Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
[Figure 81]
[Figure 82]
[Figure 83]
[Figure 84]
[Figure 85]
[Figure 86]
[Figure 87]
[Figure 88]
[Figure 89]
[Figure 90]
[Figure 91]
[Figure 92]
[Figure 93]
[Figure 94]
[Figure 95]
[Figure 96]
[Figure 97]
[Figure 98]
[Figure 99]
[Figure 100]
[Figure 101]
[Figure 102]
[Figure 103]
[Figure 104]
[Figure 105]
[Figure 106]
[Figure 107]
[Figure 108]
[Figure 109]
[Figure 110]
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.003075">
                <pb pagenum="181" xlink:href="009/01/181.jpg"/>
              A B C, rectilineus, & E B D, curuilineus æquales. </s>
              <s id="s.003076">ille autem eſt angulus
                <lb/>
              æquilateri, qui æqualis eſt duabus tertijs vnius recti ex corollario 32. primi.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.003077">hic verò eſt angulus ſecuris. </s>
              <s id="s.003078">eſt igitur angulus ſecuris æqualis duabus ter­
                <lb/>
              tijs vnius recti, vt ait Proclus, quod demonſtrandum erat. </s>
              <s id="s.003079">quod etiam ma­
                <lb/>
              nifeſtum ſignum eſt ſecuris figuram a me reſtitutam eſſe illam veterem, de
                <lb/>
              qua idem Proclus loquitur.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003080">Reſtat, vt de antiquæ bipennis etiam figura diſſeramus; quæ nihil aliud
                <lb/>
              erat, quàm duplex ſecuris, ſiue ſecuris anceps, qualis eſt præſens figura, vt
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.181.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/181/1.jpg" number="106"/>
                <lb/>
              propterea etiam ſæpius
                <expan abbr="bipẽnis">bipennis</expan>
              ip­
                <lb/>
              ſa ſecuris appelletur. </s>
              <s id="s.003081">dicitur enim
                <lb/>
              bipennis, quaſi binis pinnis, quæ ſe­
                <lb/>
              cures erant, conſtet, vt & Græcis
                <lb/>
                <foreign lang="grc">διπτερος</foreign>
              dicebatur. </s>
              <s id="s.003082">teſte etiam No­
                <lb/>
              nio, illud bipenne eſt, quod
                <expan abbr="vtrinq;">vtrinque</expan>
                <lb/>
              acutum eſt. </s>
              <s id="s.003083">collegi autem
                <expan abbr="vtcunq;">vtcunque</expan>
                <lb/>
              hanc bipennis figuram ex Simmiæ
                <lb/>
              peruetufti poetæ græci
                <expan abbr="epigrãmate">epigrammate</expan>
              , quod Simmiæ ſecuris appellatur. </s>
              <s id="s.003084">quod
                <lb/>
              epigramma carminibus loco linearum conſtat, quæ in ſecuris formam con­
                <lb/>
              ſtituta ſunt.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.003085">Sciendum namque eſt Simmiam, poeticam hanc ſecurim concinnaſſe in
                <lb/>
              gratiam Epei illius, qui equum Troianum ligneum fuerat architectatus, vt
                <lb/>
              eſt apud Virg. </s>
              <s id="s.003086">Et ipſe doli fabricator Epeus. </s>
              <s id="s.003087">qui cum ſoluendi voti cauſa
                <lb/>
              vellet ſecurim, ſiue bipennem, qua in equi Durij molitione vſus fuerat, Mi­
                <lb/>
              neruæ Deæ, quod ſibi in eo opere faciendo auxilio fuiſſet, dedicare,
                <expan abbr="eamq́">eamque</expan>
              ;
                <lb/>
              vt Ariſt. in libello de admirandis audit. </s>
              <s id="s.003088">num. </s>
              <s id="s.003089">104. narrat, in templo græ­
                <lb/>
              cæ Mineruæ, quod erat in Gargaria Italiæ Regione propè Metapontum,
                <lb/>
              ſuſpendere, a præfato Simmia quæſiuit, vt epigrammate aliquo dedicatio­
                <lb/>
              nem hanc ſuam complecteretur. </s>
              <s id="s.003090">qui vt illi morem gereret ingenioſæ illius
                <lb/>
              bipennis dedicationem, vt melius imitaretur, ſecuri hac carminum com­
                <lb/>
              plexus eſt. </s>
              <s id="s.003091">quæ dedicatio, ſiue epigramma, quod adhuc extat, deinceps ſe­
                <lb/>
              curis Simmiæ vocitata eſt; ex qua figura bipennis illius, equi Durij fabrica­
                <lb/>
              tricis nobis adhuc magna cum voluptate innotuit. </s>
              <s id="s.003092">Porrò gratum,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              ad
                <lb/>
              ea, quæ diximus intelligenda vtile Lectori fore arbitrati ſumus, ipſam Sim­
                <lb/>
              miæ bipennem ex operibus Theocriti, quibus addi ſolet, huc referre; quam
                <lb/>
              P. Ricardus Eſius de noſtra Societate linguæ græcæ peritiſſimus, in hunc
                <lb/>
              modum tranſtulit. </s>
              <s id="s.003093">hoc autem ordine legenda eſt: lectio à manubrio
                <lb/>
              incipiat, deinde legatur carmen; fortiſſimæ Deæ, quod ſubſe­
                <lb/>
              quatur; dedit Epeus, & ſic in orbem lectio,
                <expan abbr="vſq;">vſque</expan>
              ad me­
                <lb/>
              dium circumducatur. </s>
              <s id="s.003094">hæc ſunt, quæ præſertim
                <lb/>
              in gratiam eorum, qui ſuauiſſimo an­
                <lb/>
              tiquitatis ſtudio tenentur, la­
                <lb/>
              tere nolui.</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>