Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
Scan
Original
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002151
">
<
pb
xlink:href
="
035/01/179.jpg
"
pagenum
="
139
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
huius compoſitionis quæ adæquat multas trochleas, aut etiam lon
<
lb
/>
gißimum vectem maximus eſt vſus. </
s
>
<
s
id
="
id.002152
">
<
expan
abbr
="
Quandoquidẽ
">Quandoquidem</
expan
>
cum materia ad
<
lb
/>
vectem, cuius longitudo vnius ſtadij requireretur, idonea
<
expan
abbr
="
nuſquã
">nuſquam</
expan
>
in
<
lb
/>
ueniri poßit, plurium tamen trochlearum, ergatarum, ſucularum,
<
lb
/>
tympanorum, collopum compoſitione apta proportionalium, fiet ma
<
lb
/>
china tractabilis, cuius vis maior eſſe poteſt: quam vectis, cuius lon
<
lb
/>
gitudo eſſet ſtadij vnius. </
s
>
<
s
id
="
id.002153
">Rei huius ſpecimen luculentum Romæ ex
<
lb
/>
hibitum eſt à Dominico Fontana Mili in
<
expan
abbr
="
Comẽſi
">Comenſi</
expan
>
diocœſi orto, con
<
lb
/>
ſilio, adhortatione, ſumptibus X iſti V. pontificis maximi, in tran
<
lb
/>
ſponendo obeliſco, qui Soli primùm à Pherone Rege Ægypti, Helio
<
lb
/>
poli antè Troiani belli tempora factus, & dicatus: poſtea à Caio Ca
<
lb
/>
ligula Romam tranſuectus Auguſto & Tiberio Cæſaribus ſacer,
<
lb
/>
temporibus noſtris pænè obrutus ruderibus ædium, quæ circum eum
<
lb
/>
corruerant, parietinis & cœmentis, nullam tamen iniuriam à tot
<
lb
/>
Romani nominis hoſtibus paſſus, nulla ex parte exeſus, aut comminu
<
lb
/>
tus, magna omnium aduentantium admiratione parte adhuc ſui ali
<
lb
/>
qua loco valde inepto conſpicuus, viſebatur. </
s
>
<
s
id
="
id.002154
">Vt totum hoc negotium
<
lb
/>
geſtum ſit, licet iam à multis doctis viris literarum monumentis
<
lb
/>
commendatum, ineptißimus tamen ſim, aut eorum, quæ mea ætate
<
lb
/>
fiunt maxime memorabilium, ignarus, ſi ipſum in huius loci id
<
lb
/>
exempli maxime poſtulantis illuſtratione, prætermittam, breuiter
<
lb
/>
ergo commemorabo.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.002155
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Primum ſcire oportet, quod obeliſcus eſt vnus ingenti magnitu
<
lb
/>
dine lapis, qui ab imo vſque ad ſummum rectis lineis inſtar acus, aut
<
lb
/>
potius exigui veru in cuſpidem terminatur. </
s
>
<
s
id
="
id.002156
">Varia eſt obeliſcorum
<
lb
/>
materia, forma, & altitudo. </
s
>
<
s
id
="
id.002157
">Hic de quo agitur ex vno lapide, eoque
<
lb
/>
durißimo, qui pyrhopæcilos dicitur, quod punctis quibuſdam ignei
<
lb
/>
coloris diſtinctus ſit, ac varius vndique interluceat, ſine notis hie
<
lb
/>
roglyphicis ( quod alijs obeliſcis frequens eſt, per has regibus Ægypti
<
lb
/>
ſuas res geſtas memoriæ commendantibus ) ſemper eadem forma, ea
<
lb
/>
que quadrangulari ex infima ſui parte minus ampla & ſpatioſa, ob
<
lb
/>
idque pulcherrima, cuius craßitudo, ſi Serlius antiquitatum Roma
<
lb
/>
narum ſcriptor rectè metitus eſt, pedibus 9. minutiſque 24. altitu
<
lb
/>
do pedibus 85. ſummaque demum craßitudo pedibus 6. & minutis
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
8.
<
emph
type
="
italics
"/>
comprehenditur, ad imanque ipſius radicem hæ literæ in epitaphij
<
lb
/>
ordinem digeſtæ ac diſtributæ legebantur.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>