1nium conſiderantes, videbimus quidnam ex iis ejus
attributis, quorum nos nonnullam notitiam voluit
habere, circa illos ejus effectus qui ſenſibus noſtris
apparent, lumen naturale, quod nobis indidit, con
cludendum eſſe oſtendat; memores tamen, ut
dictum eſt a, huic lumini naturali tamdiu tantùm eſſe
credendum, quandiu nihil contrarium à Deo ipſo
revelatur.
attributis, quorum nos nonnullam notitiam voluit
habere, circa illos ejus effectus qui ſenſibus noſtris
apparent, lumen naturale, quod nobis indidit, con
cludendum eſſe oſtendat; memores tamen, ut
dictum eſt a, huic lumini naturali tamdiu tantùm eſſe
credendum, quandiu nihil contrarium à Deo ipſo
revelatur.
XXVIII.
Non cauſas finales re
rum creatarum, ſed
efficientes eſſe exa
minandas.
Non cauſas finales re
rum creatarum, ſed
efficientes eſſe exa
minandas.
30
5
Primum Dei attributum quod hîc venit in conſide
rationem, eſt, quòd ſit ſummè verax, & dator
luminis: adeò ut planè repugnet ut nos fallat, ſive ut
propriè ac poſitivè ſit cauſa errorum, quibus nos ob
noxios eſſe experimur. Nam quamvis fortè poſſe fal
lere nonnullum ingenii argumentum apud nos homi
nes eſſe videatur, nunquam certè fallendi
niſi ex malitiâ vel metu & imbecillitate procedit, nec
proinde in Deum cadere poteſt.
XXIX.
Deum non eſſe errorum
causam.
Deum non eſſe errorum
causam.
10
15
Atque hinc ſequitur, lumen naturae, ſive cognoſ
cendi facultatem à Deo nobis datam, nullum unquam
objectum poſſe attingere, quod non ſit verum,
ab ipſâ attingitur, hoc eſt, quatenus clarè & diſtinctè
percipitur. Meritò enim deceptor eſſet dicendus, ſi
perverſam illam ac falſum pro vero ſumentem nobis
dediſſet. Ita tollitur ſumma illa dubitatio, quae ex eo
petebatur, quòd neſciremus an fortè talis
naturae, ut falleremur etiam in iis quae nobis eviden
tiſſima eſſe videnturb. Quin & aliae omnes dubitandi
cauſae, priùs recenſitae c, facile ex hoc principio