Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001992
">
<
pb
pagenum
="
171
"
xlink:href
="
025/01/175.jpg
"/>
aſcendat per canaliculum ſupra NO, infra NO deſcendat, neceſſe eſt, in
<
lb
/>
tra vacuitatem. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001993
">Prætereà ſi his ſtantibus, attollatur canaliculus IE, vſque ad imam aquæ
<
lb
/>
ſuperficiem, puta vſque ad NO, tunc deſcendente Mercurio ex ſegmento
<
lb
/>
FG, ſubit aqua canaliculum impletque, tum canaliculum, tum vacuitatem,
<
lb
/>
ſiſtitque vtraque aquæ ſuperficies, tum intra, tum extra canaliculum, in ea
<
lb
/>
dem libella, puta HM nec aſſurgit aqua per canaliculum altiùs contra mo
<
lb
/>
rem ſolitum; ratio ex eo petitur, quòd aëris preſſio aquam per canaliculum
<
lb
/>
attollere nequeat, niſi ſimul attollat Mercurium; ſupponitur enim canali
<
lb
/>
culus tantulum immerſus in Mercurium; hunc autem, vt dixi, attollere non
<
lb
/>
poteſt; hinc ſi canaliculus ita attollatur, vt ima illius extremitas ſit ſupra
<
lb
/>
ſuperficiem Mercurij, tunc aqua altiùs aſſurgit ſupra libellam HM, puta
<
lb
/>
in I, quia tunc inæqualis aëris preſſio ſuum effectum habet; neque ad
<
lb
/>
hunc finem Mercurius, vt ante, attollendus eſt, ſed aqua ſola; ſi demum
<
lb
/>
ex illo ſitu, quo ima baſis canaliculi ſupremæ Mercurij adhæret, & vtra
<
lb
/>
que ſuperficies aquæ, tum in vacuitate, tum in canaliculo æquè aſſurgit in
<
lb
/>
HM, deprimas canaliculum vſque ad E, aquæ ſuperficies in vacuitate
<
lb
/>
aſcendit ſupra HM, infra quam deſcendit in canaliculo; quia ſegmentum
<
lb
/>
canaliculi immerſum Mercurio ex eo loco imi vaſis, quem occupat, extru
<
lb
/>
dit Mercurium in vacuitatem interceptam faciliùs quàm in canaliculum,
<
lb
/>
propter anguſtias; quid mirum ergo, ſi ſuperficies aquæ in vacuita
<
lb
/>
te aſſurgat ſupra HM, hanc enim attollit extruſus à ſegmento im
<
lb
/>
merſo Mercurius, in canaliculo verò ſubſidente Mercurio, incu
<
lb
/>
bans aqua etiam ſubſidit, ex his, ni fallor, reliqua facilè intelli
<
lb
/>
getis. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001994
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001995
"> Cuncta hæc illam aëris preſſionem omnino evincunt, ad
<
lb
/>
quam etiam multa alia, quæ vi cuidam tractrici vulgò tribuuntur, æquè
<
lb
/>
facilè reducere poſſum. </
s
>
<
s
id
="
s.001996
">Sic ſpongioſa corpora humorem dicuntur exuge
<
lb
/>
re, vt panis, præſertim bis coctus, aut recens, ſpongia, pannus, terra
<
lb
/>
ſicca, pumex, aliaque hujuſmodi; nam pori ſeu meatus, quantumvis
<
lb
/>
obliqui totidem canaliculos faciunt, per quos aqua facilè aſſurgit: Vn
<
lb
/>
de vis illa tractrix, vt omnino fictitia, rejicitur; item illa Fromondi fa
<
lb
/>
bula, qui niſi me fallit memoria lib. 5. Meteor. cap. 2. art. 2. Vbi Conimbri
<
lb
/>
cenſium aliorumque ſententias rejeciſſet, recurrit ad quaſdam partes aquæ
<
lb
/>
tenuiores, quæ ſurſum aſcendunt; ſed illa aqua, vbi deinde ſpongia expri
<
lb
/>
mitur, æquè craſſa eſt atque alia, & aëre longè gravior; cur ergo aſcen
<
lb
/>
dit? </
s
>
<
s
id
="
s.001997
">Idem Fromondus aquam frigidiſſimam exugi negat; ſed merum men
<
lb
/>
dacium eſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001998
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001999
"> Sine quæſo iſtum hominem; ſufficiat à te optimè deduci, il
<
lb
/>
los effectus, qui vulgò ſuctioni, ſeu vi tractrici tribuuntur, ad idem prin
<
lb
/>
cipium noſtrum reduci; vt autem ad illud redeam, novum experimentum
<
lb
/>
adduco, per quod, meo judicio, mirificè confirmatur: Sit vas quodlibet
<
lb
/>
aqua plenum, admoveatur canaliculus, in ſitu perpendiculari, illico aqua
<
lb
/>
aſſurgit; appendatur in hoc eodem ſitu canaliculus, fideli bilance, aqua, quæ
<
lb
/>
ſubit, nullum momentum addit ponderi canaliculi vitrei; quod vt accura-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>