Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
159
"/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1191
"/>
<
lb
/>
8. Phyſ. toto illo loco quo probatur inter duos motus oppoſitos, quicunque illi ſint, intercede
<
lb
/>
re quietem, ſicut planè inſtantia diuerſa, ergo & tempus. </
s
>
<
s
>Huic etiam opinioni, vt iam grauiſ
<
lb
/>
ſimorum philoſophorum auctoritate res agatur; ſubſcripſiſſe conſtat Theophraſtum, Alexan
<
lb
/>
drum
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
qui omnem progreſſum in ſpeciem perfectam generationem eſſe ſtatuerit, & poſt ipſos
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1192
"/>
<
lb
/>
Simplicium, à quibus etiam tantum perſuaſus eſt Calaber,
<
emph
type
="
sup
"/>
b
<
emph.end
type
="
sup
"/>
vt exiſtimauerit formam quoque
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1193
"/>
<
lb
/>
ſubſtantię tempore contrahi generationis progreſſum, ſic exponens. </
s
>
<
s
>Nam primùm generans af
<
lb
/>
ficiebat materiam ſecundum qualitatem, neque enim voluit à cæteris ipſe diſcedere qui omnes
<
lb
/>
de pręuiis affectionibus vno ore mentionem faciunt; atque vt primum huiuſmodi affectio habi
<
lb
/>
litans abſoluta eſſet, incipere antiquam formam corrumpi,
<
expan
abbr
="
nouamq́
">nouamque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ſimul produci. </
s
>
<
s
>ita vt toto
<
lb
/>
illo tempore quod conſequitur finem eius affectionis, ſit interitus formæ veteris, generatio verò
<
lb
/>
ſuccedentis. </
s
>
<
s
>Quoniam verò ſubſtantiæ formis aliquid eſt contrarium; inde effici vt introductio
<
lb
/>
formę
<
expan
abbr
="
generãdæ
">generandæ</
expan
>
momento fieri non poſſet. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
ſiquidẽ
">ſiquidem</
expan
>
reſiſtentia
<
expan
abbr
="
cõtrariis
">contrariis</
expan
>
inhæreat, reſiſtentiæ verò
<
lb
/>
ſucceſsio comitetur. </
s
>
<
s
>Secundum parteis igitur ſubſtantiæ forma introducitur, atque ita fit omnis
<
lb
/>
tranſmutatio omniſque generatio in quodam tempore perficitur. </
s
>
<
s
>Voluit hic vir, vt videtur ni
<
lb
/>
mium gratificari Auerroi apud
<
expan
abbr
="
quẽ
">quem</
expan
>
formæ elementorum diuiduæ ſunt, & plus
<
expan
abbr
="
minuſq́
">minuſque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
accipiũt
">accipiunt</
expan
>
.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>At mihi neque ſenſus, neque ratio rem ita eſſe dictant. </
s
>
<
s
>Dum enim ipſe putat abſolui affectio
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1194
"/>
<
lb
/>
nem priuſquam generatio cœperit, ſequitur vt ipſe velit, qualitatis ortum ortui ſubſtantiæ præ
<
lb
/>
cedere, affectionis
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
abſolutio terminus eſt; terminus autem eſt ipſa qualitas. </
s
>
<
s
>Atqui cùm ſenſus,
<
lb
/>
tum ratio, tum etiam Ariſtoteles hoc falſum eſſe perſuadent, ſiquidem ignis tum ſimpliciter ca
<
lb
/>
lidus ſit, vbi genitus & perfectus fuerit. </
s
>
<
s
>nam tum maximè calefacit; & operatur ſecundum na
<
lb
/>
turam quæ eſt ipſa forma. </
s
>
<
s
>Prætereà ſicuti accidens, vt ſit, ſubſtantiam flagitat, nam ſequitur
<
lb
/>
ipſam, ſic & forma accidentis ſubſtantiæ formam conſequitur. </
s
>
<
s
>Vt enim ſe habet accidens ad
<
lb
/>
ſubſtantiam: ſic
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
accidentis forma ad formam ſubſtantiæ ſe habeat neceſſe eſt, ſunt etenim
<
lb
/>
vtraque per ſuam formam. </
s
>
<
s
>Sed accidens eſt per ſubſtantiam, aut ex ſubſtantia pendet. </
s
>
<
s
>Et for
<
lb
/>
mæ igitur accidentis forma ſubſtantię ſupponitur. </
s
>
<
s
>Inſuper docet Ariſtoteles perfectam eſſe qua
<
lb
/>
litatem, vt primum res eſt, anteà verò ſummè calidum non eſſe. </
s
>
<
s
>Proptereà confirmabat
<
emph
type
="
sup
"/>
c
<
emph.end
type
="
sup
"/>
eſſe
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1195
"/>
<
lb
/>
tunc elementum in ſuo loco ſimpliciter, cùm iam genitum foret, vt ſimul tempore ad ſummum;
<
lb
/>
ſed natura non ſimul & ſubſtantia completa ſit, & accidentia quæ conſequuntur ſubſtantiam:
<
lb
/>
nullo autem modo accidens ſubſtantiæ præcedat. </
s
>
<
s
>Deinde facit hic auctor formam ſubſtantiæ
<
lb
/>
diuiduam, de elementorum formis ſeparatim poſteà dicetur,
<
expan
abbr
="
nũc
">nunc</
expan
>
de forma generaliter agemus.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg1196
"/>
<
lb
/>
Nil autem magis Ariſtoteli diſplicere videtur, quàm quòd forma ſit diuidua. </
s
>
<
s
>Nam ſi forma
<
lb
/>
diuidua, vnde vnitatis ratio petetur in naturalibus? </
s
>
<
s
>Accipit item Ariſtoteles formam eſſe finem
<
lb
/>
generationis: at ratio finis, quatenus ipſe finis eſt, eſt eſſe indiuiduum. </
s
>
<
s
>Nec quiſquam huic
<
lb
/>
ſententiæ refragabitur qui Ariſtotelicas rationes aduertat 6. Phyſ. ſcriptas. </
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
sup
"/>
d
<
emph.end
type
="
sup
"/>
Adde quòd ſi for
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1197
"/>
<
lb
