Casati, Paolo, Terra machinis mota : dissertationes geometricae, mechanicae physicae hydrostaticae

Page concordance

< >
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="018/01/180.jpg" pagenum="166"/>
                <arrow.to.target n="note79"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s>
                <margin.target id="note78"/>
                <emph type="italics"/>
              LXXVIII
                <lb/>
              Indicatur
                <lb/>
              cauſa eo­
                <lb/>
              rum, quæ in
                <lb/>
              allato expe­
                <lb/>
              rimento con
                <lb/>
              tingunt.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s>
                <margin.target id="note79"/>
                <emph type="italics"/>
              LXXIX
                <lb/>
              Aquæ tu­
                <lb/>
              multuantis
                <lb/>
              cauſa expli­
                <lb/>
              catur.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s>
                <emph type="italics"/>
              Gal.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s> Sed quid illud eſt, quod tantum
                <lb/>
              aſcendentis aquæ tumultum, bullas, atque
                <lb/>
              ſpumam excitat? </s>
              <s>An quia colli anguſtias
                <lb/>
              prætergreſſa aqua à plurimis aëris particulis
                <lb/>
              totius vaſis latitudinem occupantibus quaſi
                <lb/>
              in fruſta diſcerpitur, dum ſingulæ aliquid
                <lb/>
              liquoris ad ſe rapere conantur? </s>
              <s>An verò quia
                <lb/>
              tanto impetu ſeſe contrahit aër, vt. </s>
              <s>ſpiritus
                <lb/>
              aquæ admiſti cogantur ita rareſcere, vt in­
                <lb/>
              termiſti aqueis particulis & bullas & ſpumam
                <lb/>
              creent? </s>
              <s>An veròquia aër ipſe non planè ho­
                <lb/>
              mogeneum corpus eſt, ſed alias habet par­
                <lb/>
              tes alijs ad raritatem proniores, atque adeò
                <lb/>
              inæquali impetu attractæ aqueæ particulæ
                <lb/>
              diſtrahuntur, atque tumultum excitare vi­
                <lb/>
              dentur? </s>
              <s>Quàm varias autem corporum om­
                <lb/>
              nium expirationes aër excipiat, atque inui­
                <lb/>
              cem permiſceat, nemo eſt Philoſophus, qui
                <lb/>
              ignoret; & argumento eſt ipſa naturalis re­
                <lb/>
              ſpirandi facultas, quæ licet aërem promiſcuè
                <lb/>
              attrahat in pulmones, minùs tamen profi­
                <lb/>
              cuum expiratione reijcit, retentis vtiliori­
                <lb/>
              bus particulis, quas cum ſanguine commi­
                <lb/>
              ſceat, vt per arteriam venoſam in ſiniſtrum
                <lb/>
              cordis ventriculum deſcendentes elaboren­
                <lb/>
              tur in ſpiritus vitales primùm, ac deinde ani­
                <lb/>
              males. </s>
              <s>Quod ſi quis in cubiculo eodem diu­
                <lb/>
              tiùs maneat, neque liceat aut libeat apertis </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>