Monantheuil, Henri de, Aristotelis Mechanica, 1599

Page concordance

< >
< >
page |< < of 252 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <pb xlink:href="035/01/188.jpg" pagenum="148"/>
              <p type="main">
                <s id="id.002282">Vt autem vna libra.]
                  <emph type="italics"/>
                Syllogiſmus poſterior ſic eſt.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002283">
                  <emph type="italics"/>
                Multæ ſimul libræ magna expendunt pondera.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002284">
                  <emph type="italics"/>
                Statera, cui plures anſæ adiectæ ſunt, vel vna, ſed per plura
                  <lb/>
                puncta mobilis, eſt multæ libræ ſimul.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002285">
                  <emph type="italics"/>
                Ergo ſtatera magna expendet pondera.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="id.002286">
                  <emph type="italics"/>
                Statera certe multæ ſunt libræ actu & poteſtate. </s>
                <s id="id.002287">Et primum actu
                  <lb/>
                cum anſæ ( ſic enim
                  <emph.end type="italics"/>
                  <foreign lang="el">ta\ spa/rtia</foreign>
                  <emph type="italics"/>
                exprimi debere declarant multi
                  <lb/>
                huius contextus loci inter ſe comparati ) plures ſunt in vno ſcapo, vt
                  <lb/>
                duæ, quod frequentißimum, vel tres, quod rarius: cuiuſmodi ſunt in
                  <lb/>
                A B ſcapo
                  <emph.end type="italics"/>
                  <lb/>
                  <figure id="id.035.01.188.1.jpg" xlink:href="035/01/188/1.jpg" number="69"/>
                  <lb/>
                  <emph type="italics"/>
                duæ C D, E F
                  <lb/>
                quarum pro­
                  <lb/>
                piore lanci,
                  <lb/>
                qui vtuntur,
                  <lb/>
                pondera ad
                  <lb/>
                  <expan abbr="craßiorẽ">craßiorem</expan>
                tru­
                  <lb/>
                tinam ſe ex­
                  <lb/>
                pendere dicunt. </s>
                <s id="id.002288">quod huius notæ longius inter ſe diſtent: qui vero re­
                  <lb/>
                motiore, ad ſubtiliorem, vt in qua notæ minus diſtent in lateribus
                  <lb/>
                ſcapi ſignatæ. </s>
                <s id="id.002289">Deinde poteſtate plures ſunt, cum anſa vna eſt, ſed mi­
                  <lb/>
                nimè fixa, verum libero modo propius A, modo remotius colloca­
                  <lb/>
                tur. </s>
                <s id="id.002290">Semper autem in aliquo puncto inter A & B intermedio.
                  <lb/>
                </s>
                <s id="id.002291">Vnde eſt quod hîc dicat Ariſtoteles anſam ad partes, vbi eſt æqui­
                  <lb/>
                pondium, eſſe dimidium ſtateræ, non ſumendo dimidium exactè,
                  <lb/>
                quandoquidem extremo, à quo lanx
                  <expan abbr="depẽdet">dependet</expan>
                ſemper propior ſit. </s>
                <s id="id.002292">Hinc
                  <lb/>
                elicitur pulchra regula è qua poſtea ferè omnia, quæ ad ſtateræ ratio­
                  <lb/>
                nem pertinent, deducuntur. </s>
                <s id="id.002293">quæ eſt eiuſmodi. </s>
                <s id="id.002294">Cum ſcapus integer ad
                  <lb/>
                pondus appenſum, rationem eam habet: quam duplum partis, quæ eſt
                  <lb/>
                ab anſa verſus lancem ad reliquum: tunc
                  <expan abbr="põdus">pondus</expan>
                ſcapum vniformem,
                  <lb/>
                & omnibus ſuis partibus æqualem in æquilubrio conſtituit. </s>
                <s id="id.002295">Vt eſto
                  <lb/>
                ſcapus A B duodecim vnciarum, & pars A F
                  <expan abbr="duarũ">duarum</expan>
                : huius partis
                  <lb/>
                duplum eſt 4. & reliquum 8. </s>
                <s>Quemadmodum ergo 4. ad 8. ſic ſca­
                  <lb/>
                pus rotus id eſt 12. erit ad pondus, quod per regulam trium inuenie­
                  <lb/>
                tur eſſe 4. vnciarum. </s>
                <s id="id.002296">Rurſus ſit anſa in D & A D ſit vna vn­
                  <lb/>
                cia. </s>
                <s id="id.002297">Huius duplum eſt 2. </s>
                <s>Reliquum eſt 10. </s>
                <s>Vt igitur 2. ad 10. ſic 12.
                  <lb/>
                totus ſcapus erit ad pondus: quod per regulam trium inuenietur eſſe
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>