1
LXXVIII
Indicatur
cauſa eo
rum, quæ in
allato expe
rimento con
tingunt.
Indicatur
cauſa eo
rum, quæ in
allato expe
rimento con
tingunt.
LXXIX
Aquæ tu
multuantis
cauſa expli
catur.
Aquæ tu
multuantis
cauſa expli
catur.
Gal.
Sed quid illud eſt, quod tantum
aſcendentis aquæ tumultum, bullas, atque
ſpumam excitat? An quia colli anguſtias
prætergreſſa aqua à plurimis aëris particulis
totius vaſis latitudinem occupantibus quaſi
in fruſta diſcerpitur, dum ſingulæ aliquid
liquoris ad ſe rapere conantur? An verò quia
tanto impetu ſeſe contrahit aër, vt. ſpiritus
aquæ admiſti cogantur ita rareſcere, vt in
termiſti aqueis particulis & bullas & ſpumam
creent? An veròquia aër ipſe non planè ho
mogeneum corpus eſt, ſed alias habet par
tes alijs ad raritatem proniores, atque adeò
inæquali impetu attractæ aqueæ particulæ
diſtrahuntur, atque tumultum excitare vi
dentur? Quàm varias autem corporum om
nium expirationes aër excipiat, atque inui
cem permiſceat, nemo eſt Philoſophus, qui
ignoret; & argumento eſt ipſa naturalis re
ſpirandi facultas, quæ licet aërem promiſcuè
attrahat in pulmones, minùs tamen profi
cuum expiratione reijcit, retentis vtiliori
bus particulis, quas cum ſanguine commi
ſceat, vt per arteriam venoſam in ſiniſtrum
cordis ventriculum deſcendentes elaboren
tur in ſpiritus vitales primùm, ac deinde ani
males. Quod ſi quis in cubiculo eodem diu
tiùs maneat, neque liceat aut libeat apertis
aſcendentis aquæ tumultum, bullas, atque
ſpumam excitat? An quia colli anguſtias
prætergreſſa aqua à plurimis aëris particulis
totius vaſis latitudinem occupantibus quaſi
in fruſta diſcerpitur, dum ſingulæ aliquid
liquoris ad ſe rapere conantur? An verò quia
tanto impetu ſeſe contrahit aër, vt. ſpiritus
aquæ admiſti cogantur ita rareſcere, vt in
termiſti aqueis particulis & bullas & ſpumam
creent? An veròquia aër ipſe non planè ho
mogeneum corpus eſt, ſed alias habet par
tes alijs ad raritatem proniores, atque adeò
inæquali impetu attractæ aqueæ particulæ
diſtrahuntur, atque tumultum excitare vi
dentur? Quàm varias autem corporum om
nium expirationes aër excipiat, atque inui
cem permiſceat, nemo eſt Philoſophus, qui
ignoret; & argumento eſt ipſa naturalis re
ſpirandi facultas, quæ licet aërem promiſcuè
attrahat in pulmones, minùs tamen profi
cuum expiratione reijcit, retentis vtiliori
bus particulis, quas cum ſanguine commi
ſceat, vt per arteriam venoſam in ſiniſtrum
cordis ventriculum deſcendentes elaboren
tur in ſpiritus vitales primùm, ac deinde ani
males. Quod ſi quis in cubiculo eodem diu
tiùs maneat, neque liceat aut libeat apertis