1potentia cum altero communis eſt in latere A B, à malleo validè percuſſo.
cunei igitur virtus partim ex vectibus, partim ex percuſſione conſtat.
cunei igitur virtus partim ex vectibus, partim ex percuſſione conſtat.
QVÆSTIO XVIII.
257
Hvius quæſtionis ſenſus, ac verba optimè intelligentur ex ſequen
tibus. Trochlea, vt patet ex ſuperioribus Ariſt. eſt orbiculus in
periphæria ſtriatus, vna cum toto loculumento, cui inſeritur:
cuius imaginem ad 8. quæſt. exhibui. Apud Architectores verò
trochlea conſtat ſaltem ex duobus prædictis loculamentis, in quibus ſunt
orbiculi; & vnus orbiculus eſt ſupernè collocatus, alter verò infernè, vt pa
tebit in ſequenti figuratione: quod inſtrumentum nunc vulgò dicitur Taglia,
à nonnullis dicitur etiam Rechamo. Auxilio huius inſtrumenti machinato
res parua vi attollunt ingentia pondera. communiter autem conſtat ex plu
103[Figure 103]
ribus orbiculis, qui partim ſuperiori loculamento,
partim inferiori inditi ſunt, per quos orbiculos cer
ta lege circumductus eſt ductarius funis, qui deinde
in ſui poſtrema parte à potentia tractus omnes illos
orbiculos, per quos tranſit circumuoluens inferius
loculamentum, cui appenſum eſt pondus, vnà cum
pondere attollit. figuram ſimplicis trochleæ, con
ſtantis ſcilicet ex duobus tantum orbiculis, facilita
tis cauſa exhibebo, in hac enim melius apparebit,
qua ratione trochlea ad vectem reducatur. vnde, &
Ariſt. ſenſum, quamuis obſcuriſſimum, ac proinde
problematis ſolutionem optimè percipere licebit.
Sit igitur orbiculus ſuperior A, qui in pegmate I K
L D, voluatur circa axem G, ſitque; pegma iſtud ſupe
rius fixum, & immobile à clauo H, pendens. Infe
rior orbiculus B, in loculamento O P Q R, circa
axem B, conuoluatur: ſitque funis ductarius circa
hos orbiculos hoc modo circumductus. primo ca
put funis religetur clauo D, in ſuperiori pegmate
infixo, hinc demiſſus ſubtus inferiorem rotulam per
ipſius ſtriam deſcendat per puncta L S, aſcendatque
poſtea per M E N, ad ſuperiorem rotulam, ſupra
quam aſcendat per punctum T, deſcendatque; ad V, &
inde demittatur ad potentiam F. Iam ſi quepiam po
tentia in F, traxerit funem F V, deorſum, interim
partes T, N, E, M, ſurſum attrahentur, & locula
mentum inferius ſimul cum appenſo pondere eleua
bitur, manente tamen interim fune prope D, vbi
clauo D, eſt religatus, & immobilis. ſed vbinam hic
vectis? conſidera diametrum M L, inferioris orbiculi, hæc enim ea eſt, quæ
tibus. Trochlea, vt patet ex ſuperioribus Ariſt. eſt orbiculus in
periphæria ſtriatus, vna cum toto loculumento, cui inſeritur:
cuius imaginem ad 8. quæſt. exhibui. Apud Architectores verò
trochlea conſtat ſaltem ex duobus prædictis loculamentis, in quibus ſunt
orbiculi; & vnus orbiculus eſt ſupernè collocatus, alter verò infernè, vt pa
tebit in ſequenti figuratione: quod inſtrumentum nunc vulgò dicitur Taglia,
à nonnullis dicitur etiam Rechamo. Auxilio huius inſtrumenti machinato
res parua vi attollunt ingentia pondera. communiter autem conſtat ex plu
103[Figure 103]ribus orbiculis, qui partim ſuperiori loculamento,
partim inferiori inditi ſunt, per quos orbiculos cer
ta lege circumductus eſt ductarius funis, qui deinde
in ſui poſtrema parte à potentia tractus omnes illos
orbiculos, per quos tranſit circumuoluens inferius
loculamentum, cui appenſum eſt pondus, vnà cum
pondere attollit. figuram ſimplicis trochleæ, con
ſtantis ſcilicet ex duobus tantum orbiculis, facilita
tis cauſa exhibebo, in hac enim melius apparebit,
qua ratione trochlea ad vectem reducatur. vnde, &
Ariſt. ſenſum, quamuis obſcuriſſimum, ac proinde
problematis ſolutionem optimè percipere licebit.
Sit igitur orbiculus ſuperior A, qui in pegmate I K
L D, voluatur circa axem G, ſitque; pegma iſtud ſupe
rius fixum, & immobile à clauo H, pendens. Infe
rior orbiculus B, in loculamento O P Q R, circa
axem B, conuoluatur: ſitque funis ductarius circa
hos orbiculos hoc modo circumductus. primo ca
put funis religetur clauo D, in ſuperiori pegmate
infixo, hinc demiſſus ſubtus inferiorem rotulam per
ipſius ſtriam deſcendat per puncta L S, aſcendatque
poſtea per M E N, ad ſuperiorem rotulam, ſupra
quam aſcendat per punctum T, deſcendatque; ad V, &
inde demittatur ad potentiam F. Iam ſi quepiam po
tentia in F, traxerit funem F V, deorſum, interim
partes T, N, E, M, ſurſum attrahentur, & locula
mentum inferius ſimul cum appenſo pondere eleua
bitur, manente tamen interim fune prope D, vbi
clauo D, eſt religatus, & immobilis. ſed vbinam hic
vectis? conſidera diametrum M L, inferioris orbiculi, hæc enim ea eſt, quæ