Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
[Figure 84]
[Figure 85]
[Figure 86]
[Figure 87]
[Figure 88]
[Figure 89]
[Figure 90]
[Figure 91]
[Figure 92]
[Figure 93]
[Figure 94]
[Figure 95]
[Figure 96]
[Figure 97]
[Figure 98]
[Figure 99]
[Figure 100]
[Figure 101]
[Figure 102]
[Figure 103]
[Figure 104]
[Figure 105]
[Figure 106]
[Figure 107]
[Figure 108]
[Figure 109]
[Figure 110]
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.003004">
                <pb pagenum="177" xlink:href="009/01/177.jpg"/>
                <figure id="id.009.01.177.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/177/1.jpg" number="101"/>
                <lb/>
              fultura manus in E, potentia alterius ma­
                <lb/>
              nus in F. iam inquit Ariſt. maius lignum
                <lb/>
              A B C, magis flectitur, quamuis craſſius
                <lb/>
              ſit, quàm lignum D E F, quod eſt tenuius,
                <lb/>
              ſed multò breuius; quia in maiori onus
                <lb/>
              ipſius ligni, quod circa A, deorſum pre­
                <lb/>
              mit
                <expan abbr="lõgius">longius</expan>
              diſtat ab hypomoclio B, quàm
                <lb/>
              in minori ligno. </s>
              <s id="s.003005">Ex quo ſequitur iuxta
                <lb/>
              ipſius principia, vt onus A, facilius lignum mouere, aut inflectere
                <lb/>
              poſſit.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003006">Cæterùm exiſtimo, quod ſi maioris ligni longitudo ad eiuſdem
                <lb/>
              craſſitiem haberet
                <expan abbr="eãdem">eandem</expan>
              proportionem, quàm minoris longitudo ad eiuſ­
                <lb/>
              dem craſſitiem,
                <expan abbr="ſicq́">ſicque</expan>
              ;
                <expan abbr="vtrumq;">vtrumque</expan>
              eſſet ab hypomoclio in eadem ratione diui­
                <lb/>
              ſum, fore, vt
                <expan abbr="vtrunq;">vtrunque</expan>
              eodem modo inflecteretur, quia haberent pondera
                <lb/>
              eandem rationem ad diſtantias ab hypomoclio, oportet igitur vt ſint non
                <lb/>
              analoga, ſed aloga, vt eis præſens problema Ariſtotelis vnà cum eiuſdem
                <lb/>
              ſolutione competat.</s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.003007">
                <emph type="italics"/>
              QVÆSTIO XVII.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.003008">
                <emph type="italics"/>
              De Cuneo.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003009">
                <arrow.to.target n="marg246"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003010">
                <margin.target id="marg246"/>
              256</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003011">Cvr paruo cuneo magna finduntur onera, & corporum moles,
                <expan abbr="adeoq;">adeoque</expan>
                <lb/>
              valida fit impreſſio? </s>
              <s id="s.003012">fortè, quia cuneus duobus vectibus ſibi inui­
                <lb/>
              cem oppoſitis conſtat; quorum vterque, & potentiam mouentem,
                <lb/>
              & hypomoclion, &
                <expan abbr="põdus">pondus</expan>
              habet. </s>
              <s id="s.003013">hypomoclion autem illud ipſum
                <lb/>
              eſſe ait, quod cuneo diuellitur; hoc autem dicit Ariſtot. quia non agnouit
                <lb/>
              alium, præter primi generis vectem, vt ſupra etiam dixi.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003014">Verum ſatius eſt cum Guido Vbaldo reducere cuneum ad duos ſecundi
                <lb/>
              generis vectes, quorum fultura ſit in cunei apice extremo, pondus verò in­
                <lb/>
              tra vectem, ea nimirum pars ligni, que à cuneo vrgetur, ac diuellitur. </s>
              <s id="s.003015">cuneo
                <lb/>
              præterea vires adduntur ex valida mallei percuſſione; malleus autem ipſe
                <lb/>
              magna vi percutit, quia motus mouet, ſeu quia mouens malleum, mouet
                <lb/>
              ipſum etiam dum eſt in ipſa latione, vnde ipſa lationis celeritate malleus
                <lb/>
              fit valentior:
                <expan abbr="hocq́">hocque</expan>
              ; modo paruos cunei vectes maiores conſequuntur vires,
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.177.2.jpg" place="text" xlink:href="009/01/177/2.jpg" number="102"/>
                <lb/>
              quàm ipſa vectium magnitudo poſtulet.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003016">ſit cuneus A B C. lignum autem ſcinden­
                <lb/>
              dum D E F G,
                <expan abbr="vectesq́">vectesque</expan>
              duo ſint A C, &
                <lb/>
              B C, quorum commune hypomoclion eſt
                <lb/>
              in C, onus autem vectis B C, eſt pars li­
                <lb/>
              gni G, hæc enim ipſi contranititur,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
                <lb/>
              ab eo expellitur. </s>
              <s id="s.003017">potentia verò mouens
                <lb/>
              vectem eſt in malleo, dum ſuperius latus
                <lb/>
              cunei A B, percutit. </s>
              <s id="s.003018">alter huic auerſus
                <lb/>
              vectis eſt latus A C, cuius fultura eſt C,
                <lb/>
              eadem cum priori, onus propulſatum D,</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>