1in K, vbi etiam ob alterum motum erit A: erit igitur B, in linea B C, vt vo
lebamus. à quo poſtea diſcedens verſus C, motu pariter compoſito ſiſtitur
tandem in C, extremo lineæ pariter B C. eodem ergo tempore duo rhombi
extrema puncta æquè velocia, ſecundum vtramque lationem mota, interual
la nequaquam æqualia confecerunt, ſed A, maius, nimirum A D; B, verò
minus nimirum B C.
lebamus. à quo poſtea diſcedens verſus C, motu pariter compoſito ſiſtitur
tandem in C, extremo lineæ pariter B C. eodem ergo tempore duo rhombi
extrema puncta æquè velocia, ſecundum vtramque lationem mota, interual
la nequaquam æqualia confecerunt, ſed A, maius, nimirum A D; B, verò
minus nimirum B C.
Ex quibus etiam ſecundæ quæſtionis explicatio, & dubitandi ratio pate
bit: nam cum in rhombo duo ſint obtuſi anguli B, & C, & duo acuti A, & D,
punctus ille, qui ab obtuſo angulo B, recedit, fertur duabus lationibus inui
cem ferè contrarijs, propria enim tendit ſurſum ad A, aliena verò deorſum
trahitur verſus D; cauſa huius contrarietatis ſunt lineæ D B, B A, obtuſum
angulum continentes, quæ à prædicto angulo in contrarias partes ſeparan
tur: per has autem lineas fiunt prædicti motus, vnde ipſi quoque contrarij
ſint neceſſe eſt: & propterea ſe mutuò impediunt: atque hinc neceſſe eſt pun
ctum B, motu compoſito hinc inhibito minus interuallum B C, pertranſire.
At verò punctum A, quia ab acuto angulo deſcendit, vtraque latione fertur
deorſum, quæ lationes ſe mutuò iuuant, faciuntque; vt A, maius, quamuis eo
dem tempore, & eadem celeritate peragret ſpatium A D. nam punctum A,
ſua ſpontè deſcendit per latus A B, & ab ipſo latere A B, quod fertur ad C D,
pariter deorſum vehitur. nihil igitur mirum fit, ſi A, maius interuallum A D,
quam B C, percurrat. cauſa verò huius motuum concordiæ eſt angulus acu
tus A, ob quem latera rhombi magis inuicem approximantur, redduntque
longiorem A D, quàm B C: è contrariò autem, quo obtuſiores ſunt anguli
B, C, minorem faciunt ipſam B C, latera enim ſemper magis ad rectam li
neam accedunt; donec tandem omni angulo euaneſcente in directum con
ſtituantur; quo caſu congruerent cum linea A D, rhombusque; ipſe amplius
nullus eſſet.
bit: nam cum in rhombo duo ſint obtuſi anguli B, & C, & duo acuti A, & D,
punctus ille, qui ab obtuſo angulo B, recedit, fertur duabus lationibus inui
cem ferè contrarijs, propria enim tendit ſurſum ad A, aliena verò deorſum
trahitur verſus D; cauſa huius contrarietatis ſunt lineæ D B, B A, obtuſum
angulum continentes, quæ à prædicto angulo in contrarias partes ſeparan
tur: per has autem lineas fiunt prædicti motus, vnde ipſi quoque contrarij
ſint neceſſe eſt: & propterea ſe mutuò impediunt: atque hinc neceſſe eſt pun
ctum B, motu compoſito hinc inhibito minus interuallum B C, pertranſire.
At verò punctum A, quia ab acuto angulo deſcendit, vtraque latione fertur
deorſum, quæ lationes ſe mutuò iuuant, faciuntque; vt A, maius, quamuis eo
dem tempore, & eadem celeritate peragret ſpatium A D. nam punctum A,
ſua ſpontè deſcendit per latus A B, & ab ipſo latere A B, quod fertur ad C D,
pariter deorſum vehitur. nihil igitur mirum fit, ſi A, maius interuallum A D,
quam B C, percurrat. cauſa verò huius motuum concordiæ eſt angulus acu
tus A, ob quem latera rhombi magis inuicem approximantur, redduntque
longiorem A D, quàm B C: è contrariò autem, quo obtuſiores ſunt anguli
B, C, minorem faciunt ipſam B C, latera enim ſemper magis ad rectam li
neam accedunt; donec tandem omni angulo euaneſcente in directum con
ſtituantur; quo caſu congruerent cum linea A D, rhombusque; ipſe amplius
nullus eſſet.
Ex his igitur ſequitur, quod punctum A, ab angulo A, acuto diſcedens,
duobus feratur motibus ſimilibus ad eandem partem tendentibus, & quò
acutiores ſunt anguli, eò magis tendent ad eandem partem; & melius ſe
mutuò iuuabunt. B, autem vice verſa, quoniam quanto obtuſior eſt angulus
B, tanto magis latera illius diuaricantur; duæ etiam motiones, quibus B,
progreditur in diuerſas partes tendent; fiunt enim per illa latera; & tanto
etiam magis ſibi contrariæ erunt; magisque; ſibi mutuò impedimento erunt.
& propterea punctum B, minus interuallum, quale eſt B C, percurret, quan
do A, maius A D, percurrit.
duobus feratur motibus ſimilibus ad eandem partem tendentibus, & quò
acutiores ſunt anguli, eò magis tendent ad eandem partem; & melius ſe
mutuò iuuabunt. B, autem vice verſa, quoniam quanto obtuſior eſt angulus
B, tanto magis latera illius diuaricantur; duæ etiam motiones, quibus B,
progreditur in diuerſas partes tendent; fiunt enim per illa latera; & tanto
etiam magis ſibi contrariæ erunt; magisque; ſibi mutuò impedimento erunt.
& propterea punctum B, minus interuallum, quale eſt B C, percurret, quan
do A, maius A D, percurrit.
Ad ſecundam verò quæſtionis partem, reſpondeo conſiderandum eſſe
latus B A, moueri vnico motu ad D C, quare à nullo impedi
tur, vnde nihil mirum videri debet, quòd ipſum vnica
latione maius conficiat ſpacium quàm B, quod
quamuis duplici pellatur motu, vnus
tamen ab altero inhibetur.
latus B A, moueri vnico motu ad D C, quare à nullo impedi
tur, vnde nihil mirum videri debet, quòd ipſum vnica
latione maius conficiat ſpacium quàm B, quod
quamuis duplici pellatur motu, vnus
tamen ab altero inhibetur.