Lucretius, De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text), 1893
page |< < of 258 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap n="5">
            <p type="main">
              <s id="s.001288">
                <pb xlink:href="082/01/182.jpg" pagenum="220"/>
              nonne vides etiam quam magno pondere nobis
                <lb/>
              sustineat corpus tenuissima vis animai
                <lb/>
              propterea quia tam coniuncta atque uniter apta est ?</s>
              <s id="s.001289">
                <lb/>
              denique iam saltu pernici tollere corpus
                <lb/>
              quid potis est nisi vis animi quae membra gubernat ?</s>
              <s id="s.001290">
                <lb/>
              iamne vides quantum tenuis natura valere
                <lb/>
              possit, ubi est coniuncta gravi cum corpore, ut aer
                <lb/>
              coniunctus terris et nobis est animi vis ?</s>
              <s id="s.001291">
                <lb/>
              Nec nimio solis maior rota nec minor ardor
                <lb/>
              esse potest, nostris quam sensibus esse videtur.
                <lb/>
              nam quibus e spatiis cumque ignes lumina possunt
                <lb/>
              adicere et calidum membris adflare vaporem,
                <lb/>
              nil illa his intervallis de corpore libant
                <lb/>
              flammarum, nil ad speciem est contractior ignis. </s>
              <s id="s.001292">
                <lb/>
              proinde, calor quoniam solis lumenque profusum
                <lb/>
              perveniunt nostros ad sensus et loca mulcent,
                <lb/>
              forma quoque hine solis debet filumque videri,
                <lb/>
              nil adeo ut possis plus aut minus addere, vere.</s>
              <lb/>
              <s id="s.001293"> lunaque, sive notho fertur loca lumine lustrans
                <lb/>
              sive suam proprio iactat de corpore lucem,
                <lb/>
              quidquid id est, nilo fertur maiore figura
                <lb/>
              quam, nostris oculis qua cernimus, esse videtur. </s>
              <s id="s.001294">
                <lb/>
              nam prius omnia, quae longe semota tuemur
                <lb/>
              aera per multum, specie confusa videntur
                <lb/>
              quam mi
                <emph type="italics"/>
              nui
                <emph.end type="italics"/>
              filum. </s>
              <s id="s.001295">quapropter luna necesse est,
                <lb/>
              quandoquidem claram speciem certamque figuram
                <lb/>
                <lb/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>
Impressum