Stevin, Simon, Mathematicorum hypomnematum... : T. 4: De Statica : cum appendice et additamentis, 1605

Table of figures

< >
[Figure 121]
[Figure 122]
[Figure 123]
[Figure 124]
[Figure 125]
[Figure 126]
[Figure 127]
[Figure 128]
[Figure 129]
[Figure 130]
[Figure 131]
[Figure 132]
[Figure 133]
[Figure 134]
[Figure 135]
[Figure 136]
[Figure 137]
[Figure 138]
[Figure 139]
[Figure 140]
[Figure 141]
[Figure 142]
[Figure 143]
[Figure 144]
[Figure 145]
[Figure 146]
[Figure 147]
[Figure 148]
[Figure 149]
[Figure 150]
< >
page |< < (186) of 197 > >|
186186A*DDITAMENTI* S*TATICÆ* P*ARS QVARTA*
1 PROPOSITIO.
Scaporum inverſuris aſperitatem neque augeri neque
leniri.
I*LLVSTRISSIMVS* P*RINCEPS* haud ignarus hos, qui ſcaporum in-
verſuras, tribus punctis R, H, S eodem loco manentibus, frenorum aſperita-
ti lenitudinive quidquam momenti afferre credunt, falſos opinionis &
veri va-
nos eſſe.
eoſdem quoque his rationibus ſolet refellere. Affigas enim, ajebat,
ſcapo directo, cujus figuram ſupra expreſſimus, laminam aliquam ferream,
quæ ſcapum tanquam majuſculis inverſuris deformatum exhibeat.
jam ſi quis
eſt ab hac mente, ut inde aſperitatem augeri ſuſpicetur:
id perinde foret ac ſi
credat inductam illam lamellam occulta quadam vi (magnetis inſtar) vel preſ-
ſim vel punctim aliquid agere.
porrò ſi qui pertinacius affirmĕt id re ipſa uſuq́;
comprobari, iſtos negando facile eſt refutare: quid enim habent dicere@ Cæ-
terum ſi equiſones, χαλινέρ{γα}{πο}, quique ὶ{πω}ικ{ὴν} ſolo uſu tractant, tritum il-
lud, tanquam ex Apollinis tripode nobis occinant.
Luam quiſque novit ar-
tem, in hac fidem ei habendam.
illi ſciant hoc in ſe ipſos quadrare maximè.
nam de ſtaticis effectionibus ſentĕtiam ferunt, quarum tamen ſint ignariſſimi.

ex hac enim facile docerentur mutationem omnem &
varietatem exiſtere ab
tribus punctis R H S.
quibus eodem loco manentibus, & propter eas lineis
imaginariis R H, H S ſede ſua haud emotis, anguloq́ue R H S invariato, ea-
dem &
par ſemper eritab ſcapo aſperitas. niſi fortè quid momenti afferat la-
mellæ affixæ ponduſculum.
verum id à propoſita quæſtione alienum eſt. & ſi
hoc urgeant, eares forte non magis eorum ſententiæ patrocinabitur, quam
adverſabitur.
Præterea animadverſione dignum eſt, non latus V W in ſcapi capitello, ſed
rectam imaginariam H S ad generalis cujuſdam theorematis ordinationem,
unde inflexurarum modus capiatur, aliquid momenti afferre.
nam latitudo
ocelli diverſa, diverſos quoque effectus inducit.
2 PROPOSITIO.
Scapi quo breviores tanto ſuntaſperiores.
Cauſa ejus rei ferè gemina. prima quod adductis tantundem habenis ſcapi
breviores plus commoveantur quam longiores.
cujus veritatem diagramma-
te demonſtrabo.
A B ſcapus longior, A C brevior, quo-
rum ſit idem capitellum A D, ejuſque ocelli contactus D:
238[Figure 238] adductis habenis in ſcapo breviore aſſurgat annelli conta-
ctus in E per peripheriam C E, &
ocelli contactus D de-
ſcendat in F per peripheriam D F.
Conſimiliter in ſcapo
longiore annelli contactus adducatur ad G, ut peripheriæ
C E, B G æquales ſint, hîc D deſcendet ſolummodo in H
per peripheriam D H.
ſed D F major eſt quàm D H, ſunt
enim inter ſe rationeſcaporum inverſa, id eſt, quemadmo-
dum longior ſcapus A B ad breviorem A C.
Itaque pſellia
ocellis affixa minoribus ſcapis moventur validius.
verum
quantum pſellia moventur magis, hoc mandibula à lupo,
mentumq́ue à pſellio preſsius premitur conſtringiturq́ue.
unde eſſicitur ut
ſcapi breviores longioribus ſint aſperiores.

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index