Lucretius, De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text), 1893

List of thumbnails

< >
161
161
162
162
163
163
164
164
165
165
166
166
167
167
168
168
169
169
170
170
< >
page |< < of 258 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="5">
            <p type="main">
              <s id="s.001253">
                <pb xlink:href="082/01/175.jpg" pagenum="213"/>
              tanto quique magis victus fateare necessest
                <lb/>
              exitium quoque terrarum caelique futurum. </s>
              <s id="s.001254">
                <lb/>
              nam cum res tantis morbis tantisque periclis
                <lb/>
              temptarentur, ibi si tristior incubuisset
                <lb/>
              causa, darent late cladem magnasque ruinas. </s>
              <s id="s.001255">
                <lb/>
              nec ratione alia mortales esse videmur,
                <lb/>
              inter nos nisi quod morbis aegrescimus isdem
                <lb/>
              atque illi quos a vita natura removit.
                <lb/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001256">Praeterea quaecumque manent aeterna necessust
                <lb/>
              aut, quia sunt solido cum corpore, respuere ictus
                <lb/>
              nec penetrare pati sibi quicquam quod queat artas
                <lb/>
              dissociare intus partis, ut materiai
                <lb/>
              corpora sunt quorum naturam ostendimus ante,
                <lb/>
              aut ideo durare aetatem posse per omnem,
                <lb/>
              plagarum quia sunt expertia, sicut inane est
                <lb/>
              quod manet intactum neque ab ictu fungitur hilum,
                <lb/>
              aut etiam quia nulla loci fit copia circum,
                <lb/>
              quo quasi res possint discedere dissoluique,
                <lb/>
              sicut summarum summa est aeterna neque extra
                <lb/>
              qui locus est quo dissiliant neque corpora sunt quae
                <lb/>
              possint incidere et valida dissolvere plaga.</s>
              <lb/>
              <s id="s.001257">at neque, uti docui, solido cum corpore mundi
                <lb/>
              naturast, quoniam admixtumst in rebus inane,
                <lb/>
              nec tamen est ut inane, neque autem corpora desunt,
                <lb/>
              ex infinito quae possint forte coorta
                <lb/>
              corruere hanc rerum violento turbine summam
                <lb/>
              aut aliam quamvis cladem inportare pericli,
                <lb/>
              nec porro natura loci spatiumque profundi
                <lb/>
              deficit, exspargi quo possint moenia mundi,
                <lb/>
              aut alia quavis possunt vi pulsa perire.</s>
              <lb/>
              <s id="s.001258">haut igitur leti praeclusa est ianua caelo
                <lb/>
              nec soli terraeque neque altis aequoris undis,
                <lb/>
              sed patet immani et vasto respectat hiatu.
                <lb/>
              quare etiam nativa necessumst confiteare
                <lb/>
              haec eadem ; neque enim, mortali corpore quae sunt
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>