Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
[Figure 111]
[Figure 112]
[Figure 113]
[Figure 114]
[Figure 115]
[Figure 116]
[Figure 117]
[Figure 118]
[Figure 119]
[Figure 120]
[Figure 121]
[Figure 122]
[Figure 123]
[Figure 124]
[Figure 125]
[Figure 126]
[Figure 127]
[Figure 128]
[Figure 129]
[Figure 130]
[Figure 131]
[Figure 132]
[Figure 133]
[Figure 134]
[Figure 135]
[Figure 136]
[Figure 137]
[Figure 138]
[Figure 139]
[Figure 140]
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="180" xlink:href="009/01/180.jpg"/>
            <p type="head">
              <s id="s.003061">
                <emph type="italics"/>
              Additio de veteri Securi, & Bipenne.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003062">Libet etiam huic tractationi de ſecuri nonnulla addere, quæ olim oc­
                <lb/>
              caſione ex Proclo accepta in tenebris diu deliteſcentia in lucem re­
                <lb/>
              ſtituimus, ſunt autem hæc. </s>
              <s id="s.003063">Primò, antiquæ ſecuris, necnon bipen­
                <lb/>
              nis figuram reſtituam. </s>
              <s id="s.003064">Secundò, oſtendam angulum ſecuris, qui
                <lb/>
              curuilineus eſt, æqualem eſſe angulo trianguli æquilateri, qui rectilineus eſt.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003065">Proclus igitur in comm. 23. primi Euclidis, ſic ait: oſtenſum fuit ab anti­
                <lb/>
              quis, ſcilicet Geometris, quod angulus figuræ illius, quæ ſecuri ſimilis eſt,
                <lb/>
              æqualis eſt angulo rectilineo, quippe qui duabus tertijs anguli recti æqualis
                <lb/>
              eſt. </s>
              <s id="s.003066">hanc anguli ſecuris affectionem, cum nec ille, nec alij, quod ſciam de­
                <lb/>
              monſtrent, ego paulò poſt demonſtrabo. </s>
              <s id="s.003067">deinde ſubdit; fit autem huiuſmo­
                <lb/>
              di ſecuralis figura, quæ pelecoides vocatur duobus circulis per centra ſe
                <lb/>
              mutuò ſecantibus. </s>
              <s id="s.003068">hæc Proclus. </s>
              <s id="s.003069">Ex his autem poſtremis verbis deſcriptio­
                <lb/>
              nem antiquæ ſecuris, ſic puto eruendam. </s>
              <s id="s.003070">Ducatur primo recta A C, quæ
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.180.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/180/1.jpg" number="104"/>
                <lb/>
              erit inſtar manubrij ſecuris. </s>
              <s id="s.003071">de­
                <lb/>
              inde ex centro C, interuallo. </s>
              <s id="s.003072">v. g.
                <lb/>
              C B, deſcribatur circulus B F; ſi­
                <lb/>
              militer eodem interuallo B D, ex
                <lb/>
              centro D, deſcribatur circulus
                <lb/>
              B E; tandem ex B, centro, atque
                <lb/>
              eodem interuallo ducatur alius
                <lb/>
              circulus D E F C, qui priores duos ſecabit in punctis E F.
                <expan abbr="cõſideremus">conſideremus</expan>
              iam,
                <lb/>
              reliquis circulorum partibus ommiſſis, curuilineam figuram B E F, quam
                <lb/>
              eſſe veteris ſecuris formam ex
                <expan abbr="ſentẽtia">ſententia</expan>
              Proclinon eſt dubitandum, cum cir­
                <lb/>
              culis ſe mutuò per centra ſecantibus conſtituatur, vt vult ipſe, & præterea
                <lb/>
              habeat angulos E F, tantos, quantos ipſe tradit, vt mox patebit; linea au­
                <lb/>
              tem A B C, ſecuris manubrium refert.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003073">Quod autem tam angulus E, quàm angulus F, ſint æquales duabus tertijs
                <lb/>
              vnius anguli recti, ſiue quod idem eſt angulo trianguli æquilateri, manife­
                <lb/>
              ſtum erit hoc modo. </s>
              <s id="s.003074">Deſcribatur iterum ſecuralis figura prædicto modo,
                <lb/>
              ſ
                <expan abbr="itq;">itque</expan>
              ea A B C. ducantur præterea ad ſingulos angulos tres rectæ A B, B C,
                <lb/>
              C A, quæ conſtituunt triangulum æquilaterum A B C, tria enim ipſius late­
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.180.2.jpg" place="text" xlink:href="009/01/180/2.jpg" number="105"/>
                <lb/>
              ra ſubtendunt tres arcus æquales A B, B C, C A,
                <lb/>
              ſunt enim tres ſextantes æqualium circulorum,
                <lb/>
              ut facilè colligi poteſt ex 15. 4. ex quo etiam ſe­
                <lb/>
              quitur tres illas circulorum portiones, quas re­
                <lb/>
              ctè cum ſuis arcubus conſtituunt eſſe inuicem
                <lb/>
              æquales, & ſimiles portiones nimirum A B E,
                <lb/>
              B C D, C A F. hinc pręterea ſequitur angulos ip­
                <lb/>
              ſarum eſſe inuicem æquales, angulos, v.g. A B E,
                <lb/>
              C B D, mixtos eſſe æquales, quod facilè eſt per imaginariam ſuperpoſitio­
                <lb/>
              nem demonſtrare. </s>
              <s id="s.003075">cum igitur prædicti duo anguli ſint æquales, ſitque inter
                <lb/>
              eos medius alius angulus E B C, qui pariter mixtus eſt, ſi ipſe addatur tam
                <lb/>
              angulo C B D, quàm angulo A B E, inuicem æqualibus, erunt duo anguli </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>