/>
ma diuidua foret, aut à generatione ipſa non ſepararetur; aut genita diuidi poſſent. </
s
>
<
s
>In quocun
<
lb
/>
que enim motu duo ſunt & quod generatur quod à motu ſola ratione diſtinguitur, vt ſuprà vi
<
lb
/>
ſum eſt, & quod genitum eſt. </
s
>
<
s
>At forma non eſt id quod generatur, hoc enim quatenus genera
<
lb
/>
tur, tendit ad formam, neque eſt forma. </
s
>
<
s
>Ergo forma reſpondet ei quod genitum eſt. </
s
>
<
s
>Id verò
<
lb
/>
eſt indiuiduum, & idcirco vltimum non eſſe & primum eſſe rei ponuntur à philoſopho,
<
emph
type
="
sup
"/>
e
<
emph.end
type
="
sup
"/>
quæ
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1198
"/>
<
lb
/>
ſunt indiuidua neceſſariò ne, aut
<
expan
abbr
="
cõtraria
">contraria</
expan
>
ſimul
<
expan
abbr
="
exiſtãt
">exiſtant</
expan
>
, aut materia ſit olim omni forma priuata.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Huc accedit quòd legimus apud eundem auctorem,
<
emph
type
="
sup
"/>
f
<
emph.end
type
="
sup
"/>
materiam vltimam idem eſſe cum forma,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1199
"/>
<
lb
/>
ſed cùm forma præſente in vltima materia res iam ſit, non autem amplius fiat, forma prorſus in
<
lb
/>
diuidua ſit oportet. </
s
>
<
s
>Eſſe verò tum rem; cum forma ſit in vltima materia, monſtrant ea quæ de
<
lb
/>
poteſtate vltima & forma 9. primæ philoſophię libro decreuit Ariſtoteles. </
s
>
<
s
>Idem
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
formam
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1200
"/>
<
lb
/>
indiuiduam non ſemel eſſe teſtatur,
<
emph
type
="
sup
"/>
g
<
emph.end
type
="
sup
"/>
quod interim accipias velim de forma quatenus forma eſt,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1201
"/>
<
lb
/>
& pręcipuè de forma ſubſtantiæ. </
s
>
<
s
>Itaque propter formam quæque res non ſanè fieri, ſed eſſe
<
lb
/>
dicitur.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1181
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1182
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1183
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1184
"/>
a 8. Phyſ.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1185
"/>
F</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1186
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1187
"/>
b 6. Phyſ.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1188
"/>
c 1. Phyſ.
<
lb
/>
T. 56.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1189
"/>
H</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1190
"/>
d 14. Met.
<
lb
/>
c. 4.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1191
"/>
A</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1192
"/>
a 5. Met.
<
lb
/>
c. </
s
>
<
s
>de nat.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1193
"/>
b
<
expan
abbr
="
q.
">que</
expan
>
de in
<
lb
/>
cremento.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1194
"/>
B</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1195
"/>
c 8. Phyſ.
<
lb
/>
T. 32.
<
lb
/>
<
lb
/>
4. de Cęlo.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1196
"/>
C</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1197
"/>
d T. 24.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1198
"/>
e 3. Phyſ.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1199
"/>
f 8. Met.
<
lb
/>
T. vlt.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1200
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1201
"/>
g 5. Met.
<
lb
/>
T. 5.
<
lb
/>
<
lb
/>
7. Met. T.
<
lb
/>
28.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex propria ſententia demonſtratur ſucceſſionem pertinere ad ortum. </
s
>
<
s
>Cap. </
s
>
<
s
>XIIII
<
emph.end
type
="
italics
"/>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>TEMPVS eſt nunc, vt adſcribamus quæ ſit animi noſtri ſententia, de eo quòd ſucceſsio in
<
lb
/>
ortu quoque inſit. </
s
>
<
s
>Hæc verò nonnullarum vocum explanationem poſtulat nimirum
<
foreign
lang
="
grc
">με
<
lb
/>
ταβολῆς</
foreign
>
.i. </
s
>
<
s
>mutationis,
<
foreign
lang
="
grc
">κινήσεως</
foreign
>
, hoc eſt motus,
<
foreign
lang
="
grc
">γενέσεως</
foreign
>
, ſiue generationis, neque enim ſin
<
lb
/>
gularum vniuſmodi vſus eſt, & earum varietas miram perplexitatem parere poteſt. </
s
>
<
s
>Exordiamur
<
lb
/>
à multitudine: hęc primùm communiſsimè ſumitur: etenim ſignificat
<
foreign
lang
="
grc
">ἀνο μετ̓ ἀνο</
foreign
>
.i. </
s
>
<
s
>vnum poſt
<
lb
/>
aliud, ſiue id è veſtigio ſit, ſiue etiam cum tempore, quæ propriè eſt
<
foreign
lang
="
grc
">μεταβασις</
foreign
>
, & tranſitus.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Ea verò eſt vel inter contraria, vel contradicentia, vel oppoſita. </
s
>
<
s
>Proinde partes eius tres enume
<
lb
/>
rantur ex non ſubiecto in ſubiectum, quæ eſt generatio, è non ſubiecto in ſubiectum, quæ eſt illi
<
lb
/>
oppoſita corruptio, & è ſubiecto in ſubiectum qui propriè motus appellatur, & eſt inter </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>