Regula 8.
§.
17.
Quando embolus in antliis retrahitur &
aqua in modiolum in-
fluit, non ſolum proprio pondere ſolicitata ſed maximam partem ab embo-
lo attracta, tunc omnis potentia abſoluta in hanc attractionem impenſa caſu
ſupervenit, quia antlia, ſub aquis, ut fit, poſita, ſua ſponte impleretur ſi ſuf-
ficiens huic impletioni tempus concederetur; nec adeoque attractio illa ita
pertinet ad ejiciendas aquas certa cum velocitate, quin tota vitari poſſit, hoc-
que nomine labor in illam impenſus mihi inutilis dicitur.
fluit, non ſolum proprio pondere ſolicitata ſed maximam partem ab embo-
lo attracta, tunc omnis potentia abſoluta in hanc attractionem impenſa caſu
ſupervenit, quia antlia, ſub aquis, ut fit, poſita, ſua ſponte impleretur ſi ſuf-
ficiens huic impletioni tempus concederetur; nec adeoque attractio illa ita
pertinet ad ejiciendas aquas certa cum velocitate, quin tota vitari poſſit, hoc-
que nomine labor in illam impenſus mihi inutilis dicitur.
Quia vero influxus aquarum partim proprio pondere fit, partim
etiam elevatione emboli, non poteſt diſpendium potentiæ abſolutæ ab effectu
æſtimari: Quin potius calculus ita eſt ponendus, ut poſitis potentia embo-
lum in certo ſitu elevante = π, velocitate emboli = v, tempuſculoque
quantitatibus π & v reſpondente d t, dicatur omnis potentia abſoluta in eleva-
tionem emboli impenſa = ſ π v d t vel = ſ π d x, ſi per d x intelligatur ele-
mentum ſpatioli tempuſculo d t percurſi. Sequitur inde, ſi conſtantis mag-
nitudinis ſit, uti fere eſt conatus, quo embolus elevatur, fore potentiam abſo-
lutam æqualem potentiæ moventi ductæ in ſpatium percurſum: ſimile autem ra-
tiocinium cum valeat etiam pro depreſſione emboli ſimulque tantum eleve-
tur embolus quantum deprimitur, apparet potenti{as} abſolut{as}, quæ in attrahen-
das expellendaſque alternatim aquas impenduntur, proxime eſſe ut potentiæ
utrobique moventes; unde diſpendium oritur quod eſt = {π/π + p} X P, factis ſci-
licet potentia elevante = π, potentia deprimente = p & potentia abſoluta in
elevationem depreſſionemque emboli impenſa = P.
etiam elevatione emboli, non poteſt diſpendium potentiæ abſolutæ ab effectu
æſtimari: Quin potius calculus ita eſt ponendus, ut poſitis potentia embo-
lum in certo ſitu elevante = π, velocitate emboli = v, tempuſculoque
quantitatibus π & v reſpondente d t, dicatur omnis potentia abſoluta in eleva-
tionem emboli impenſa = ſ π v d t vel = ſ π d x, ſi per d x intelligatur ele-
mentum ſpatioli tempuſculo d t percurſi. Sequitur inde, ſi conſtantis mag-
nitudinis ſit, uti fere eſt conatus, quo embolus elevatur, fore potentiam abſo-
lutam æqualem potentiæ moventi ductæ in ſpatium percurſum: ſimile autem ra-
tiocinium cum valeat etiam pro depreſſione emboli ſimulque tantum eleve-
tur embolus quantum deprimitur, apparet potenti{as} abſolut{as}, quæ in attrahen-
das expellendaſque alternatim aquas impenduntur, proxime eſſe ut potentiæ
utrobique moventes; unde diſpendium oritur quod eſt = {π/π + p} X P, factis ſci-
licet potentia elevante = π, potentia deprimente = p & potentia abſoluta in
elevationem depreſſionemque emboli impenſa = P.
Poteſt aliter diſpendium potentiœ abſolutæ proxime æſtimari ex eo, quod
omnis aſcenſ{us} potentialis aquæ in antliam influentis inutiliter generatus cenſeri
debeat. Sed ſi iiſdem temporibus, ſive eadem velocitate embolus ſurſum de-
orſumque movetur, erit velocitas quâ aquæ admittuntur ad velocitatem quâ
ejiciuntur reciproce ut foramina reſpondentia, ipſique aſcenſus potentiales utro-
bique erunt in ratione quadrata inverſa foraminum reſpondentium. Si
omnis aſcenſ{us} potentialis aquæ in antliam influentis inutiliter generatus cenſeri
debeat. Sed ſi iiſdem temporibus, ſive eadem velocitate embolus ſurſum de-
orſumque movetur, erit velocitas quâ aquæ admittuntur ad velocitatem quâ
ejiciuntur reciproce ut foramina reſpondentia, ipſique aſcenſus potentiales utro-
bique erunt in ratione quadrata inverſa foraminum reſpondentium. Si