Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
[Figure 84]
[Figure 85]
[Figure 86]
[Figure 87]
[Figure 88]
[Figure 89]
[Figure 90]
[Figure 91]
[Figure 92]
[Figure 93]
[Figure 94]
[Figure 95]
[Figure 96]
[Figure 97]
[Figure 98]
[Figure 99]
[Figure 100]
[Figure 101]
[Figure 102]
[Figure 103]
[Figure 104]
[Figure 105]
[Figure 106]
[Figure 107]
[Figure 108]
[Figure 109]
[Figure 110]
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.003018">
                <pb pagenum="178" xlink:href="009/01/178.jpg"/>
              potentia cum altero communis eſt in latere A B, à malleo validè percuſſo.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003019">cunei igitur virtus partim ex vectibus, partim ex percuſſione conſtat.</s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.003020">
                <emph type="italics"/>
              QVÆSTIO XVIII.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.003021">
                <emph type="italics"/>
              De Trochlea.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003022">
                <arrow.to.target n="marg247"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.003023">
                <margin.target id="marg247"/>
              257</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003024">Hvius quæſtionis ſenſus, ac verba optimè intelligentur ex ſequen­
                <lb/>
              tibus. </s>
              <s id="s.003025">Trochlea, vt patet ex ſuperioribus Ariſt. eſt orbiculus in
                <lb/>
              periphæria ſtriatus, vna cum toto loculumento, cui inſeritur:
                <lb/>
              cuius imaginem ad 8. quæſt. </s>
              <s id="s.003026">exhibui. </s>
              <s id="s.003027">Apud Architectores verò
                <lb/>
              trochlea conſtat ſaltem ex duobus prædictis loculamentis, in quibus ſunt
                <lb/>
              orbiculi; & vnus orbiculus eſt ſupernè collocatus, alter verò infernè, vt pa­
                <lb/>
              tebit in ſequenti figuratione: quod
                <expan abbr="inſtrumentũ">inſtrumentum</expan>
              nunc vulgò dicitur Taglia,
                <lb/>
              à nonnullis dicitur etiam Rechamo. </s>
              <s id="s.003028">Auxilio huius inſtrumenti machinato­
                <lb/>
              res parua vi attollunt ingentia pondera. </s>
              <s id="s.003029">communiter autem conſtat ex plu­
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.178.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/178/1.jpg" number="103"/>
                <lb/>
              ribus orbiculis, qui partim ſuperiori loculamento,
                <lb/>
              partim inferiori inditi ſunt, per quos orbiculos cer­
                <lb/>
              ta lege circumductus eſt ductarius funis, qui deinde
                <lb/>
              in ſui poſtrema parte à potentia tractus omnes illos
                <lb/>
              orbiculos, per quos tranſit circumuoluens inferius
                <lb/>
              loculamentum, cui appenſum eſt pondus, vnà cum
                <lb/>
              pondere attollit. </s>
              <s id="s.003030">figuram ſimplicis trochleæ, con­
                <lb/>
              ſtantis ſcilicet ex duobus tantum orbiculis, facilita­
                <lb/>
              tis cauſa exhibebo, in hac enim melius apparebit,
                <lb/>
              qua ratione trochlea ad vectem reducatur. </s>
              <s id="s.003031">vnde, &
                <lb/>
              Ariſt. ſenſum, quamuis obſcuriſſimum, ac proinde
                <lb/>
              problematis ſolutionem optimè percipere licebit.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003032">Sit igitur orbiculus ſuperior A, qui in pegmate I K­
                <lb/>
              L D, voluatur circa axem G,
                <expan abbr="ſitq́">ſitque</expan>
              ; pegma iſtud ſupe­
                <lb/>
              rius fixum, & immobile à clauo H, pendens. </s>
              <s id="s.003033">Infe­
                <lb/>
              rior orbiculus B, in loculamento O P Q R, circa
                <lb/>
              axem B, conuoluatur: ſitque funis ductarius circa
                <lb/>
              hos orbiculos hoc modo circumductus. </s>
              <s id="s.003034">primo ca­
                <lb/>
              put funis religetur clauo D, in ſuperiori pegmate
                <lb/>
              infixo, hinc demiſſus ſubtus inferiorem rotulam per
                <lb/>
              ipſius ſtriam deſcendat per puncta L S, aſcendatque
                <lb/>
              poſtea per M E N, ad ſuperiorem rotulam, ſupra
                <lb/>
              quam aſcendat per punctum T,
                <expan abbr="deſcendatq́">deſcendatque</expan>
              ; ad V, &
                <lb/>
              inde demittatur ad
                <expan abbr="potẽtiam">potentiam</expan>
              F. Iam ſi quepiam po­
                <lb/>
              tentia in F, traxerit funem F V, deorſum, interim
                <lb/>
              partes T, N, E, M, ſurſum attrahentur, & locula­
                <lb/>
              mentum inferius ſimul cum appenſo pondere eleua­
                <lb/>
              bitur, manente tamen interim fune prope D, vbi
                <lb/>
              clauo D, eſt religatus, & immobilis. </s>
              <s id="s.003035">ſed vbinam hic
                <lb/>
              vectis? </s>
              <s id="s.003036">conſidera diametrum M L, inferioris orbiculi, hæc enim ea eſt, quæ </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>