Quare quæ deinceps numeris xx.
xxi.
& xxii.
adiicis,
fruſtrà ſunt: cùm ex iis etiam vltrò datis, nihil aduerſus inſi
nuatam à nobis Experientiam, aut omninò contra nos (ob
Exemplorum, quibus vteris, dißimilitudinem) concludas.
fruſtrà ſunt: cùm ex iis etiam vltrò datis, nihil aduerſus inſi
nuatam à nobis Experientiam, aut omninò contra nos (ob
Exemplorum, quibus vteris, dißimilitudinem) concludas.
Fruſtrà ſunt, in quis; ſed nimirùm, quia quod repo
neres, non fuit, & prætextu Exemplorum, quæ articulis
XXI, & XXII. habentur, diſſimulare viſum eſt, quæ op
poſui XX. circa varia Experimenta. Siquidem illa in eo
recenſui, quæ tu videbaris potuiſſe præſertim intelli
gere, cùm diceres rem Experientiâ facilè conſtare in graui
quocumque; ac oſtendi ipſa non eſſe, qualia tu dicebas,
facilia, clara, indubitata; teque ideò ſollicitaui, vt decla
rares quemadmodum conſtaret tibi grauia ex altitu
dine dupla decidentia impetus eſſe duplò maioris, tri
plò ex tripla, &c. Tu verò, cùm quid reſponderes (aut
dic ſaltem, quomodo poſſim id interpretari) non ſup
peteret, factum ſatis eſſe putaſti, ſi ea diceres eſſe fruſtrà.
Sed fruſtrà fuerint, quatenus ex te fruſtrà requiſiui quæ
laterent te; at non fuere fruſtrà, vt oſtenderem, te non
debuiſſe id, quod in te minimè eſſet, oſtentare. Certè
enim iam non potuiſti illud, quod mox, prætexere,
non eſſe tibi operæ, temporiſque faciendam iacturam; cùm
excitatæ difficultates manifeſtum fecerint, quàm vtiliter
operam, tempuſque in iis impendiſſes. Quanquam &
nulla vnquam poteſtin rebus huiuſcemodi diligentia
eſſe ſuperflua; ipſeque teſtor fuiſſe te, quod ſpectat ad
me, ampliùs præſtiturum paucis quibuſdam verſibus
explicantibus vnicum, de quo conſtaret, Experimen
tum; quàm opere toto, totiſque ratiociniis; ac in eo
ſum ſemper, vt ſi vel deinceps proferre poſſis vnicum,
neres, non fuit, & prætextu Exemplorum, quæ articulis
XXI, & XXII. habentur, diſſimulare viſum eſt, quæ op
poſui XX. circa varia Experimenta. Siquidem illa in eo
recenſui, quæ tu videbaris potuiſſe præſertim intelli
gere, cùm diceres rem Experientiâ facilè conſtare in graui
quocumque; ac oſtendi ipſa non eſſe, qualia tu dicebas,
facilia, clara, indubitata; teque ideò ſollicitaui, vt decla
rares quemadmodum conſtaret tibi grauia ex altitu
dine dupla decidentia impetus eſſe duplò maioris, tri
plò ex tripla, &c. Tu verò, cùm quid reſponderes (aut
dic ſaltem, quomodo poſſim id interpretari) non ſup
peteret, factum ſatis eſſe putaſti, ſi ea diceres eſſe fruſtrà.
Sed fruſtrà fuerint, quatenus ex te fruſtrà requiſiui quæ
laterent te; at non fuere fruſtrà, vt oſtenderem, te non
debuiſſe id, quod in te minimè eſſet, oſtentare. Certè
enim iam non potuiſti illud, quod mox, prætexere,
non eſſe tibi operæ, temporiſque faciendam iacturam; cùm
excitatæ difficultates manifeſtum fecerint, quàm vtiliter
operam, tempuſque in iis impendiſſes. Quanquam &
nulla vnquam poteſtin rebus huiuſcemodi diligentia
eſſe ſuperflua; ipſeque teſtor fuiſſe te, quod ſpectat ad
me, ampliùs præſtiturum paucis quibuſdam verſibus
explicantibus vnicum, de quo conſtaret, Experimen
tum; quàm opere toto, totiſque ratiociniis; ac in eo
ſum ſemper, vt ſi vel deinceps proferre poſſis vnicum,