189183LIBER VIII.
cremẽta ſuſcipiat, id autem quod hoc auget, ab alio altere-
tur: & id quod illud alterat, alio motu quodam itidem mo-
ueatur, nam ſtetur, neceſſe eſt: motus enim finiti ſunt. Qui
uerò redire dicit, id'que quod alterat ferri, perinde facit,
atq; ſi ſtatim id ferri dicat, quod fert, & id doceri, quod do
cet: patet enim omne quod motu cietur, & à ſuperiore mo-
ueri mouente, at que magis ab eo quod cætera antecedit. At
id fieri nequit: accidit enim utid diſcat, quod docet: quorum
alterum habere ſcientiam, alterum non habere neceſſe eſt.
Hoc prætereà magis quàm dictaratiõis fines egreditur, o-
mne inquam motiuũ mobile eſſe: quod accidit, ſi omne quod
mouetur, ab eo mouetur quod motu cietur: erit enim mobi-
le perinde atq; ſi quiſpiam dicat, omne ſanatiuum ac ſanans
ſanabile, & ædificatiuum ædificabile eſſe, aut ſtatim, aut
per plura: ceu ſi moueri quidem ab alio motiuum omne, ſed
nõ eo motu, quo mouet propinquum ſibi, ſed diuerſo moue
ri dicat: ut ſanatiuũ, diſcere, non ſanari. Ad id aſcendẽs per-
ueniet tandẽ ad eandẽ ſpeciem motus, ut anteà diximus. Ho-
rum igitur alterũ eſt impoßibile, alterum figmentũ: abſur-
dum eſt enim, alteratiuum, accreſcens neceſſariò eſſe. Non
ergo neceſſe eſt id, quod mouetur, ab eo ſemper moueri,
quod ab alio motu cietur. Erit igitur exitus huiuſce tandem
proceßionis. Quare quod primò mouetur, aut à quieſcen
te mouebitur, aut ipſum ſeipſum motu ciebit. At uerò ſi
conſiderare etiã oporteat, utrum ſit cauſamotus, atq; prin
cipium, utrũ id, quod motu ſeipſum ciet, an id quod ab alio
agitatur, illud omnes utique ponent: quod enim per ſe cau-
ſa eſt, id ſemper prior eſt eo cauſa, quod per aliud rationem
cauſæ ſubit. Quæ cùm ita ſint, conſiderandum eſt alio prin
cipio ſumpto, ſi quid ſeipſum moueat, quonam modo ſe
tur: & id quod illud alterat, alio motu quodam itidem mo-
ueatur, nam ſtetur, neceſſe eſt: motus enim finiti ſunt. Qui
uerò redire dicit, id'que quod alterat ferri, perinde facit,
atq; ſi ſtatim id ferri dicat, quod fert, & id doceri, quod do
cet: patet enim omne quod motu cietur, & à ſuperiore mo-
ueri mouente, at que magis ab eo quod cætera antecedit. At
id fieri nequit: accidit enim utid diſcat, quod docet: quorum
alterum habere ſcientiam, alterum non habere neceſſe eſt.
Hoc prætereà magis quàm dictaratiõis fines egreditur, o-
mne inquam motiuũ mobile eſſe: quod accidit, ſi omne quod
mouetur, ab eo mouetur quod motu cietur: erit enim mobi-
le perinde atq; ſi quiſpiam dicat, omne ſanatiuum ac ſanans
ſanabile, & ædificatiuum ædificabile eſſe, aut ſtatim, aut
per plura: ceu ſi moueri quidem ab alio motiuum omne, ſed
nõ eo motu, quo mouet propinquum ſibi, ſed diuerſo moue
ri dicat: ut ſanatiuũ, diſcere, non ſanari. Ad id aſcendẽs per-
ueniet tandẽ ad eandẽ ſpeciem motus, ut anteà diximus. Ho-
rum igitur alterũ eſt impoßibile, alterum figmentũ: abſur-
dum eſt enim, alteratiuum, accreſcens neceſſariò eſſe. Non
ergo neceſſe eſt id, quod mouetur, ab eo ſemper moueri,
quod ab alio motu cietur. Erit igitur exitus huiuſce tandem
proceßionis. Quare quod primò mouetur, aut à quieſcen
te mouebitur, aut ipſum ſeipſum motu ciebit. At uerò ſi
conſiderare etiã oporteat, utrum ſit cauſamotus, atq; prin
cipium, utrũ id, quod motu ſeipſum ciet, an id quod ab alio
agitatur, illud omnes utique ponent: quod enim per ſe cau-
ſa eſt, id ſemper prior eſt eo cauſa, quod per aliud rationem
cauſæ ſubit. Quæ cùm ita ſint, conſiderandum eſt alio prin
cipio ſumpto, ſi quid ſeipſum moueat, quonam modo ſe