177153LIBER VII. PRAEFATIO.
et univerſi vehementer indignarentur, ſurrexit, et rogando impetravit ut
paterentur ſe dicere. Itaque ſilentio ſacto docuit unum ex his eum eſſe
poetam, ceteros aliena recitaviſſe: oportere autem judicantes non ſurta,
ſed ſcripta probare. Admirante populo, et rege dubitante, ſretus memo-
ria e certis armariis inſinita volumina eduxit, et ea cum recitatis conſe-
rendo coegit ipſos ſuratos de ſe conſiteri. Itaque rex juſſit cum his agi
ſurti, condemnatosque cum ignominia dimiſit. Ariſtophanem vero am-
pliſſimis muneribus ornavit, et ſupra bibliothecam conſtituit. Inſequen-
tibus annis a Macedonia Zoilus, qui adoptavit cognomen ut Homeromaſtix
vocitaretur, Alexandriam venit, ſuaque ſcripta contra Iliadem et Odyſſeam
comparata regi recitavit. Ptolemaeus vero cum animadvertiſſet poetarum
parentem philologiaeque omnis ducem abſentem vexari, et cujus ab cun-
ctis gentibus ſcripta ſuſpicerentur, ab eo vituperari, indignatus nullum ei
dedit reſponſum. Zoilus autem cum diutius in regno ſuiſſet inopia preſ-
ſus, ſummiſit ad regem poſtulans ut aliquid ſibi tribueretur. Rex vero
reſpondiſſe dicitur: Homerum qui ante annos mille deceſſiſſet aevo per-
petuo multa millia hominum paſcere; item debere, qui meliori ingenio
ſe proſiteretur, non modo ſe unum, ſed etiam plures alere poſſe. Et ad
ſummam mors ejus, ut parricidii damnati, varie memoratur. Alii eum ſcripſerunt a Philadelpho eſſe in crucem ſixum: nonnulli Chii in eum lapides eſſe conjectos: alii Smyrnae vivum in pyram conjectum. Quo-
rum utrum ei acciderit, merenti digna conſtitit poena; non enim aliter
videtur promereri, qui citat eos, quorum reſponſum, quid ſenſerint ſcri-
bentes, non poteſt coram indicari. Ego vero, Caeſar, neque alienis indi-
cibus mutatis, interpoſito nomine meo id proſero corpus, neque ullius
cogitata vituperans, inſtitui ex eo me approbare. Sed omnibus ſcripto-
12
paterentur ſe dicere. Itaque ſilentio ſacto docuit unum ex his eum eſſe
poetam, ceteros aliena recitaviſſe: oportere autem judicantes non ſurta,
ſed ſcripta probare. Admirante populo, et rege dubitante, ſretus memo-
ria e certis armariis inſinita volumina eduxit, et ea cum recitatis conſe-
rendo coegit ipſos ſuratos de ſe conſiteri. Itaque rex juſſit cum his agi
ſurti, condemnatosque cum ignominia dimiſit. Ariſtophanem vero am-
pliſſimis muneribus ornavit, et ſupra bibliothecam conſtituit. Inſequen-
tibus annis a Macedonia Zoilus, qui adoptavit cognomen ut Homeromaſtix
vocitaretur, Alexandriam venit, ſuaque ſcripta contra Iliadem et Odyſſeam
comparata regi recitavit. Ptolemaeus vero cum animadvertiſſet poetarum
parentem philologiaeque omnis ducem abſentem vexari, et cujus ab cun-
ctis gentibus ſcripta ſuſpicerentur, ab eo vituperari, indignatus nullum ei
dedit reſponſum. Zoilus autem cum diutius in regno ſuiſſet inopia preſ-
ſus, ſummiſit ad regem poſtulans ut aliquid ſibi tribueretur. Rex vero
reſpondiſſe dicitur: Homerum qui ante annos mille deceſſiſſet aevo per-
petuo multa millia hominum paſcere; item debere, qui meliori ingenio
ſe proſiteretur, non modo ſe unum, ſed etiam plures alere poſſe. Et ad
ſummam mors ejus, ut parricidii damnati, varie memoratur. Alii eum ſcripſerunt a Philadelpho eſſe in crucem ſixum: nonnulli Chii in eum lapides eſſe conjectos: alii Smyrnae vivum in pyram conjectum. Quo-
rum utrum ei acciderit, merenti digna conſtitit poena; non enim aliter
videtur promereri, qui citat eos, quorum reſponſum, quid ſenſerint ſcri-
bentes, non poteſt coram indicari. Ego vero, Caeſar, neque alienis indi-
cibus mutatis, interpoſito nomine meo id proſero corpus, neque ullius
cogitata vituperans, inſtitui ex eo me approbare. Sed omnibus ſcripto-
12