aëris inter latera vaſis &
<
lb
/>
Mercurium, quod inaqua non fit; vnde altiùs
<
lb
/>
centrum V. attollitur; minus verò centrum ſu
<
lb
/>
perficiei FG, quia minor eſt ſuperficies: vides ta
<
lb
/>
men, vix oculo diſcerni poſſe, vtra ſuperficies al
<
lb
/>
tiùs aſſurgat; equidem ſi canaliculus IE angu
<
lb
/>
ſtior eſſet, difficilius per illum craſſior Mercurius aſſurgeret; hinc minùs
<
lb
/>
altè, in plumbo, & melle idem probabis; ſi verò, vt hic, paulò laxior ad ean
<
lb
/>
dem ſenſibiliter aſcendit altitudinem, & licèt tantulum aſſurgat, per cana
<
lb
/>
liculum id compenſatur ab altiore tumore ſuperficiei AB. </
s
>
<
s
id
="
s.001987
">Illud porrò tan
<
lb
/>
tulum, quo aſſurgit ab eadem ratione inæqualis preſſionis procedit; cùm
<
lb
/>
enim aquæ gravitas ſit ad
<
expan
abbr
="
gravitatẽ
">gravitatem</
expan
>
Mercurij ferè vt 1.ad 15.fit ſegmentum
<
lb
/>
aquæ ſupra libellam AG aſſurgens, FL; dividatur linea FM in 15.partes
<
lb
/>
æquales, vna ex illis erit altitudo ſegmenti Mercurij aſſurgentis in canali
<
lb
/>
culo ID; ſi tamen paulò laxior ſit, vt dixi; ſi enim anguſtior, præ craſſitudi
<
lb
/>
ne minùs aſſurgit: vides quàm facilè cuncta hæc ad commune illud princi
<
lb
/>
pium reducantur, immò ad aliud reduci nequeant; ac proinde ex præmiſſis
<
lb
/>
omnibus experimentis idem principium etiám ſtatuitur & confirmatur. </
s
>
<
s
id
="
s.001988
">Sci
<
lb
/>
licet humorem attolli in canaliculo propter inæqualem aëris preſſionem. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001989
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc mihi ſupra modum arrident; quid porrò fiat ſi canàli
<
lb
/>
culus intra alium inſeratur, quando ſcilicet in Mercurium immergitur, ex
<
lb
/>
te reſcire deſidero, cùm mihi dubium non ſit, quin cuncta hæc probaveris. </
s
>
</
p
>
<
figure
id
="
id.025.01.174.2.jpg
"
xlink:href
="
025/01/174/2.jpg
"
number
="
66
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001990
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001991
"> Rectè conjicis, à me probata eſſe: Sit ergo
<
lb
/>
Cylindrus vitreus AD, cavus, ſed clauſus in CD,
<
lb
/>
apertus in AB; in quem tantulum Mercurij infuſus
<
lb
/>
occupet ſegmentum CO, & inſeratur canaliculus
<
lb
/>
vtrimque pervius IE; non aſſurgit Mercurius ſupra
<
lb
/>
libellam NO, ſed tantulum deprimitur in canaliculo;
<
lb
/>
aſſurgit verò in vacuitate intercepta, propter rationem
<
lb
/>
jam expoſitam. </
s
>
<
s
id
="
s.001992
">Si verò infundatur aqua in prædictam
<
lb
/>
vacuitatem interceptam, tantulum Mercurius in præ
<
lb
/>
dicta vacuitate contentus deprimitur infra libellam
<
lb
/>
NO, aſſurgit verò ſupra in canaliculo, puta in G ; quod
<
lb
/>
certè fieri debet, vt ſit perfectum æquilibrium; cùm
<
lb
/>
ſcilicet non modò pondus Mercurij NE attollat Mer
<
lb
/>
curium, verùm etiam pondus ſimul aquæ infuſæ; igitur
<
lb
/>
ſi pondus ſolius Mercurij ſuſtinet ſegmentum Mercu
<
lb
/>
rij EE, majus pondus, vtpote compoſitum ex Mercu
<
lb
/>
rio & aqua infuſa, majus Mercurij ſegmentum ſuſtinet, puta EG ; ſi autem </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>