Hic igitur cum ob ſitum ( attingebat enim propemodum ſacrarium
baſilicæ S. Petri, quod ad meridiem vergit ) & eorum quibus ſacra
tus erat execrationem, ſummo pontifici diſplicuiſſet, vt alijs nonnul
lis, qui ante eum in cathedra D. Petri ſederunt: ſed qui rem ob eius, vt
exiſtimabant, a)dunami/an: aut ob ſumptuum magnitudinem ab ag
greßione deterriti, nunquam attentarunt. Sanctitati viſum eſt, vt in
media Vaticani area ante templi, quo nullum eſt magnificentius, ve
ſtibulum, loco Romæ amplißimo & celeberrimo, & pontificalibus
actionibus dedicato, collocaretur, & ſigno crucis eius apici impoſito,
Chriſto Chriſtianorum duci vnico, & ſeruatori, obliterata prorſus
Paganorum conſecratione, conſecraretur, & totus denique Chriſtia
nos præmoneret, vt quemadmodum eius quatuor latera ab infima
parte ſurſum verſus paulatim gracileſcunt, quouſque acutiſsimo
apice, in quo eſt Chriſtus, terminetur: ſic diſcant mentes ſuas ab hono
rum, diuitiarum, aliarum que rerum terreſtrium, quibus maxime pa
tent, cogitationibus & cupiditatibus ſubtrahere & ſubducere, nec
ante conſiſtant: quam illæ in altum paulatim erectæ, & acutiores
factæ, Chriſtum, eumque crucifixum inueniant, ſolum ament, hunc
ſomnient, in ſolo quieſcant, & in eo ſeſe noctes dieſque oblectent.
Hoc igitur vt fieret, ipſum obeliſcum ſine offenſionis periculo pri
mum oportebat è ſuo ſtylobata auellere: deinde humi vel ſuper curri
culo reclinare: poſtea tranſuehere ad locum deſtinatum, ab hoc mille
pedes diſtantem per tumulum aggeſtum paulatim eminentiorem va
lidiſsimis trabibus per aliquot tignorum ſtatutiones religatis vndi
quaque coercitum, ne immenſa vecturæ mole fatiſceret: poſtea ſenſim
in ſublime ſubrigere: poſtremo perpendiculariter ſubrectum ſuper
ſtylobata ſuo collocare: nunc qui vectes, quæ ferramenta, quæ machi
næ, quot operæ, qui modus tot molitionibus, quarum quælibet factu
propemodum a)du/natos iudicabatur, adhibita ſunt, dicam, vt ex qua
dam epistola familiari Roma in Hiſpaniam ad P.Velleium de hac
re miſſa, & aliorum doctorum hominum ſcriptis, breuiter collegimus.
baſilicæ S. Petri, quod ad meridiem vergit ) & eorum quibus ſacra
tus erat execrationem, ſummo pontifici diſplicuiſſet, vt alijs nonnul
lis, qui ante eum in cathedra D. Petri ſederunt: ſed qui rem ob eius, vt
exiſtimabant, a)dunami/an: aut ob ſumptuum magnitudinem ab ag
greßione deterriti, nunquam attentarunt. Sanctitati viſum eſt, vt in
media Vaticani area ante templi, quo nullum eſt magnificentius, ve
ſtibulum, loco Romæ amplißimo & celeberrimo, & pontificalibus
actionibus dedicato, collocaretur, & ſigno crucis eius apici impoſito,
Chriſto Chriſtianorum duci vnico, & ſeruatori, obliterata prorſus
Paganorum conſecratione, conſecraretur, & totus denique Chriſtia
nos præmoneret, vt quemadmodum eius quatuor latera ab infima
parte ſurſum verſus paulatim gracileſcunt, quouſque acutiſsimo
apice, in quo eſt Chriſtus, terminetur: ſic diſcant mentes ſuas ab hono
rum, diuitiarum, aliarum que rerum terreſtrium, quibus maxime pa
tent, cogitationibus & cupiditatibus ſubtrahere & ſubducere, nec
ante conſiſtant: quam illæ in altum paulatim erectæ, & acutiores
factæ, Chriſtum, eumque crucifixum inueniant, ſolum ament, hunc
ſomnient, in ſolo quieſcant, & in eo ſeſe noctes dieſque oblectent.
Hoc igitur vt fieret, ipſum obeliſcum ſine offenſionis periculo pri
mum oportebat è ſuo ſtylobata auellere: deinde humi vel ſuper curri
culo reclinare: poſtea tranſuehere ad locum deſtinatum, ab hoc mille
pedes diſtantem per tumulum aggeſtum paulatim eminentiorem va
lidiſsimis trabibus per aliquot tignorum ſtatutiones religatis vndi
quaque coercitum, ne immenſa vecturæ mole fatiſceret: poſtea ſenſim
in ſublime ſubrigere: poſtremo perpendiculariter ſubrectum ſuper
ſtylobata ſuo collocare: nunc qui vectes, quæ ferramenta, quæ machi
næ, quot operæ, qui modus tot molitionibus, quarum quælibet factu
propemodum a)du/natos iudicabatur, adhibita ſunt, dicam, vt ex qua
dam epistola familiari Roma in Hiſpaniam ad P.Velleium de hac
re miſſa, & aliorum doctorum hominum ſcriptis, breuiter collegimus.